Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Βέροιας από τον τουρκικό ζυγό (1912) η κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής άρχισε να αλλάζει. Η ραγδαία αυτή εξέλιξη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, μαζί με την ταυτόχρονη άφιξη προσφύγων, επέφερε ριζικές αλλαγές και στις εργασιακές σχέσεις. Το ανήσυχο ελληνοχριστιανικό εργατικό δυναμικό άρχισε να δραστηριοποιείται σε όλες σχεδόν τις μορφές της οικονομίας.

Αρκετά επαγγέλματα που ασκούσαν αρκετοί Βεροιώτες τα χρόνια της τουρκοκρατίας «απελευθερώθηκαν». Άλλα εξελίχθηκαν ενώ βέβαιο είναι πως προστέθηκαν και νέα επαγγέλματα και νέες υπηρεσίες. Σημαντικός παράγοντας σ’ αυτή την εξέλιξη υπήρξε και η ηλεκτροδότηση της πόλης το 1916.

Ταυτόχρονα με την οικονομική αυτή άνθιση εμφανίστηκε και η ανάγκη του «συνεταιρίζεσθαι» και του «δημιουργείν συντεχνίας».

Η ίδρυση της Συντεχνίας -Οι Πρόεδροι

Ανάμεσα στις πρώτες και μία από τις παλαιότερες συντεχνίες που δημιουργήθηκαν στην πόλη μας υπήρξε η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΚΡΕΟΠΩΛΩΝ που φέτος γιορτάζει την «εκατονταετηρίδα» από την ίδρυσή της.

Η συντεχνία με την ονομασία «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ» θεωρητικά έχει ζωή πάνω από 100 χρόνια αφού οι πληροφορίες που αντλούμε από ιεροδικαστικούς κώδικες της Βέροιας των ετών 1699-1700 διαπιστώνουμε πως την περίοδο αυτή υπήρχαν 16 ορθόδοξα μέλη στο «σινάφι» των κρεοπωλών. Το 1705-06 τα μέλη ήταν 12 και το 1707-08 17!

Τιμώντας όλα τα παλαιά μέλη της συντεχνίας θα αναφέρω τους τρεις παλαιότερους χασάπηδες με βάση το έτος γέννησης. Πρόκειται για τους: Γεώργιο Δήμου του Δήμου (ετ. γέν. 1820), Μιχαήλ Αράβα του Γεωργίου (1853) και Αντώνιο Κούσιο του Ιωάννη (1861).

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΑΣΤΗΡ ΒΕΡΟΙΑΣ» του 1925 πρώτος πρόεδρος της συντεχνίας υπήρξε ο Π. Γιαννακόπουλος που επανεξελέγη και το 1928. Στα επόμενα χρόνια στη θέση του προέδρου εξελέγησαν οι Βασίλης Πετρίδης, Άρης Πετρίδης, Στέργιος Κιτσόπουλος. Τις δεκαετίες του 1970 και 1980 πρόεδρος ήταν ο Αχιλλέας Μπίκας. Από το 1993 μέχρι το 2011 πρόεδρος εξελέγη ο Θωμάς Χαρίσης και έκτοτε μέχρι σήμερα ο Νίκος Κακαφίκας.

Στη Βέροια σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 30 κρεοπωλεία. Στη συντεχνία όμως ανήκουν και  κρεοπωλεία που λειτουργούν σε ορισμένους οικισμούς του Δήμου Βέροιας και τα ενεργά μέλη της συντεχνίας ξεπερνούν τα πενήντα.

Σε παλαιότερες εποχές

Σε παλαιότερες εποχές οι κρεοπώλες ήταν όλοι βλάχοι όπως και οι ζωέμποροι. Αργότερα στη συντεχνία «μπήκαν» και οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι και οι Θρακιώτες.

