Ένα θλιβερό και αρνητικό ρεκόρ σημειώνεται στην χώρα μας τους τελευταίους μήνες με μια έκρηξη στις γυναικοκτονίες(συζυγοκτονίες) που ήδη έχουν φτάσει τις 6!!! Το δε πιο ανησυχητικό είναι ότι μας κατακλύζουν τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και βασανιστικές αναλύσεις και αντί να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτή την ασυνήθιστη εγκληματική έξαρση, παρακολουθούμε και αρχίζουμε να το δεχόμαστε ως αρνητικό μεν φαινόμενο, αλλά χωρίς να μας εκπλήσσει. Σοκαριστική και η απάθεια σε μεγάλο βαθμό των δραστών, οι οποίοι τελικά ενώ δείχνουν να έχουν πλήρη συνείδηση δεν ξέρω σε τι βαθμό συνειδητοποιούν το μέγεθος του εγκλήματος που έχουν διαπράξει. Ίσως μερίδιο σε αυτή την απάθειά τους, να προχωρήσουν δηλαδή χωρίς αναστολές σε κάτι τόσο φρικαλέο παίζουν δύο σημαντικοί παράγοντες. Η ποινική και η κοινωνική τιμωρία και απαξία τους. Δυστυχώς η ποινική τιμωρία τους εξαντλείται σε μετρημένα χρόνια(ελπίζουμε με το νέο νόμο να υπάρξει διαφορετική αντιμετώπιση), που θέτουν ένα αναλογικά σύντομο διάστημα που θα βγουν αυτοί οι στυγνοί εγκληματίες και πάλι έξω στην κοινωνία. Παράλληλα η «αποστασιοποίηση» της κοινωνίας σε μεγάλο βαθμό και η έλλειψη κοινωνικής απαξίας για τους εγκληματίες που άλλοτε δεν θα τους χωρούσε όχι το χωριό ή η πόλη, αλλά ούτε ολόκληρη η χώρα, χαλαρώνει ακόμη περισσότερο τα φρένα, τις αντιστάσεις των ανθρώπων που προχωρούν στο έγκλημα. Αυτές οι σκέψεις δεν πρέπει να δώσουν άλλοθι σε εκδικητικές πολιτικές και πρακτικές, ωστόσο η κοινωνία μας θα πρέπει να αφυπνιστεί μπροστά σε ένα εγκληματικό ξέσπασμα που πρέπει να μας προβληματίζει και όχι να το συνηθίζουμε.
Πλεόνασμα στα κρατικά ταμεία… από το έλλειμμα του...
Δεν αισθάνεστε σα να ζείτε σε ένα παράλληλο σύμπαν...
