Παναγιώτου
Σ. Χαλκιά
Θα μου επιτρέψεις σήμερα, φίλε αναγνώστη, να απευθυνθώ σε έναν «προοδευτικό» κύριο, ο οποίος, προ καιρού παρουσιάστηκε σε εκπομπή της τηλεόρασης και είπε μεταξύ άλλων (είχα την πρόνοια να γράψω την εκπομπή):
«…η θρησκεία, μου είναι δυσάρεστη, γιατί είναι σκυθρωπή. Βάζει αδιάκοπο φρένο στην κούρσα της ζωής. Ανασταλτική δύναμη, που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να βλέπει το κακό, που μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ όλα τα πράγματα. Η Χριστιανική ζωή! Δηλαδή είναι πράγμα ξεπερασμένο, παλιό, ταριχευμένο, «Τω καιρώ εκείνω», που με εμποδίζει να κάνω αυτό που θέλω και με ευχαριστεί. Ο Θεός, λένε, είναι για τους ανθρώπους μια ναυαγοσωστική λέμβος. Εγώ, όμως, προτιμώ ένα γιοτ για μια ευχάριστη κρουαζιέρα…».
Και το συμπέρασμα; Η θρησκεία δεν σε ενδιαφέρει, αφού δεν έχει τίποτα να σου πει. Θα ήθελα, όμως να σε ρωτήσω: Για ποια θρησκεία πρόκειται;
Στην αρχή νόμιζα πως μιλούσες για το Βουδισμό ή το Βραχμανισμό. Στη συνέχεια κατάλαβα πως εννοούσες καθαρά τον Χριστιανισμό. Ναι, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ο Χριστιανισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε σένα. Έχεις δίκιο! Δεν έχει τίποτα να σου πει. Σε τίποτα δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους ασίγαστους πόθους της ψυχής σου. Πώς είναι δυνατόν να γεμίσει την ανήσυχη καρδιά σου, ένα «παλιό» και «ταριχευμένο» κατασκεύασμα;
Πρόκειται, όμως, για ποιο χριστιανισμό; Ασφαλώς, αυτός ο Χριστιανισμός που φαντάζεσαι, είναι ανύπαρκτος. Ή μάλλον υπαρκτός μόνο στην σκέψη μερικών που τον… αγνοούν.
Ήθελα πρώτα-πρώτα να σε ρωτήσω: Πού και πότε γνώρισες τον Χριστιανισμό, την κοσμοθεωρία του, τη βιοθεωρία του; Στάθηκες ποτά σοβαρά, με σύστημα και υπεύθυνα να μάθεις μερικά έστω βασικά και να εμβαθύνεις σ’ αυτά; Έπιασες ποτέ στα χέρια σου κάποιο βιβλίο, που μερικοί σαν τον Κλωντέλ, τον Μωριάκ, τον Πανίνι το διάβαζαν γονατιστοί; Δεν σου λέω πως πρέπει να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Δεν νομίζεις, όμως, πως θα μπορούσες να αφιερώσεις και γι’ αυτό λίγο χρόνο, ξεκλέβοντάς τον έστω από την ανάγνωση μερικών μυθιστορημάτων.
Μαντεύω την αντίρρησή σου. Αυτά τα ξέρω. Τα έχω ακούσει από μικρό παιδί χιλιάδες φορές.
Δεν γνωρίζω αν στ’ αλήθεια το θεωρείς αυτό σοβαρή δικαιολογία. Πάντως είναι μια εξήγηση. Ίσως έχεις δίκιο. Γιατί το να προσπαθείς σήμερα να ικανοποιήσεις τη δίψα της ανήσυχης και απαιτητικής ψυχής σου με τις παιδικές γνώσεις σου – χρήσιμες τότε, ανεπαρκείς σήμερα – μοιάζεις σαν τον νέο που ετοιμάζεται για πανεπιστημιακές σπουδές με αναγνωστικό της πρώτης Δημοτικού.
Είναι βασικό και νομίζω πως συμφωνείς. Πρέπει να γνωρίσεις κι εσύ. Πρέπει να γνωρίσεις τον Χριστιανισμό με την πραγματική του όψη. Να σου παρουσιαστεί με την αληθινή του μορφή. Όχι η καρικατούρα που φαντάζεσαι, αλλά το καλλιτέχνημα που γοητεύει.
Λοιπόν, φίλε μου, ο Χριστιανισμός δεν είναι ο αρνητής της χαράς, της ζωής, αλλά ο δημιουργός τους. Κάθε τι παλιό, κάθε ανθρώπινη αξία, κάθε υψηλό πόθο και ευγενικό οραματισμό, όχι μόνον δεν απορρίπτει, αλλά προφυλάσσει από τη βεβήλωση και τα προσφέρει πεντακάθαρα. Ενδιαφέρεται ζωντανά για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Ξεκινάει από τον άνθρωπο για να φτάσει όχι στον υπάνθρωπο και τον κτηνάνθρωπο, αλλά στον Θεάνθρωπο!
Ο Θεός δεν είναι αντίπαλός σου, για να τον βλέπεις με δυσάρεστο μάτι. Πώς είναι δυνατόν να είναι αντίπαλός σου κάποιος που σε αγαπάει; Είναι πατέρας σου, αδελφός σου. Πορεύεται μαζί σου στις ωραίες αναζητήσεις σου, όχι σαν αδιάφορος περιπατητής, αλλά σαν πιστός φίλος και αδελφός. Σε θέλει ζωντανό, πλημμυρισμένο από ζωή. Αυτός είναι η ζωή και θέλει να σου την προσφέρει άφθονη. Πώς μπορεί να έχει σχέση με την αποστέωση, το ταρίχευμα, τη νέκρα Εκείνος που θέλει οι οπαδοί του «ίνα ζωήν έχουσι και περισσόν ένωσι».
Η ακινησία και η μουμιοποίηση μπορεί να έχουν σχέση με την απάθεια και το ραχατισμό των ανατολικών θρησκειών. Αστρονομικές αποστάσεις, όμως, χωρίζουν από τη ζωντανή θρησκεία Εκείνου που «πυρ ήλθε βαλείν επί την γην».Μα, σε πειράζει το «φρένο», λες. Για σκέψου καλλίτερα. Όταν ο Θεός σου προτείνει να πατήσεις φρένο μπροστά στο γκρεμό, ενώ εσύ επιμένεις να πατήσεις γκάζι, αυτό είναι δέσμευση; Τα μη του χριστιανισμού – που τόσο σου χτυπούν τα νεύρα – είναι πινακίδες στα ηλεκτροφόρα καλώδια. Θέλεις αλήθεια να τις καταργήσεις για να χαρείς τη ζωή σου;