Πουλούσαν κρέας κυρίως τα Σάββατα. Διέθεταν κυρίως ζυγούρι το καλοκαίρι και χοιρινό το χειμώνα. Πολύ λιγότερο ήταν το βοδινό κρέας και ακόμη λιγότερα τα πουλερικά. Πολλές φορές οι χασάπηδες βλέποντας ότι το εμπόρευμά τους δεν είχε πολύ ζήτηση και για να μη
«μείνει» και χαλάσει (έλλειψη ψυκτικού χώρου) ενόψει Κυριακής ή τρανής γιορτής απευθύνονταν στα ΜΜΕ της εποχής. Έβαζαν τον τελάλη (κήρυκα) – από τους τελευταίους ο Μήτσος Μάλιος – να διαλαλήσει το εμπόρευμά τους σε τιμή προσφοράς.

Την ίδια περίοδο που τα κρέατα ολημερίς ήταν κρεμασμένα από τα τσιγκέλια στην πρόσοψη του καταστήματος που δεν διέθετε τζαμαρία (χειμώνα-καλοκαίρι) τα κρεοπωλεία «διέθεταν» ένα εκκολαπτόμενο χασαπάκι, το τσιράκι όπως το αποκαλούσαν. Ανάμεσα στα «καθήκοντά» του ήταν να διώχνει μύγες και σφήκες που έκαναν συνεχόμενες «πτήσεις» προς τα κομμάτια κρέατος. Το τσιράκι κρατούσε στο χέρι του ένα ξύλο – συνήθως από κρανιά – στο οποίο ήταν δεμένη μια ουρά αλόγου και μ’ αυτό έδιωχνε τα ενοχλητικά έντομα!

Μια εικόνα που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου και παραμένει ανεξίτηλη είναι η εξωτερική εμφάνιση των κρεοπωλείων από τη Μ. Πέμπτη μέχρι το βράδυ του Μ. Σαββάτου. Σχεδόν όλα τα χασάπικα είχαν κρεμασμένα στα εξωτερικά τσιγκέλια αρνιά και κατσίκια «στολισμένα» με ελληνικές σημαιούλες, χαρτονένια κόκκινα αυγά και πολύχρωμες πασχαλιάτικες αφίσες. Για υγειονομικούς λόγους το έθιμο σιγά-σιγά ατόνισε και σχεδόν «καταργήθηκε».

Δύο ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία θα μου επιτρέψετε να παραθέσω που σχετίζονται με το επάγγελμα του κρεοπώλη. Θα το «χαρακτήριζα» σε μεγάλο ποσοστό «κληρονομικό». Από τον πατέρα… στον γιο και στη συνέχεια στον… εγγονό. Το θεωρώ πολύ φυσιολογικό!

Αυτό δεν σημαίνει πως το επάγγελμα ήταν «κλειστό». Αντίθετα μάλιστα πολύ απελευθερωμένο και «ανοικτό» αφού κάθε κάλφας ή τσιράκι μπορούσε άνετα να ανοίξει δικό του κατάστημα.

Τα αφεντικά δε χαλούσαν το χατίρι σε κανένα νέο πού ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα ενώ πολλοί καλφάδες «συχνά» άλλαζαν αφεντικό.

Προσωπική εμπειρία

Εικόνες της αγοράς όπως λειτουργούσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου και παραμένουν «ολοζώντανες»! Ήταν τα χρόνια που πολλοί μαθητές –όπως κι εγώ- τα καλοκαίρια απασχολούμασταν – δουλεύαμε σε κάποιο κατάστημα, δίπλα σε κάποιον επαγγελματία.

Στα κρεοπωλεία όμως και στους χασάπηδες είχα μία «ιδιαίτερη πρόσβαση» αφού μαζί τους συναλλασσόταν επαγγελματικά ο πατέρας μου  που δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της εστίασης. Έτσι λοιπόν γνώριζα από μικρός και από κοντά –όπως λένε- πρόσωπα και πράματα.

