Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος - φιλόλογος
Ο Μήνας Σεπτέμβριος κάθε χρόνο είναι συνδεδεμένος με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς. Το καλοκαίρι πέρασε με τα μπάνια και τις θαλασσινές απολαύσεις. Τώρα προέχει ο αγώνας των μαθητών και των γονιών για τις σπουδές και για καλύτερες επιτυχίες. Το παρόν θα αναδείξει το μέλλον. Από αυτό τον αγώνα εξαρτάται η ζωή η προσωπική και η οικογενειακή. Αυτό μόνο απλό δεν είναι. Πρώτα για το παιδί που κάθε φορά που προάγεται στην επόμενη τάξη προσπαθεί να προσαρμοστεί με τις απαιτήσεις της νέας αναβαθμισμένης σχολικής χρονιάς. Πολλοί είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν άλλοι θετικά και άλλοι αρνητικά στην εκπαιδευτική πορεία του σπουδάζοντος . Πολλοί παράγοντες έχουν να κάνουν με το παιδί που εξαρτάται από την οικονομική θέση και τα επαγγέλματα των γονιών του, Εάν είναι μόνο του στην οικογένεια , εάν έχει και άλλα αδερφάκια, αν υπάρχουν γιαγιάδες και παππούδες. Εάν οι γονείς διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις να συμπαρασταθούν στον δύσκολο αγώνα του παιδιού. Μπορούν οι γονείς σήμερα να ελέγξουν τις παρέες Πόση σημασία έχει στην ψυχολογία του παιδιού ένα χαμόγελο, μια κουβέντα συμπαράστασης, όταν ετοιμάζεται για τις προαγωγικές ή τις πανελλήνιες εξετάσεις, Μεγάλη όμως υποχρέωση και την συλλογική ευθύνη έχει η πολιτεία η οποία πρέπει να φροντίζει να συντάσσει νόμους με Μαθησιακά και Ελληνοχριστιανικά κριτήρια. Να διαμορφώσει σε αμέριστη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και με τους γονείς. Όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν τη δική τους επίδραση στη δημιουργία ελεύθερων πολιτών με δημοκρατικά φρονήματα, αναθρεμμένοι με τις γνήσιες ελληνικές και χριστιανικές παραδόσεις. Με αυτά τα θέματα προτίθεμαι να ασχοληθώ με σκοπό να βοηθήσω όσο μπορώ με την πείρα που απέκτησα στη λειτουργική πορεία της μάθησης των παιδιών.
Θα θέσουμε κάποια από τα πολλά προβλήματα στ οποία θα προσπαθήσουμε για την επίλυσή τους. Είναι η ύλη που διδάσκεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων η ενδεδειγμένη για τη διαμόρφωση και διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα των παιδιών όλων των βαθμίδων που η πατρίδα και η κοινωνία που μας εμπιστεύονται? Είναι συνεργάσιμοι οι γονείς με τους εκπαιδευτικούς για την ομαλότερη λειτουργία στις σχέσεις μαθητή-γονέα-εκπαιδευτικού? Είναι κατάλληλες οι σχολικές αίθουσες που θα φιλοξενούν τους νέους βλαστούς και το μέλλον της πατρίδας? Διαθέτει η πολιτεία τις απαραίτητες πιστώσεις για να καλύπτει τις δαπάνες για τους διορισμούς μονίμων καθηγητών και όχι να αρκείται στους αναπληρωτές, θεσμός προσβλητικός που ταλαιπωρεί τους καθηγητές( έχουν και αυτοί οικογένειες) τους μαθητές και γενικά την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου)? Έχουν οι εκπαιδευτικοί την κατάλληλη πανεπιστημιακή κατάρτιση και μόρφωση να προσφέρουν στη σπουδάζουσα νεολαία τις βάσεις για να οδηγήσουν τους μαθητές/τριες στη πορεία για την κατάκτηση γνώσεων? Είναι το σύστημα της εκπαίδευσης το ενδεδειγμένο για να ανταγωνιστεί με τα σχολεία της Ευρώπης? Αξιοποιούνται όλες οι μέθοδοι στους κανόνες διδασκαλίας? Αυτά και άλλα πολλά είναι που χρειάζονται πολιτική συζήτηση (και όχι προς Θεού κομματική συζήτηση). Πόλις- πολίτης- πολιτεία οι άξονες που προσδιορίζουν τους ορίζοντες της συζήτησης.
