Κυριακή της Πεντηκοστής στο Βήμα του Αποστόλου Παύλου Βεροίας

ην Κυριακή της Πεντηκοστής 20 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την καθιερωμένη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου στη Βέροια, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο πλαίσιο των «Παυλείων» και στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό της γονυκλισίας.

Στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου, πρόκειται να ολοκληρωθούν το εσπέρας της 29ης Ιουνίου οι εκδηλώσεις των ΚΖ΄ Παυλείων με τον καθιερωμένο Πανηγυρικό Πολυαρχιερατικό Εσπερινό.

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ δια­λέκτῳ λαλούντων αὐτῶν». Δέκα ἡμέρες μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ οἱ μαθητές βρίσκονται καί πάλι συγκεντρωμένοι στό ὑπε­ρῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Δέν βρί­σκο­νται ὅμως, ὅπως ἄλλοτε, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», γιατί οἱ ἐμφα­νίσεις τοῦ ἀναστημένου διδα­σκάλου τους καί ἡ ἐν δόξῃ ἀνά­ληψή του στούς οὐρανούς εἶχαν ἀπομακρύνει ὅλους τούς φόβους τους. Οὔτε ὅμως βρίσκονται ἐκεῖ περιμένοντας τόν Χριστό νά εἰσέλ­θει, ὅπως τίς προηγούμενες ἡμέ­ρες, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», καί νά τούς εὐλογήσει.

Βρίσκονται συγκεντρωμένοι σύμ­φωνα μέ τήν ὑπόσχεση καί τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ «ἰδού ἐγώ ἀπο­στέλλω τήν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ᾽ ὑμᾶς· ὑμεῖς δέ κα­θίσατε ἐν τῇ πόλει ἕως οὗ ἐνδύ­σησθε δύναμιν ἐξ ὕψους».

Αὐτή ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, λίγο πρίν τήν ἀνάληψή του ἐκπληρώ­νεται σήμερα, μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ τε­λευ­ταία ἐντολή πρός τούς μα­θη­τές του εἶναι νά πορευθοῦν γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιό του εἰς «πάντα τά ἔθνη». Ἡ ἀποστολή πού τούς ἀνέθεσε εἶναι δύσκολη, καί ὁ Χριστός γνωρίζει ὅτι τούς ἀπο­στέλ­λει «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων». Εἶναι ὅμως θεία ἡ ἀπο­στολή πού θά ἀναλάβουν καί γι᾽ αὐτό δέν τούς στέλνει μόνους, δέν τούς στέλνει μέ τίς δικές τους δυ­νάμεις καί ἱκανότητες, ἀλλά τούς ἐνδύει μέ «δύναμιν ἐξ ὕψους».

Καί ἡ δύναμη αὐτή γίνεται αἰσθη­τή ὄχι μόνο στούς μαθητές τοῦ Κυρίου, ἀλλά σέ ὅλους τούς παροι­κοῦντες τήν Ἱερουσαλήμ. Γίνεται αἰσθητή ὡς «ἦχος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας». Γίνεται αἰσθητή ὡς «διαμερι­ζό­με­ναι γλῶσσαι πυρός». Γίνεται αἰσθη­τή ἀπό ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι «ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν». Ὅλοι ἀκοῦν τούς μαθητές τοῦ Χρι­στοῦ νά κηρύττουν στή γλώσσα καί τή διάλεκτό τους, «Πάρθοι καί Μῆ­δοι … καί οἱ κατοικοῦντες τήν Με­σοποταμίαν … καί οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καί προσή­λυ­τοι, Κρῆτες καί Ἄραβες». Κανείς δέν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ἄκουσε τό κή­ρυγμα τῶν μαθητῶν στή γλώσσα του· καί ὅλα αὐτά χωρίς νά ὑπάρχει καμία σύγχυση, καμία ἀναταραχή, καμία ὀχλαγωγία. Γιατί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν μιλοῦν μέ τή δική τους δύναμη, δέν μιλοῦν μέ τή δική τους γλώσσα, ἀλλά ἐνδεδυ­μέ­νοι τήν ἐξ ὕψους δύναμη, μιλοῦν καθώς τό Πνεῦμα τό ἅγιο «ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».