Με τις παλιές εικόνες της αγοράς χαραγμένες στη μνήμη μου αλλά και σημερινές παραστάσεις από την πόλη θα επιχειρήσω ένα «οδοιπορικό» στους δρόμους της πόλης, στο χθες και το σήμερα, με «οδηγό», πάντα τα κρεοπωλεία. Θα το χαρακτήριζα ταυτόχρονα ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ για τους επαγγελματίες της συντεχνίας που  μας άφησαν για το μεγάλο ταξίδι!

Στην προσπάθειά μου αυτή για το «οδοιπορικό» πολύτιμη ήταν η προσφορά που είχα από παλιούς συμπολίτες μου κρεοπώλες ενώ μοναδική υπήρξε η βοήθεια του βιβλίου του Νίκου Καλλιγά και ιδιαίτερα των φωτογραφιών που σχεδόν «μιλάνε».

Για τυχόν παραλήψεις ή λανθασμένες πληροφορίες που λογικό είναι να υπάρχουν σε μια τέτοια –σε μεγάλο βάθος χρόνου- προσπάθεια ζητώ επιείκεια.

Οδοιπορικό στην αγορά και τα κρεοπωλεία της «εκατονταετηρίδας»
Οδός Κεντρικής και Πλατεία Πλατάνων

Στην αρχή της οδού (απ’ την Πλατεία Ωρολογίου) θυμάμαι το χασάπικο του μπαρμπα-Μήτσου Βουτσικίδη και του Τάκη Καρατζιούλα. Πολύτιμοι βοηθοί ο Σταύρος Βουτσικίδης και ο γιος του μπαρμπα-Μήτσου Νίκος που τους διαδέχθηκε στην επιχείρηση (τσιράκι ένα διάστημα ο Θανάσης Τζιζμετζής).

Περίπου στην ίδια θέση σήμερα το κρεοπωλείο «ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ» του Σταύρου Καδόγλου (γωνία Κεντρικής και πάροδος Λεωνίδου).

Λίγο πιο κάτω ήταν το χασάπικο του Μιχάλη Παπουτσόγλου του γνωστού πιο πολύ «του Μιχάλαγα» ο οποίος διέθετε στεντόρεια φωνή και που σχεδόν πάντα φορούσε λίγο ανασηκωμένη την τραγιάσκα του. Πολύτιμος βοηθός του ο νεαρός τότε, αλλά πάντα ζωσμένος «τ' άρματα» της δουλειάς, γιος του Σταύρος. Κάποια περίοδο στου Μιχάλαγα ο Αχιλ. Μπίκας και τσιράκι ο Γιώργος Τσιρίδης.

Αργότερα το 1961 ο Μιχάλαγας «μετακόμισε» στην πλατεία Αγ. Αντωνίου και στο νέο κατάστημα εργάσθηκε και ο Τάκης Πατσιαβούρας.

Εκατό μέτρα παρακάτω απέναντι από το ιστορικό καφενείο «Αναγέννηση» ήταν το μικρό κρεοπωλείο του Πιτούλια.

Στην πλατεία Πλατάνων δέσποζε το κρεοπωλείο «Η ΠΡΟΥΣΑ» του Δημήτρη Κασάπη αρχικά και αργότερα του γιου του Σταύρου. Στο χασάπικο που είχε αρκετούς πρόσφυγες πελάτες εργάστηκαν μεταξύ άλλων ο Δημ. Κουκλιανιώτης, ο Τάκης Καρατζιούλας και μόνιμα ο Στέφανος Χατζηαντωνίου που αργότερα στην ίδια πλατεία «άνοιξε» το δικό του χασάπικο που τώρα διατηρεί και εξυπηρετεί ο γιος του Γιάννης.

Σήμερα στην ίδια οδό υπάρχουν δύο νέα σχετικά κρεοπωλεία. Το «ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ» του Θανάση Κουκουτέγου και το «ΦΑΡΜΑ Κουτσιώφτη» των επιχειρηματιών Τάκη και Γιούλη Κουτσιώφτη. Υπεύθυνος καταστήματος ο Κώστας Τσιρίδης που προγενέστερα διατηρούσε κρεοπωλείο στην οδό Προφ. Ηλία.

