Με την ευκαιρία της συνέντευξης του Αλεξάντερ Τούτσκιν και την παρουσία του στην ομάδα χαντ μπολ του Φιλίππου Βέροιας , "αλιεύσαμε" ένα δημοσίευμα από το ΒΗΜΑ ( 26/4/2003) όπου αναφέρεται στην εκπληκτική πορεία της ομάδας στην Ευρώπη.
Έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι .
αναλυτικά το δημοσίευμα όπως καταγράφηκε από το αθλητικό team του Βήματος
Η εξόρμηση του Φιλίππου για την κατάκτηση της Ευρώπης Πώς ο σύλλογος της Ημαθίας έγινε αστείρευτη δεξαμενή ταλέντων αλλά και πόλος έλξης σταρ του αθλήματος, όπως οι Ρώσοι Τούτσκιν και Ατάβιν
Οι εκτελεστικές ικανότητες του δύο φορές χρυσού ολυμπιονίκη Αλεξάντρ Τούτσκιν το οποίο θεωρούνταν «όνειρο θερινής νυκτός» για τα μέτρα του ελληνικού χάντμπολ γίνεται σήμερα πραγματικότητα.
Λίγες ώρες πριν από την Ανάσταση του Κυρίου (Μ. Σάββατο, 18.00, ΕΤ1) ο Φίλιππος Βέροιας εισέρχεται μετά βαΐων και κλάδων στον χορό των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων φιλοξενώντας τον πρώτο τελικό του Τσάλενζ Καπ με αντίπαλο τη δανική Σκίερν.
Από τη μια η εκπρόσωπος μιας παραδοσιακής σχολής του χάντμπολ όπως η Δανία και από την άλλη ο Φίλιππος της σχεδόν ανύπαρκτης στον παγκόσμιο χάρτη του αθλήματος Ελλάδας.
Στο συνακόλουθο ερώτημα «τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;» η απάντηση της… αλεπούς διά στόματος του προπονητή Νίκου Μάντζιου «να πάρουμε το Κύπελλο· αυτός είναι ο στόχος μας και η θέλησή μας» εμπεριέχει τόσο τον ενθουσιασμό του πρωτάρη στα ευρωπαϊκά σαλόνια όσο και τη σιγουριά του μπαρουτοκαπνισμένου και ζυμωμένου στις μάχες του χάντμπολ συλλόγου, που κατέστησε την πρωτεύουσα της Ημαθίας συνώνυμη με το άθλημα.
Αυτό που ξεκίνησε το 1977 ως παιγνιώδης διάθεση μιας παρέας ανθρώπων, πρώην παικτών του τμήματος βόλεϊ του Φιλίππου – μεταξύ αυτών και ο νυν προπονητής της -, έμελλε να γίνει μέσα σε λίγα χρόνια η πιο στερεή εκδοχή της πορείας του χάντμπολ στην Ελλάδα. «Η εξυπνάδα των προπονητών που πέρασαν από την ομάδα, οι οποίοι κατάφεραν να εμφυτεύσουν το μεράκι για το χάντμπολ στη νεολαία της περιοχής, ήταν το μυστικό για το ρίζωμα του αθλήματος στη Βέροια» αποκαλύπτει ο γενικός γραμματέας του Φιλίππου Χρήστος Καψάλης. Ο Φίλιππος παραδοσιακά έθρεψε πολλές γενιές παικτών χάρη στην πολιτική υποδομής που ακολουθήθηκε, ενώ σήμερα αθλούνται περισσότερα από 350 παιδιά στα τμήματα χάντμπολ.