Μέ τήν ἐπιδημία τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος οἱ ἀπόστολοι βλέπουν ἐκ­πλη­ρούμενη τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυ­ρίου ὅτι θά τούς στείλει τόν Πα­ράκλητο γιά νά τούς ὁδηγήσει «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», βλέπουν ὅμως πραγματούμενη καί τήν ὑπό­σχεσή του ὅτι θά τούς δώσει δύνα­μη ἐξ ὕψους γιά νά ἐπιτελέσουν τό ἔργο πού τούς ἀνέθεσε. Διότι, ἐάν σήμερα, κατά τήν ἡμέρα τῆς Πε­ντη­κοστῆς καί τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἶναι σέ θέση οἱ ἀγράμματοι ἁλιεῖς νά «λαλοῦν ἑτέραις γλώσσαις» καί νά κηρύτ­τουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τό γε­γονός αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἐπιβε­βαίωση ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Πανα­γίου Πνεύματος θά μπορέσουν νά κηρύξουν εἰς πάντα τά ἔθνη τή σωτηρία πού προσφέρει ὁ Χριστός διά τῆς πίστεως στούς ἀνθρώπους.

Αὐτή τή δύναμη, πού λαμβάνουν σήμερα οἱ ἀπόστολοι μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παρακλήτου Πνεύ­ματος, ὁ Θεός δέν τήν στερεῖ ἀπό κανέναν. Διότι, ὅπως γράφει καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος τῆς Ἐκ­κλησίας μας καί μέγας μυστικός θεολόγος, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Κα­βά­σιλας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, καθώς συνεδέεται μέ τήν ἐπαρχία μας, μέ τά Καβάσιλα, ὅπου βρισκόταν τά κτήματα τῆς μητέρας του, τό Πνεῦμα τό ἅγιο εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀν­θρώπους, οἱ ὁποῖοι συμφιλιώθη­καν μαζί του διά τοῦ Υἱοῦ του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ὁ μέν γάρ Πατήρ διήλλακται· ὁ δέ Υἱός διήλλαξε· τό δέ Πνεῦμα τό Ἅγιον φίλοις ἤδη καταστᾶσι δῶ­ρον ἐγένετο». 

Γι᾽αὐτό καί τό Πανάγιο Πνεῦμα πού ἐπεδήμησε κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, δέν ἐπέστρεψε στή συνέ­χεια στόν οὐρανό. Ἦλθε γιά νά μεί­νει καί μένει στήν Ἐκκλησία, γιά νά μεταδίδεται καί ὅσους κηρύτ­τουν, συνεχίζοντας τό ἔργο τῶν ἀποστόλων, ἀλλά καί σέ ὅσους πιστεύουν δι᾽ αὐτῶν, ὥστε νά τούς κατευθύνει καί νά τούς ἐνισχύει. Διότι, ὅπως γράφει καί πάλι ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, ὁ Θεός ἐπινεύει σέ ὅσους προσεύ­χο­νται καί παρακαλοῦν καί ζητοῦν τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί τούς τό δίδει, καί δέν εἶναι τίποτε ἀδύνατο γιά ὅσους τόν παρακαλοῦν μέ πί­στη.

Γι᾽ αὐτό ἄς μήν παραλείπουμε καί ἐμεῖς ποτέ νά παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς δίδει τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί ἄς ζητοῦμε καί ἀπό τόν Παρά­κλητο νά σκηνώνει μέσα μας γιά νά μᾶς καθαίρει καί νά μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία.

Μέ αὐτό τό Πνεῦμα τό ἅγιο καί μέ αὐτή τή δύναμη ἔφθασε στή Βέροια καί ὁ ἅγιος ἔνδοξος ἀπόστολος Παῦλος καί ἐκήρυξε στούς Βεροιεῖς, τούς προπάτορές μας, καί ἐπίστευσαν στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἔλαβαν τή χάρη τοῦ Παρακλήτου. Ἔτσι καί ἐμεῖς τόν τιμοῦμε σήμερα, στόν ἱερό αὐτό τόπο, στό Βῆμα ὅπου ἐκήρυξε, τελώντας τή θεία Λειτουργία, ὅπως κάθε χρόνο, μέ τήν εὐκαιρία τῶν ΚΖ´ Παυλείων καί θά τελέσουμε μέ τή χάρη του καί τόν πολυαρχιερατικό Ἑσπερινό τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη μας, γιατί μέ τό κήρυγμά του μετέδωσε καί σέ μᾶς τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού ὁδηγεῖ ὅλους μας στή σωτηρία.