Αρκετά πιο κάτω είναι το κρεοπωλείο του Παναγιώτη Κάτσιου και στο ίδιο ύψος στην παράλληλο με την «Κεντρική» οδό Κύπρο 9  των αδελφών Κύρτσιου ( Νίκος & Αντώνης )

Στον σημερινό «πεζόδρομο»

Στην οδό Π. Τσαλδάρη, τον μεγαλύτερο δρόμο του σημερινού πεζόδρομου, βρίσκονταν σε παλαιότερες εποχές τα περισσότερα χασάπικα της πόλης. Από «πάνω προς τα κάτω» είχαμε το χασάπικο του Σαμονήλ Μπερουμπή που ήταν ο μοναδικός εβραίος κρεοπώλης.

Λίγο πιο κάτω ήταν το κρεοπωλείο του Βασίλη Ιλωρίδη που αργότερα «πέρασε» στα χέρια των Γιώργου Τσιρίδη και Κώστα Καρατζιούλα. Οι τελευταίοι «μετέφεραν» την επιχείρησή τους στην οδό Βικέλα όπου σήμερα δραστηριοποιείται ο Δήμος Καρατζιούλας γιος του μπαρμπα—Κώστα. Πολύτιμος βοηθός ο Μιχάλης Ανθουλάκης από τους έμπειρους του χώρου.

Ο Γιώργος Τσιρίδης που νεαρός μαθήτευσε κοντά στον Αχ. Μπίκα «άνοιξε» κρεοπωλείο στην οδό Προφ. Ηλία που αργότερα «πέρασε» στον γιο του Κώστα.

Κατηφορίζοντας την οδό Τσαλδάρη (απέναντι από τον φούρνο Σερεμέτα) ήταν το κρεοπωλείο που δημιούργησε τα μέσα του προηγούμενου αιώνα ο Μιχάλης Πετρίδης. Ήταν το χασάπικο των ποδοσφαιριστών αφού οι δύο από τους τρεις γιους του μπαρμπα-Μιχάλη που τον διαδέχτηκαν υπήρξαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Ο Βασίλης έπαιζε στον Ερμή και ο Πολύκαρπος στο Βέρμιο. Ο τρίτος της επαγγελματικής συντροφιάς ήταν ο ‘Αρης.

Εκατό βήματα πιο κάτω εκεί που δημιουργείται ένα άνοιγμα (σημερινό καφέ ΚΙΒΩΤΟΣ) ήταν όπως γράφει ο κ. Νίκος Καλλιγάς η «πλατεία των κρεοπωλών». Ήταν εκεί τα κρεοπωλεία «ΜΠΑΤΙΡΗΣ» του Δήμ. Πατσιαβούρα, το «ΡΕΞ» του Μιχάλη Κότσυφα που από τους πρώτους εγκατέστησε ηλεκτρικό ψυγείο και το χασάπικο του Αντώνη Κούσιου, ενός από τους παλαιότερους επαγγελματίες (1920), τον οποίο διαδέχθηκε ο γιος του Γιάννης και αυτόν ο Αντώνης Κούσιος εγγονός του πρώτου που μετέφερε πριν μερικά χρόνια το χασάπικό του πολύ χαμηλότερα, στον ίδιο δρόμο κοντά στην πλατεία Αγ. Αντωνίου.

Λίγο πριν τη συμβολή των οδών Τσαλδάρη και Μ. Αλεξάνδρου ήταν τα χασάπικα των Στέργιου Σαραπτσή και παραδίπλα του Μιχάλη Γκαλαΐτση που το «δούλευε» μόνος του. Τα Σάββατα τον βοηθούσε στο ταμείο ο γιος του ο αείμνηστος Στέργιος.

