Του ιερέως:
Παναγιώτου
Σ. Χαλκιά
Ο Πέτρος και ο Παύλος, φίλοι αναγνώστες, αποτελούν τα κύρια πρόσωπα, τους πρωταγωνιστές της ένδοξης πορείας του χριστιανισμού. παρά τη διαφορετική τους καταγωγή και μόρφωση και τον εκ διαμέτρου αντίθετο τρόπο συμπεριφοράς, υπηρέτησαν με θερμουργό πίστη τη χριστιανική ιδέα και αναδείχθηκαν γενναίοι ιεραπόστολοι-πολεμιστές για την επικράτησή της.
Πέρα όμως από τις διαφορές στο χαρακτήρα, είχαν και πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους.
Ο Απόστολος Πέτρος, ο Πρωτόθρονος ο κορυφαίος των 12 μαθητών, ομολόγησε πρώτος ότι ο Χριστός είναι ο «Υιός του Θεού», πέταξε τα δίχτυα, ακολούθησε πρώτος στον Κύριο με πίστη και έγινε η «πέτρα» πάνω στην οποία στήριξε ο ίδιος ο Ιησούς την Εκκλησία Του. ο απλός και άξεστος ψαράς έγινε πλέον «αλιεύς ανθρώπων».
Άνθρωπος με πολλά ελαττώματα, με χάσματα και ατέλειες και προσκολλημένος στα υλικά αγαθά. Πολλές φορές, παρά τις καλές προθέσεις του, η προσήλωσή του αυτή τον έφερνε αντιμέτωπο με τη διδασκαλία του Κυρίου του. Ο Ιησούς, μακρόθυμος και πολυέλαιος, γεμάτος αγάπη προς τον μαθητή Του, για να τον συνετίσει, τον αντιμετώπιζε αυστηρότατα: με επιτιμήσεις, ειδοποιήσεις, σκληρή γλώσσα. Και όταν
Κάποτε ο Πέτρος θέλησε να Του προσφέρει υλική υποστήριξη, του απηύθυνε πολύ σκληρά λόγια, σχεδόν τον έδιωξε από κοντά Του. Κατά τον Ευαγγελιστή Λουκά, του είπε: «Σίμων, Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον. Εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλείπει η πίστις σου. Και συ ποτέ επιστρέψεις στήριξον τους αδελφούς σου» (Λουκ. ΚΒ΄ 31-32. Ερμηνεία: Π. Τρεμπέλα: Σίμων, Σίμων, ιδού ο σατανάς, όπως άλλοτε περί του Ιώβ, ούτω και δια σας τώρα εζήτησε να σας ταράξει και σας κλονίσει, όπως κοσκινίζεται και σείεται το σιτάρι μέσα εις το κόσκινο.
Εγώ όμως προσηυχήθην υπέρ σου και παρεκάλεσα να μη χάσεις την πίστιν σου. Και συ, όταν κάποτε επιστρέψεις δια της μετανοίας και αποκατασταθείς εις το αξίωμά σου, γίνε εις τους αδελφούς σου υπόδειγμα μετανοίας και πίστεως, ώστε να στηρίζονται ούτοι και να παρηγορούνται τόσον δια τον λόγων σου, όσον και δια του παραδείγματος σου.
Και όταν τράβηξε τη μάχαιρα κατά την ώρα της σύλληψης και έχυσε ανθρώπινο αίμα, τον επέπληξε αυστηρά. Κι όταν αρνήθηκε λιπόψυχα εκείνη τη νύχτα μπροστά στην παιδίσκη, θυμήθηκε τα λόγια Του ότι θα τον αρνηθεί τρεις φορές. Στο τέλος όμως μαλάκωσε η ψυχή του. Δεν είχε εκλείψει η πίστη του. Ήθελε να ανήκει στον Ιησού.
Έφτασε στην έσχατη ταπείνωση. Έκλαψε πίκρα για τα σφάλματα και τις αδυναμίες του. Ισοπέδωσε τον εαυτό του και, συντετριμμένος, ομολόγησε τη θεότητα του Ιησού και αφιερώθηκε στον αγώνα για την επικράτηση της διδασκαλίας Του.
Και ο Κύριος δέχτηκε τη βαθιά συγνώμη του και τον αντάμειψε με τη χάρη και το έλεός του. Η βαθιά μεταμέλειά του τον αξίωσε να διαπιστώσει την Ανάσταση και να δει πρώτος αυτός τον αναστάντα Χριστό. Τον αξίωσε, επίσης, την ημέρα της Πεντηκοστής να μιλήσει στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, να κάνει πολλούς να πιστέψουν, και να βαπτισθούν 3.000 άτομα. Στη συνέχεια, ανέλαβε να εκχριστιανίσει τους Ιουδαίους, ανέλαβε ιεραποστολικές περιοδείες, έκανε πολλές θαυματουργικές πράξεις, διώχθηκε, φυλακίστηκε και υπέφερε για το Χριστό μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο στη Ρώμη μαζί με τον Απόστολο Παύλο την εποχή των διωγμών του Νέρωνα, το 67 μ.Χ.
Ενώ ο Απόστολος Πέτρος ήταν ένας εκ των 12, ο Απόστολος Παύλος είναι ο 13ος μαθητής του Κυρίου. Κι αυτός, ως φανατικός Ιουδαίος, ήταν άπιστος και σκληρός διώκτης του χριστιανισμού. Ο Χριστός αντιμετώπισε και αυτόν αυστηρά και τον τιμώρησε σκληρά με τύφλωση! Και μόνο όταν εκείνος έδειξε ολοφάνερα την ειλικρινή μεταμέλειά του, τον συγχώρησε και τον αξίωσε να γίνει πρωτοκορυφαίος Απόστολος Του.
Όπως και ο Απόστολος Πέτρος, έτσι και ο Απόστολος Παύλος διακρινόταν για τη βαθιά του πίστη και αφοσίωση στο Χριστό. Και αυτός ομολόγησε ότι ο Χριστός «εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, ανελήφθη εν δόξη» (Α΄ Τιμ. 9, 16). Χαρακτηριστική είναι η φράση του: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Και οι δύο εργάστηκαν περισσότερο από κάθε άνθρωπο και υπέφεραν τα πάνδεινα για να θεμελιώσουν τη σωστή πίστη, να απαλλάξουν την Εκκλησία από τους εχθρούς της, αιρετικούς και ψευδοπροφητες, από την ειδωλολατρία και τους Εθνικούς.
Ο Απόστολος Παύλος περιγραφή στους Κορινθίους τα βάσανα που υπέστη στην προσπάθειά του να καθιερωθεί ο Χριστιανισμός: ¨εν κόποις περισσοτέρων, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις, υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον, τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρις εναυάγησα, νυχθημερόν εν τω βυθώ πεποίηκα, οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι». (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 23-27).
Και οι δύο υπήρξαν ασυμβίβαστοι στη ζωή τους και δε συνθηκολόγησαν πότε. Το έργο τους, φίλοι αναγνώστες, υπήρξε τεράστιο, γι’ αυτό και τους τιμούμε ξεχωριστά.
Φίλοι αναγνώστες «ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»