Εμπειρία προσωπική που θα με βοηθήσει. Με όσους, εκ των αναγνωστών μου, συμμερίζονται τις απόψεις μου δεν θα έβλαπτε και κάποιος διάλογος υπό την μορφή ανταλλαγή σκέψεων. Η προσωπική μου εμπειρία στηρίζεται στην απόκτηση γνώσεων εκ των πτυχίων (δεκαετία του 1950 Θεολογίας ΑΠΘ, συνέχεια Φιλοσοφικής Αθηνών, παρακολούθηση 2 εξαμηνιαίων σεμιναρίων Αθήνα το ένα στην διδασκαλία των Νέων Ελληνικών (επιθεωρητής Γρηγοριάδης) από Επιθεωρητές Μ.Ε. και το άλλο στην «Εισαγωγή στις ιστορικές σπουδές» με την καθ. Πανεπιστημίου Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου,1977 το οποίο δίδαξα Ε ’τάξη της Ιωνιδίου Προτύπου Σχολείου , Ετήσιο σεμινάριο, στη Θεσσαλονίκη εκπαιδευτικών (ΣΕΛΜΕ) και ένα εξάμηνο Μοντέρνα Ιστορία, στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας Γερμανίας και 33 χρόνια εκπαιδευτικής υπηρεσίας σε γυμνάσια Λύκεια της Ελλάδος και του εξωτερικού. Οι υπηρεσιακές μου επιδόσεις ήταν άριστες (46-49με άριστα του 50)
Μεταρρυθμίσεις άσκοπες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ Αυτές οι μεταρρυθμίσεις με έχουν τρελάνει. Την πρώτη τη γνώρισα το σχ. έτος 1963-64 με τον Γενικό επιθεωρητή Μ.Ε Κατσουρό (στη συνέχεια Γεν. Γραμματέας με υπουργό παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου. Άρχισε με πολλές φιλοδοξίες που τις υποδεχτήκαμε με χαρά. Η πρώτη με την αύξηση της μισθοδοσίας από 1111 δραχμές έγινε 2222 δραχμές. Έχει πολλές υποχρεώσεις ο εκπαιδευτικός που θέλει να τις πραγματοποιήσει. Ο νέος μισθός άλλαξε τη διάθεσή μας να δουλέψουμε με όρεξη όχι με στερήσεις. Εκτυπώθηκαν καινούργια βιβλία Α’ Γυμνασίου με συγγραφέα Αθηνά Καλογεροπούλου και Β’ Γυμνασίου Κώστα Καλοκαιρινού.(τα οποία έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου) Βιβλία αξιόπιστα γραμμένα στη Δημοτική γλώσσα που σέβονται την ιστορία των γεγονότων και βοηθούν με περιλήψεις και επιγραμματικές προτάσεις για τον εκπαιδευτικό και τον μαθητή. Εκδόθηκαν βιβλία με μετάφραση των Ομηρικών επών = Οδύσσεια-Ιλιάδα- και πολλά άλλα θέματα. Τελικά κρίμα που δεν ολοκληρώθηκε ούτε και αυτές που έχουν γίνει μέχρι τώρα ολοκληρώθηκε καμία. Και ο Έλληνας πολίτης φορολογούμενος εκχωρεί την εξουσία του σε κάποια πρόσωπα με την ελπίδα ότι θα φροντίσουν για την ασφάλεια της χώρας τη σωστή διαχείριση του πλούτου και των αγαθών που δικαιούται. Περιμένει να χαρεί την εκπαιδευτική και κοινωνική πρόοδο.
Εμείς θα ασχοληθούμε με την εκπαίδευση. Πρώτο θέμα. Η ύλη που παρέχεται από τα πανεπιστήμια στους εκπαιδευτικούς είναι επαρκεί να διδάξουν την επομένη σε σχολείο? (Επιφυλάσσομαι για τα τελευταία χρόνια που έκαναν τις μεγάλες ανατροπές λόγω της επικρατούσης Πανδημίας)
Βέροια 17 Σεπτεμβρίου 2021