Πιο κάτω ήταν το κρεοπωλείο «ΒΕΡΟΙΑ» των Γιάννη Ξυλοφόρου, Κώστα Πίκου και Γιάννη Ιλωρίδη. Ο τελευταίος αργότερα αποχώρησε και τη θέση του πήρε για κάποιο διάστημα ο Αχιλλέας Μπίκας.

Το ίδιο κρεοπωλείο (ήταν διαμπερές) είχε πρόσοψη και επί της οδού Κεντρικής.

Στη δημοτική αγορά

Χασάπικα, ψαράδικα και μανάβικα «κυριαρχούσαν» στην παλιά δημοτική αγορά (οδός Φιλίππου) από την ίδρυσή της και το κτίσιμο μέχρι που κατεδαφίστηκε.

Μπαίνοντας «κατάφατσα» ήταν το χασάπικο του Στέργιου Κιτσόπουλου. Αριστερά καθώς έμπαινε κάποιος συναντούσε το μεγάλο κρεοπωλείο «ΑΡΙΣΤΟΝ» των αδερφών Γιάννη και Νίκου Κουκούδη. Θυμάμαι πως πρωτομάστορας και υπεύθυνος στο κατάστημα ήταν ένας άριστος τεχνίτης ο Νίκος Σπανομανόλης από τη Θεσσαλονίκη.

Λίγο πιο πέρα ήταν το κρεοπωλείο «ΟΛΥΜΠΙΑ» των Αχ. Μπίκα και Στ. Μπούθα και σ’ αυτό εργάστηκαν για μικρά ή μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα οι Θ. Μαλούτας, Γ. Τσιρίδης, Χ. Πατσιαβούρας και Τάκης Σούμπουρος.

Από την άλλη πλευρά της αγοράς στη γωνία (όπου υπήρχε έξοδος προς την οδό Μ. Αλεξάνδρου) ήταν το κρεοπωλείο του Π. Κουτόβα όπου εργαζόταν οι Π. Σίμος, Γ. Ζαγάρης και Ν. Χατζημασούρας. Όταν κατεδαφίστηκε η δημοτική αγορά ο Ζαγάρης άνοιξε δικό του χασάπικο στην οδό Μαλακούση (κοντά στο ΚΤΕΛ) και ο Χατζημασούρας στην αρχή της Μητροπόλεως. Και τα δύο λειτουργούν και στις μέρες μας.

Τέλος στην ίδια πλευρά ήταν το κρεοπωλείο «ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΙ» των αδερφών Ανδρέα και Θανάση Τζιζμετζή όπου εργάστηκαν και οι Αθ. Μαλούτας και Γ. Τσιρίδης.

Οδός Μ. Αλεξάνδρου
Στοά «ΓΟΥΤΑ»

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και η πόλη άλλαζε, η οδός Μ. Αλεξάνδρου εξελίχτηκε σε έναν από τους εμπορικότερους δρόμους της πόλης με «ποικιλία» καταστημάτων.

Στην αρχή της οδού σήμερα λειτουργεί η «ΚΡΕΑΤΑΓΟΡΑ» των αδερφών Πρόϊου. Ανηφορίζοντας, προς την Κεντρικής παλαιότερα υπήρχε η στοά «ΓΟΥΤΑ» με αρκετά καταστήματα τροφίμων – κυρίως μανάβικα. Στη στοά υπήρχε ένα μόνο κρεοπωλείο, του Απόστολου Κωνσταντούδη που αναγκάστηκε να «ξενιτευτεί» μετά την κατεδάφιση της στοάς. Στον Απόστολο θυμάμαι πως εργαζόταν ο Θανάσης Χοντραντώνης.

Στη θέση της στοάς κτίστηκε ο κινηματογράφος «ΠΑΝΘΕΟΝ» (S/M ΜΑΣΟΥΤΗΣ).

