Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Κάθε φορά που θέλω να γράψω κάποιο θέμα για την εκπαίδευση στεναχωριέμαι διότι σκέφτομαι το μέγεθος του κομματικού ρόλου των εκάστοτε κυβερνώντων που σε κάθε θέμα με την εκπαίδευση καταλήγει σε αρνητική εικόνα. Όταν έχεις καταναλώσει τη ζωή σου σε ένα κατεξοχήν ευαίσθητο στην ελληνική κοινωνία νοιάζεσαι και ας έχουν περάσει δεκαετίες από τη συνταξιοδότηση. Υπάρχουν θέματα αξιολόγησης, διδακτικών βιβλίων, αδιοριστία καθηγητών και πολλά άλλα.
Σήμερα θέλω να σας απασχολήσω για τη δωρεάν παροχής βιβλίων στους μαθητές. Με απασχολεί το θέμα της τεράστιας, πολλές φορές άσκοπης, δαπάνης των σχολικών βιβλίων. Διατίθενται στα σχολεία γιατί έχουμε ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ. Δηλαδή είμαστε χώρα οικονομικά ισχυρή και μοιράζουμε τα βιβλία. Η φιλοσοφία που πρέπει να στηρίζει να είναι η λογική να διευκολυνθούν οι αδύναμοι οικονομικά γονείς . Ναι όμως διατίθενται για όλους, ακόμη και για αυτούς που την προηγούμενη βραδιά διασκέδαζαν με την παρέα τους στα ακριβότερα κέντρα χωρίς να νοιάζονται ποιο θα είναι το ποσό του λογαριασμού από τα WISKI.και τα λουλούδια.
Δεν μου διαφεύγει η σημερινή οικονομική κρίση κατά την οποία μεγάλο ποσοστό του λαού μας ζει σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Είναι μάλιστα πολλές φορές και παιδιά και αυτό μας πονάει περισσότερο. Φαντάζομαι, όμως, ο περιορισμός του κόστους θα είναι τεράστιος και μιλάμε για εκατομμύρια τα οποία με διαχείριση νοικοκύρη θα μπορούσε το σπάταλο κράτος να εξοικονομήσει κάποια χρήματα να βοηθήσει τους πάσχοντες ή να βελτιώσει τις συνθήκες της λειτουργίας των Νοσοκομείων της χώρας. Προτείνω μια λύση που γνώρισα. Στη Γερμανία τα βιβλία (να σημειωθεί ότι είναι με περιορισμένες σελίδες και με καλύτερο δέσιμο) 1, το σχολείο τα δανείζει στους μαθητές για τέσσερα χρόνια ως εξής. Την πρώτη χρονιά ο πρώτος ο μαθητής που θα το χρησιμοποιήσει θα το επιστρέψει στο τέλος του έτους και θα χαρακτηριστεί ο τρόπος μεταχείρισης.
Η χρήση τους σε χωρίζονταν τα μεταχειρισμένα βιβλία σε 4 κατηγορίες. Αν ο μαθητής το παρέδωσε σε άριστη κατάσταση θα πάρει μεταχειρισμένο σε άριστη κατάσταση , αν το παρέδωσε ελαφρώς κακοποιημένο θα πάρει το αντίστοιχο τη νέα χρονιά κοκ. Όταν ένας μαθητής το κατέστρεψε αδικαιολόγητα καλείται ο γονέας να το πληρώσει συνοδευόμενο και με επιβάρυνση της σχετικής ποινής. Ένας άλλος τρόπος διανομής είναι αυτός που χρησιμοποίησε ο Γ. Παπανδρέου το 1963 με τη πραγματική μεταρρύθμιση. Ο διευθυντής του Γυμνασίου έστελνε εγκαίρως στην επιθεώρηση τον αριθμό των μαθητών που είχαν ανάγκη δωρεάν παροχής βιβλίων, συν ένα για τον εκπαιδευτικό που θα το δίδασκε. Τον πίνακα κατάρτιζε ο σύλλογος των καθηγητών του Γυμνασίου και των γονέων. Γιατί να μη συμβεί και τώρα. ΟΧΙ το ξέρω δεν θα συμβεί αυτό, γιατί η εξοικονόμηση χρημάτων για τη βελτίωση των οικονομικών του κράτους βλάπτει σοβαρά την υγεία των κομμάτων. Στα απομακρυσμένα χωριά θα μπορούσε να χορηγηθούν σε όλα τα παιδιά, όχι όμως στις πόλεις. Αν υπάρχουν και κάποιοι που θα αδικηθούν θα το δικαιολογήσουν όταν έχουν εμπιστοσύνη στη διαχείριση των χρημάτων.