Προπονητές όπως ο Πέτρος Πένσος (ο πιονέρος της ομάδας), ο Χρήστος Κοτζαμανίδης (οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρώτου τίτλου της), ο Νίκος Μάντζιος και παράγοντες όπως ο επί 15ετία πρόεδρος Νίκος Ουσουντζόγλου ή ο πρώην έφορος Λάζαρος Παπαδόπουλος (ποδοσφαιρική δόξα της ΑΕΚ τη δεκαετία του ’70) ήταν οι άνθρωποι-κλειδιά στην πορεία του Φιλίππου, ο οποίος συγκέντρωσε στην τροπαιοθήκη του επτά εγχώρια πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Το 1993 μάλιστα είχε κτυπήσει την πόρτα ενός ευρωπαϊκού τελικού (Κύπελλο Κυπελλούχων), χωρίς όμως να καταφέρει να την ανοίξει καθώς αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη γαλλική Μαρσέιγ.
Δέκα χρόνια αργότερα μια άλλη γαλλική ομάδα, η Κρετέιγ, μετατρεπόταν σε σκαλοπάτι για την είσοδο του Φιλίππου στον τελικό του Τσάλενζ Καπ.
Η ομάδα της Βέροιας γίνονταν η τρίτη ελληνική επαρχιακή ομάδα που αποκτούσε το δικαίωμα να βαδίσει στα ευρωπαϊκά σαλόνια μετά την Ορεστιάδα (βόλεϊ – Κύπελλο Συνομοσπονδίας) και την Πάτρα (πόλο – Λεν Τρόφι).
Εκτός από τη συσσωρευμένη εμπειρία της διέθετε πλέον και ορισμένα παγκόσμιου βεληνεκούς αστέρια, όπως ο Ρώσος δις χρυσός ολυμπιονίκης Αλεξάντρ Τούτσκιν, ο συμπατριώτης του χρυσός ολυμπιονίκης στη Σεούλ Σλάβα Ατάβιν και ο σουηδός τερματοφύλακας Αντερς Μπενιάμισον. Ο ερχομός τους στη Βέροια σηματοδότησε τις τολμηρές επιλογές των χρηματοδοτών της ομάδας, του προέδρου Πέτρου Φύκατα (πρώην παίκτης μπάσκετ του συλλόγου) και του αντιπροέδρου Γιώργου Φύκατα, οι οποίοι έχουν αναλάβει τη διοίκηση από το 2000. Ο εφετινός προϋπολογισμός εκτοξεύθηκε σε ύψη μεγάλα για τα δεδομένα του ελληνικού χάντμπολ (στα 150 εκατ. δρχ. από 80 εκατ. δρχ. πέρυσι), με στόχο όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή διάκριση.
Η πρόκριση στον τελικό του Τσάλενζ Καπ, αν και ισοδυναμεί ήδη με την… κατάκτηση του Εβερεστ, δεν αρκεί στους ανθρώπους του Φιλίππου και ιδιαίτερα στον προπονητή του, ο οποίος ως «παιδί αυτής της ομάδας» περιμένει αυτό το παιχνίδι «σαν μια γιορτή» και αισιοδοξεί.
«Η Σκίερν είναι η κάτοχος του τίτλου αλλά δεν είναι καλύτερη από την Κρετέιγ που αποκλείσαμε στα ημιτελικά. Είναι μια κλασική δανέζικη ομάδα, ομοιογενής, με καλή άμυνα, υπομονετική στην επίθεση, αλλά το κλειδί για την έκβαση του τελικού είναι η δική μας απόδοση» επισημαίνει ο Μάντζιος και εξηγεί: «Πρέπει να έχουμε υπομονή. Θα προσπαθήσουμε να χτίσουμε μια διαφορά στο σκορ σιγά σιγά, χωρίς βιασύνη. Το βασικό είναι να κερδίσουμε. Ο πρώτος τελικός θέλει μεγάλη προσοχή. Στη ρεβάνς θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ομάδα που διαθέτει πολύ δυνατή έδρα».
Φυσικά το ίδιο όπλο θα έχει σήμερα και ο Φίλιππος, αφού το 1.100 θέσεων κλειστό γυμναστήριο «Δημήτριος Βικέλας» αναμένεται να αποδειχθεί πολύ μικρό για να χωρέσει την αγάπη των Βεροιωτών για την ομάδα τους.