Στον ίδιο δρόμο κοντά στη συμβολή της με την οδό Τσαλδάρη, υπήρχε το μικρό χασάπικο του Δημήτρη Πατσιαβούρα και του γιου του Γιάγκου με υπάλληλο τον Κώστα Πίκο σε πολύ νεαρή ηλικία.

Όταν κατεδαφίστηκε η δημοτική αγορά τα καταστήματα που δραστηριοποιούνταν στο χώρο σαν «πρόσφυγες» έψαξαν στέγη σε άλλους δρόμους. Ανάμεσά τους και ο Αχιλλέας Μπίκας ο οποίος μετέφερε το κρεοπωλείο του στην Μ. Αλεξάνδρου λίγο πριν τη συμβολή της με την Βενιζέλου.

Στο τέλος της ίδιας οδού σήμερα στη συμβολή της με την οδό Κωττουνίου υπάρχει το κρεοπωλείο «ΝΙΚΟΣ» του Νίκου Ταϊπλιάδη που τον διαδέχθηκε ο γιος του Σίμος.

Πλατεία Αγίου Αντωνίου

Στην οδό Μαλακούση υπήρχε το αλλαντοκρεοπωλείο «ΛΟΥΞ» του επιχειρηματία Αλέκου Κοντόπουλου που υπήρξε ποδοσφαιρικός παράγοντας του ΒΕΡΜΊΟΥ.

Στο χασάπικο εργάστηκαν κατά διαστήματα οι: Δ. Πεχλιβανίδης, Μ. Σιδέρης, ο «μετρ» του χώρου Νίκος Σπανομανόλης καθώς και οι μετέπειτα επιχειρηματίες Απόστολος Κωνσταντούδης και Ανδρέας Τζιζμετζής.

Στον ίδιο δρόμο μετέφερε το χασάπικό του από την οδό Κεντρικής και ο γνωστός «Μιχάλαγας Παπουτσόγλου» ενώ σήμερα στην ίδια οδό κοντά στο ΚΤΕΛ υπάρχει το κρεοπωλείο του Γιώργου Ζαγάρη  που τον  διαδέχθηκε στις μέρες μας ο γιος του Αντώνης.

Πλατεία αφετηρίας Αστικών

Όταν κατεδαφίστηκε η στοά «Γούτα» οι καταστηματάρχες έψαξαν και βρήκαν αλλού «στέγη». Ανάμεσά τους και ο Απ. Κωνσταντούδης που δημιούργησε το κατάστημα «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ» στην πλατεία-αφετηρία των αστικών-λεωφορείων. Προσωπικά το έχω βαπτίσει «Το κρεοπωλείο των προέδρων» αφού εκτός του Σταμάτη, γιου του κυρ-Αποστόλη εταίροι είναι ο Θωμάς Χαρούσης για πολλά χρόνια πρόεδρος της Συντεχνίας αλλά και πρόεδρος της Πανελλήνιας  Ομοσπονδίας Καταστημάτων-Κρεοπωλών και ο Θωμάς Ζιώγας που για τρεις τετραετίες υπήρξε πρόεδρος των επαγγελματοβιοτεχνών Βεροίας.

Στην ίδια περιοχή, στη γωνία Βενιζέλου και Βερμίου σήμερα υπάρχει το κρεοπωλείο των αδερφών Καδόγλου ενώ στην οδό Πίνδου δραστηριοοιείται ο Στέφανος Χοντραντώνης που διαδέχτηκε τον πατέρα του Ηλία.

Άλλα κρεοπωλεία

Κοντά στο Βήμα του Απ. Παύλου είναι το κρεοπωλείο του Γιάννη Κουκουτέγου. Στην πλατεία Ωρολογίου, κοντά στον ιστορικό πλάτανο, δραστηριοποιήθηκαν παλαιότερα και είχαν κρεοπωλείο οι αδερφοί Αντώνης και Νίκος Σαραπτσής και στην οδό Αγ. Δημητρίου υπήρχε το χασάπικο του Καραλάγκου.