Θα υπάρχουν στην αγορά σε χαμηλή τιμή των 3-5 e. Όλοι θα τα δώσουν χωρίς γογγυσμό κυρίως οι παππούδες θα τα πληρώσουν με τα τετράδια. Μη ξεγελιόμαστε με 50e το χρόνο το Υπουργείο Θα γλιτώσει εκατομμύρια από την εκτύπωση και τη μεταφορά με τα φορτηγά. Φαντάζεστε τη δαπάνη που χρειάζεται να μεταφερθούν βιβλία σε όλη την Ελλάδα και στη Γερμανία, στο Αμβούργο για παράδειγμα και σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Θα περισσέψουν και για φρεγάτες. Όταν πήγα στη Γερμανία ήταν αρχή της χρονιάς και έπρεπε, να πάμε να μεταφέρουμε τα βιβλία από το VUPERTALκάποια πόλη μακριά από την πόλη μας που γινόταν το μάθημα. Όταν πήγαμε τα βρήκαμε εκεί στο υπόγειο κάποιας οικοδομής που σάπιζαν μέσα στα νερά. Λες και ο μετανάστης ( και οι δύο γονείς εργάζονταν) δεν είχε 50 μάρκα ενώ για να πάνε από το KREFELND στο DYSSELNDORF να ακούσουν τον Νταλάρα , ή τη Γλυκερία πλήρωναν 38 μάρκα εισιτήριο. Αστεία για μικρά παιδιά είναι αυτά . Απλά οι κυβερνώντες ενδιαφέρονταν για τις ψήφους εκεί τερματίζεται το ενδιαφέρον τους. Ένα άλλο εξ ίσου σημαντικό: Αυτή η πολυσέλιδη ύλη των βιβλίων να σταματήσει. Δεν θυμάμαι να έφτασα ποτέ στο τέλος του βιβλίου της ιστορίας ή κάποιο άλλο μάθημα. Ο συνάδελφος δ/ρ ιστορίας Βασίλης Σκουλάτος έγραψε την ογκώδη ιστορία των τάξεων. Α΄ Λυκείου σελ. 316.Β’ Λυκείου σελ.525 και Γ’ Λυκείου σελ. 334.
Μου έδειξε το πρώτο τεύχος πριν εκδοθούν και χρησιμοποιηθούν. Δεν αμφισβητώ τις γνώσεις και τις περγαμηνές του, τον γνώρισα. Το περιεχόμενο, η διάταξη ύλης άριστη, πλούσια σε παραθέματα αλλά μεγάλη η έκταση. Εγώ τα απέρριψα, είναι για φοιτητές του είπα. Σε λίγες μέρες τα απέρριψε και ο Βαρβιτσιώτης. Ύστερα από χρόνια τα συνάντησα στην κόρη μου μαθήτρια. Κύριοι συνάδελφοι .υπέφερα πριν από χρόνια όταν έβλεπα τα παιδιά κάθε χρόνο τον Ιούνιο μετά την εξέταση του μαθήματος να τα κομματιάζουν εκδικητικά και γέμιζε η αυλή από σκουπίδια, γελοίο το φαινόμενο. Το καλύτερο θα ήταν τα βιβλία να κυκλοφορούν ελεύθερα στην αγορά.
Το υπουργείο να δώσει εντολή ώστε το κάθε σχολείο να επιλέξει από το βιβλιοπωλείο εκείνα που υπέδειξε. Ναι αλλά τότε από πού θα βγουν οι μίζες για τα πολλά ακίνητα? Ντροπή! Φίλοι αναγνώστες μου. Πρέπει να αποκτήσουμε άλλη αντίληψη για τη θέση μας στο δημόσιο. Έχουμε ευθύνη όλοι μας, γιατί σε τέτοια θέματα είναι Συλλογική. Το κράτος δεν είναι η μάγισσα που θα λύσει τα πάντα δια μαγείας. Κάποτε να γίνουμε Ευρωπαίοι
