Το Σάββατο 17 Ιουλίου το απόγευμα στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο πραγματοποιήθηκε, τηρουμένων των σχετικών μέτρων υγειονομικής προφύλαξης, η έναρξη του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων.
Το Συναπάντημα Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων, το οποίο έχει πλέον καταστεί θεσμός, αποτελεί την ετήσια συνάντηση στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά νέων ποντιακής καταγωγής από όλη την Ελλάδα και τη Διασπορά. Η Οργανωτική Επιτροπή σε συνεργασία με το Σωματείο και το Ιερό Προσκύνημα «Παναγία Σουμελά» ετοιμάζουν κάθε χρόνο ένα πλούσιο πρόγραμμα και επιλέγουν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις για επίκαιρα κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά θέματα του Ποντιακού Ελληνισμού.
Κατά την έναρξη χαιρετισμό απηύθυναν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος, ο εκπρόσωπος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Αμανατίδης, ο Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Λεωνίδας Στολτίδης, ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης, ο Δήμαρχος Ναούσης κ. Νικόλαος Καρανικόλας, ο εκπρόσωπος του Δημάρχου Βεροίας Αντιδήμαρχος Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Ψηφιακής Πολιτικής και Καινοτομίας κ. Καλλίστρατος Γρηγοριάδης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ημαθίας κ. Γεώργιος Αδαμίδης και ο Πρόεδρος του Σωματείου Παναγία Σουμελά κ. Γεώργιος Τανιμανίδης.
Ακολούθησε εισήγηση με θέμα: «Νάουσα: Η ηρωική πόλη και η συμβολή της στην εθνική παλιγγενεσία» από τον κ. Χαράλαμπο Φανιάδη και την κ. Στεφανία Τανιμανίδου, ενώ το βράδυ στον αύλειο χώρο του Ιερού Προσκυνήματος πραγματοποιήθηκε συναυλία από την ομάδα του κ. Γεωργίου Πουλασιχίδη.
Την Κυριακή 18 Ιουλίου το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε η λήξη του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων, κατά την οποία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ομίλησε και απένειμε αναμνηστικά, ενώ στο τέλος αναγνώστηκε και εγκρίθηκε από το σώμα το Ψήφισμα του 23ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την λήξη του Συναπαντήματος ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἄν κάθε χρόνο ἡ χαρά μας εἶναι μεγάλη, γιατί αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Ἰουλίου ὑποδεχόμεθα νέους Ποντίους ἀπό ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου στόν ἱερό αὐτό χῶρο, τόν ὁποῖο ἁγιάζει καί χαριτώνει ἡ ἱστορική καί θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου, ἡ χαριτόβρυτη εἰκόνα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, φέτος ἡ χαρά μας εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερη.
Καί εἶναι μεγαλύτερη, γιατί παρά τίς πολλές δυσκολίες καί τά ἐμπόδια πού δημιούργησε καί δημιουργεῖ ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, παρά τούς περιορισμούς στίς μετακινήσεις καί τίς συγκεντρώσεις, ἔχουμε τή δυνατότητα, τηρώντας πάντοτε τά εἰδικά μέτρα πού συνιστοῦν οἱ ὑπεύθυνοι γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας ὅλων μας καί τή μή διάδοση τοῦ ἰοῦ, νά πραγματοποιοῦμε καί τό φετινό 23ο Συναπάντημα Ποντιακῶν νεολαιῶν, καί νά ἔχουμε κοντά μας ὅλους ἐσᾶς πού ἐκπροσωπεῖτε καί ὅσους δέν ἦταν δυνατόν νά ἔλθουν.
Κυρίως ὅμως χαιρόμεθα, γιατί καί φέτος τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ προσφέρει σέ ἐκπροσώπους τῆς Ποντιακῆς νεολαίας ἀπό ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου τήν εὐκαιρία νά συναντηθοῦν κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, νά συναντηθεῖτε στόν τόπο αὐτό, ὅπου χτυπᾶ ἡ καρδιά τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, γιά νά ἀνανεώσετε τούς δεσμούς τόσο μεταξύ σας ὅσο καί μέ τίς παραδόσεις, τά ἔθιμα καί τήν ἱστορία τοῦ Πόντου καί νά γνωρίσετε τό ἔργο πού ἐπιτελεῖται στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μέ τήν ἀνύστακτη φροντίδα τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων τοῦ Σωματείου καί τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος.