Στην οδό Μητροπόλεως λειτουργεί σήμερα μόνο το κρεοπωλείο του Νίκου Χατζημασούρα ενώ για ένα μεγάλο διάστημα στον ίδιο δρόμο δημιούργησε το κρεοπωλείο του ο αείμνηστος Μανόλης Μπουντζόλας που στη συνέχεια ασχολήθηκε με το εμπόριο κρεάτων.

Στον κέντρο της πόλης, στην οδό Καρακωστή, λειτουργεί το κρεοπωλείο «BUTCHER SHOP» του Μιχάλη Τουτουντζίδη. Στη γωνία των οδών Τρεμπεσίνας-Εμμ. Παππά του Χαρ. Τσολακίδη και στην Ανοίξεως του Κώστα Παγάνη.  Πρόσφατα ο Ραφαήλ Ταμπάκης άνοιξε νέο κρεοπωλείο στη γωνία Τσαλδάρη-Ζωγιοπούλου.

Η αποκέντρωση

Με το πέρασμα του χρόνου ο πληθυσμός της Βέροιας αυξήθηκε. Η πόλη επεκτάθηκε. Νέες γειτονιές-συνοικίες δημιουργήθηκαν. Η «αποκέντρωση» του επαγγέλματος ήταν λογικό να ακολουθήσει τα νέα δεδομένα  για την εξυπηρέτηση του καταναλωτικού κοινού.

Έτσι: Στον Προμηθέα έχουμε τα κρεοπωλεία του Χαράλαμπου Ανθιμίδη, Γιάννη Κασάπη και στη γωνία Ακροπόλεως-Κίμωνος  του Βαγγέλου Μπάκανου που «μαθήτευσε» κοντά στον Αχιλ. Μπίκα.

Στην οδό Πιερίων υπάρχουν τα κρεοπωλεία: «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ» του Θέμη Ιωαννίδη και Γιάννη Τρικαλιώτη, του Θόδωρου Γιαννάκη, το χασάπικο «Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ» του Δ. Παυλίδη και το «Αγρόκτημα» του Θανάση Κουκουτέγου (2ο κατάστημα). Στην οδό Μάρκου Μπότσαρη έχουμε τα χασάπικα η ΠΑΡΑΓΩΓΗ του Γιώργου Δημούλα (κοντά στο τζαμί) που διαδέχτηκε τον πατέρα του Δημήτρη, του Παντελή Μορφίδη (πλατεία Τσερμέν) που διαδέχτηκε τον Σταύρο Βουτσικίδη  και στο «Πασα-Κιόσκι» του Νίκου Κακαφίκα, σημερινού προέδρου της Συντεχνίας.

Στις εργατικές κατοικίες του Γιώργου Δελησάββα,  στην οδό Θεσσαλονίκης του Στάθη Παγάνη και κοντά στο Δημοτικό Στάδιο των αδερφών Δελησάββα,

Η γιορτή της συντεχνίας

Από τις συντεχνίες επαγγελματιών που πρωτοδημιουργήθηκαν στη Βέροια, η μόνη που επιζεί στις μέρες μας και η οποία δραστηριοποιείται με έντονη κοινωνική προσφορά είναι η Συντεχνία Κρεοπωλών της πόλης μας «Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ» τη μνήμη του οποίου τιμούν τα μέλη της συντεχνίας κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου. Με διακριτικότητα η Συντεχνία προσφέρει ποσότητες κρέατος σε ιδρύματα και συλλόγους για το συσσίτιο αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας.

Όπως κάθε χρόνο τα κρεοπωλεία στην πόλη μας θα παραμείνουν κλειστά τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021. Τα μέλη της συντεχνίας, με τη συμμετοχή και των μελών των οικογενειών τους θα εκκλησιασθούν στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων της Βέροιας και θα δεξιωθούν το εκκλησίασμα.