Τό φετινό 23ο Συναπάντημα τῆς Νεολαίας τῶν Ποντιακῶν Σωματείων ἔχει ἕναν ἰδιαίτερο χαρακτήρα, καθώς αὐτή τή χρονιά ὅλος ὁ Ἑλληνισμός τιμᾶ τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ἀπό τήν ἔναρξη τοῦ ἀγῶνος τῶν Ἑλλήνων νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό πού γιά περισσότερα ἀπό 400 χρόνια τούς καταπίεζε καί τούς στεροῦσε τήν ἐλευθερία τους μέ τόν πιό βάναυσο τρόπο.
Ἡ ἐπέτειος αὐτή κάνει ὅλους μας νά στρέφουμε τό βλέμμα στό παρελθόν καί νά ἀναψηλαφοῦμε τήν ἱστορία μας, τήν ὁποία, ἀκόμη καί ὅταν διδασκόμεθα στά σχολεῖα μας, συχνά δυσκολευόμεθα νά συνειδητοποιήσουμε.
Καί εἶναι δύσκολο νά συνειδητοποιήσουμε τό κατόρθωμα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τό κατόρθωμα τῶν προγόνων μας, γιατί ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί σημαίνει σκλαβιά. Γεννηθήκαμε, εὐτυχῶς, σέ μία πατρίδα ἐλεύθερη καί ζοῦμε ἐλεύθεροι ἔχοντας τή δυνατότητα τῆς αὐτοδιαθέσεως. Γι᾽ αὐτό καί δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε τί σημαίνει νά μήν γνωρίσεις τήν ἐλευθερία. Νά γεννηθεῖς ὄχι ἁπλῶς σκλάβος καί ὑπόδουλος, ἀλλά σκλάβος καί ὑπόδουλος σέ ἕναν βάρβαρο καί ἀλλόθρησκο δυνάστη, πού δέν ὑπολόγιζε τίποτε καί ἐπιδίωκε νά ἐξαφανίσει ἤ νά ἀφομοιώσει τούς λαούς πού εἶχε κατακτήσει καί νά τούς κάνει ὅλους νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά ξεχάσουν τήν ἱστορία τους.
Τετρακόσια χρόνια σκλαβωμένοι στούς Τούρκους οἱ Ἕλληνες γνώρισαν ὅλες τίς φοβερές πρακτικές τῆς πολιτικῆς τῶν σουλτάνων. Καί μόνο νά σκεφθεῖ κανείς τί σήμαινε τό παιδομάζωμα, ἡ ἁρπαγή δηλαδή μικρῶν παιδιῶν, ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν, ἀπό τά σπίτια καί τίς οἰκογένειές τους, πού κατέληγαν εἴτε γενίτσαροι, τά ἀγόρια, εἴτε στά χαρέμια τῶν σουλτάνων, τά κορίτσια, μπορεῖ νά σχηματίσει μία ἀμυδρή εἰκόνα τῶν δεινῶν πού ὑπέμεναν οἱ πατέρες μας.
Καί ἀκόμη, ἄν προσθέσει κανείς σέ αὐτό τίς χιλιάδες τῶν νεομαρτύρων πού ἔδωσαν τή ζωή τους, γιατί δέν δέχθηκαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό, ἀλλά καί τόν φόβο κάτω ἀπό τόν ὁποῖο ἦταν ἀναγκασμένοι νά ζοῦν οἱ πρόγονοί μας, χωρίς οὔτε νά ἔχουν τά σχολεῖα καί τίς ἐκκλησίες πού ἤθελαν, οὔτε νά διδάσκονται ὅπως ἔπρεπε τή γλώσσα καί τήν ἱστορία τους, εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς πῶς κατόρθωσαν νά διατηρήσουν τόν πόθο καί τήν ἐλπίδα τους γιά τήν ἐλευθερία.
Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς εἶναι ἕνα θαῦμα, ἕνα θαῦμα πού ὀφείλεται στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, στή χάρη τῆς Παναγίας μας, ἕνα θαῦμα πού ὀφείλεται στή δύναμη τῆς ψυχῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί ἕνα θαῦμα τῆς πίστεως. Γιατί ἡ πίστη τῶν προγόνων μας στόν Χριστό ἦταν πού τούς κράτησε ὄρθιους στά 400 χρόνια τῆς σκλαβιᾶς.
Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ἔκανε νά διαφοροποιοῦνται ἀπό τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή, νά θυμοῦνται τήν ἑλληνική γλώσσα πού ἄκουαν στήν ἐκκλησία, νά διδάσκονται ἔστω καί ἐκεῖνα τά λιγοστά γράμματα πού δίδασκαν ἱερεῖς καί μοναχοί στούς νάρθηκες τῶν ἐκκλησιῶν.
Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ἔδωσε καί τήν ἐλπίδα νά σηκώσουν τό κεφάλι καί νά ἐπαναστατήσουν, χωρίς νά ὑπολογίσουν πόσο δυνατός ἦταν ὁ κατακτητής καί πόσο δυσμενεῖς ἦταν οἱ συγκυρίες τίς παραμονές τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως στήν Εὐρώπη, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἱερή, λεγόμενη, συμμαχία τῶν ἡγετῶν τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία ἦταν ἀντίθετη πρός κάθε ἐπαναστατικό κίνημα.
Ἡ πίστη ἦταν πού τούς ὁδήγησε νά μήν ὑπολογίσουν τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Ἔθνους μας καί νά ἀρχίσουν ἐπίσημα τήν ἐπανάσταση κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, ἀφοῦ συγκεντρώθηκαν στίς ἐκκλησίες καί ἔλαβαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιά τόν δίκαιο ἀγώνα τους, ὁ ὁποῖος ἦταν, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πρῶτα γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη καί ὕστερα γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος.
Ἔτσι ἀγωνίστηκαν οἱ πατέρες μας, μέ ἐλάχιστα μέσα ἀλλά μέ γενναιότητα καί μέ πίστη, καί εἶναι βέβαιο ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε κάποιες φορές μεταξύ τους ἡ διχόνοια, πού δυστυχῶς εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐλαττώματα τοῦ Γένους μας, θά εἶχαν κατορθώσει μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ πολύ περισσότερα.
Ὅλα αὐτά τά ἱστορικά γεγονότα πού θυμόμαστε μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως δέν μᾶς διδάσκουν μόνο, ἀλλά μᾶς κάνουν νά στεκόμεθα μέ σεβασμό καί μέ εὐγνωμοσύνη ἀπέναντι σέ ἐκείνους πού μᾶς χάρισαν μέ τόν ἀγώνα καί μέ τή θυσία τους τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, πού μᾶς χάρισαν τό προνόμιο νά γεννηθοῦμε καί νά ζοῦμε ἐλεύθεροι.
Καί εἶναι πολλοί αὐτοί πού συνέβαλαν στόν ἀγώνα τῆς ἐλευθερίας. Εἶναι οἱ ταπεινοί καί ἀνώνυμοι κληρικοί καί μοναχοί, πού διατήρησαν στήν ψυχή τῶν πατέρων μας τήν πίστη στόν Χριστό καί τήν ἐθνική συνείδηση.
Εἶναι οἱ νεομάρτυρες, πού μέ τή θυσία τους ἔδειξαν ὅτι γιά τήν πίστη στόν Χριστό ἀξίζει νά θυσιάσει κανείς τά πάντα, καί ἐνέπνευσαν μέ τό μαρτύριό τους τούς ὑπόδουλους Ἕλληνες.
Εἶναι οἱ δάσκαλοι τοῦ Γένους, μέ πρῶτον ἀπό ὅλους τόν ἰσαπόστολο ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού γύρισε ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα γιά νά ἐνισχύσει τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων, γιά νά τούς παρακινήσει νά ἱδρύσουν σχολεῖα, γιά νά μαθαίνουν τά παιδιά τήν ἑλληνική γλώσσα, καί γιά νά τούς δώσει τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ ἐλευθερία δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει.
Εἶναι οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πατριάρχες πού θυσιάσθηκαν γιά χάρη τοῦ ποιμνίου τους, μέ πρῶτον τόν ἱερομάρτυρα πατριάρχη ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε´, ἀλλά καί ἐκείνους πού εὐλόγησαν τά ὅπλα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 καί τούς ἐνεθάρρυναν μέ τή στάση τους καί τίς προσευχές τους.
Εἶναι, βεβαίως, ὅλοι ὅσοι πῆραν τά ὅπλα καί ὁρκίσθηκαν νά ἀγωνισθοῦν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», βροντοφωνάζοντας «ἐλευθερία ἤ θάνατος», καί ἀκόμη οἱ ἡρωϊκές γυναῖκες πού ἀγωνίσθηκαν μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους, σάν τή Μπουμπουλίνα καί τή Μαντώ Μαυρογένους, ἀλλά καί σάν τίς γενναῖες Ναουσαῖες, πού ἀφοῦ στήριξαν τήν ἐπανάσταση τῆς πόλεώς τους καί ὑπέμειναν τήν πολιορκία τῶν Τούρκων, ἄλλες προτίμησαν νά πέσουν στά νερά τῆς Ἀράπιτσας γιά νά μήν συλληφθοῦν καί ἀτιμασθοῦν, καί κάποιες ἄλλες, ὅσες συνέλαβαν οἱ Τοῦρκοι, προτίμησαν νά ὑπομείνουν τό μαρτύριο παρά νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη στόν Χριστό, ὅπως θά ἔχετε τήν εὐκαιρία νά ἀκούσετε καί στή συνέχεια ἀπό τούς εἰσηγητές μας.
Σέ ὅλους αὐτούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, ὀφείλουμε ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη, γιατί χωρίς τόν δικό τους ἀγώνα καί τή δική τους θυσία δέν θά ἤμασταν ἐλεύθεροι καί δέν θά μπορούσαμε νά εὑρισκόμεθα ἐδῶ ὅλοι μαζί.
Ὀφείλουμε ὅμως νά διδαχθοῦμε καί ἀπό τό παράδειγμά τους. Νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους γιά τήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία. Νά διδαχθοῦμε τήν ἀνάγκη τῆς ἑνότητος, γιά νά διατηρήσουμε καί ἐμεῖς τήν ἱερή παρακαταθήκη πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες μας, τήν ἱστορία, τή γλώσσα, τή μουσική, τούς χορούς, τά ἱερά μας κειμήλια, γιατί μόνο διατηρώντας τα θά μπορέσουμε νά διατηρήσουμε καί τήν ἐθνική μας ταυτότητα· μόνο διατηρώντας τα θά μπορέσει νά ἐπιβιώσει καί ὁ Ποντιακός Ἑλληνισμός μέσα στόν παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας καί νά ἀγωνισθεῖ γιά τή δικαίωσή του.
Αὐτό ἄς εἶναι τό μήνυμα τοῦ 23ου Συναπαντήματος τῆς Νεολαίας τῶν Ποντιακῶν Σωματείων, καί αὐτό τό μήνυμα, μαζί μέ τίς ἐντυπώσεις καί τίς ἐμπειρίες σας ἀπό τή συμμετοχή σας, ἀλλά καί μέ τήν εὐλογία τῆς χαριτοβρύτου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, σᾶς καλῶ νά τό μεταφέρετε καί στούς ἄλλους νέους στούς τόπους πού κατοικεῖ ὁ καθένας σας.
Καί εὔχομαι πατρικά ἡ Παναγία Σουμελᾶ νά εὐλογήσει τό Συναπάντημά σας καί νά σᾶς σκέπει πάντοτε μέ τή μητρική χάρη καί εὐλογία της.
ΨΗΦΙΣΜΑ 23ου ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ»
Εμείς οι νέοι και νέες, Έλληνες ποντιακής καταγωγής, εκπρόσωποι Ποντιακών σωματείων από όλη την ελληνική επικράτεια, ανταμώσαμε εδώ στα υψώματα του Βερμίου στο ανιστορημένο σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού, το Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, για 23η χρονιά στα πλαίσια του Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων. Με την παρουσία φέτος -συνειδητά- μειωμένου αριθμού εκπροσώπων σωματείων, λόγω του κορονοϊού, συμμετείχαμε στις εργασίες και αυτού του Συναπαντήματος στις 17 και 18 Ιουλίου 2021, υπό τη σκέπη της μητέρας των Ποντίων, της παντάνασσας Σουμελιώτισσας. Ανταλλάξαμε απόψεις και προβληματισμούς, παρακολουθήσαμε εισηγήσεις σχετικές με την επικαιρότητα και τον Ελληνισμό, αναπτύξαμε στοιχεία της παράδοσής μας, ταξιδέψαμε νοητά μέσα από μουσικά δρώμενα και συζητήσαμε για τις προκλήσεις του παρόντος. Με απερίφραστη στήριξη στο συντελούμενο έργο της Σουμελά, καταλήξαμε ομόφωνα στα παρακάτω:
Αφιερώνουμε το 23ο Συναπάντημα, στα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης. Τιμούμε και μνημονεύουμε όσους πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της πατρίδας μας, μέσα από τους συνεχείς αγώνες τους για την Ελλάδα και το πνεύμα της. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε ομολογουμένως, γενέθλιος στιγμή του δημοκρατικού ελληνικού κράτους. Οι κοινές μας ρίζες με τον ποντιακής καταγωγής Αλέξανδρο Υψηλάντη, αρχηγό της Φιλικής Εταιρίας, βασικό πρωτεργάτη και βαρυσήμαντο πρόσωπο του επαναστατικού κινήματος, αλλά και με τους Μαυροθαλασσίτες και Τραπεζούντιους που πήραν μέρος στην Ελληνική επανάσταση, μας συνδέουν άρρηκτα με τα γεγονότα της περιόδου και τονίζουν την ανάγκη για ανάπτυξη ιστορικής μνήμης. Οι μεγάλες αξίες της δημοκρατίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, σε επίπεδο ηθικό και πολιτικό, αποτελούν απαίτηση της κοινωνίας του σήμερα και οφείλουμε να τις διαφυλάσσουμε.
Αποτιμούμε θετικά τις έως σήμερα αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από κοινοβούλια, κυβερνήσεις κρατών και πολιτειών σε όλη την υφήλιο. Την οδό για την διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δείχνουν ενέργειες όπως η κατάθεση στεφάνου στη μνήμη των 353.000 θυμάτων από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την 19η Μαΐου 2021, αλλά και τα μηνύματα της Κυβέρνησης, της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου, καθώς από την Παναγία Σουμελά στέλνουμε το μήνυμα πως δεν ξεχνάμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Σε αυτή την προσπάθεια της διεθνοποίησης, εμείς ως νεολαίοι, θα αγωνιστούμε σε όλα τα επίπεδα ώστε το ειδεχθές αυτό έγκλημα να αναγνωριστεί από όλες τις χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς, μέσα από τη συμπερίληψή του στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Για ένα ιστορικά ορθότερο μέλλον θα πρέπει να διασφαλισθούν οι απαιτούμενες σχέσεις φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Με σύνθημά μας στο 23ο, «Με μάσκες, γάντια, selftest και αντισηπτικά εμάς τίποτα δεν μας σταματά» και λαμβάνοντας κάθε απαιτούμενο μέτρο που η πολιτεία και οι ειδικοί επιτάσσουν, πραγματοποιήσαμε ακόμα ένα συναπάντημα. Σε αυτή την ιδιαίτερη εποχή, δρούμε υπεύθυνα και συμμετέχουμε, ώστε να βγούμε από την κρίση αυτή, επιστρέφοντας στην καθημερινότητα.
