Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης , πρωτεύουσας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας την αποφράδα ημέρα της Τρίτης, 29 Μαΐου 1453 συγκλόνισε τον Ελληνισμό. Την εποχή εκείνη το τέλος Πόλης διαγράφονταν οδυνηρό και ήταν θέμα χρόνου η πτώση μαζί και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Όλη η επαρχία, που αποτελούσε τον πνεύμονα της Πόλης, πριν από πολλά χρόνια είχε περιέλθει στη δεινή θέση της σκλαβιάς των Ελλήνων. Θάνατοι, βιασμοί, αιχμαλωσίες και καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς πολλών αιώνων είναι η εικόνα που παρουσίαζε η Πόλη μετά τη βαρβαρική επιδρομή. Ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κείται νεκρός μαζί με τους υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης. Το μέλλον του Ελληνισμού στο εξής διαγράφεται οδυνηρό. Εκατοντάδες χρόνια θα περάσουν που οι σκλαβωμένοι έλληνες θα υποφέρουν υπό την εξουσία των απολίτιστων λαών της Άπω Ανατολής.
Θα πρέπει να θεωρήσουμε όμως ως Πρώτη την άλωση της πόλης να θεωρήσουμε την κατάκτηση της από το συρφετό των φράγκων Σταυροφόρων του 1204. Τότε δόθηκε το πρώτο κτύπημα στην καρδιά της πρωτεύουσας του Ελληνισμού που χρόνια φώτιζε την Ανατολή και τη Δύση με τα ελληνοχριστιανικά νάματα της αγάπης και του σεβασμού της ελευθερίας των ανθρώπων. Κατακερματίστηκε η Αυτοκρατορία σε πολλά κρατίδια για να αποτελέσει βορά στα άτακτα στίφη των Σελτζούκων Τούρκων και των διαδόχων τους
Υπήρξαν όμως και κάποια γεγονότα που υπερβαίνουν τα ιστορικά δεδομένα. Μετά την άλωση μετακινήθηκε το πνευματικό της κέντρο της Πόλης στην Κρήτη. Πολλοί λογοτέχνες καταφεύγουν στην Κρήτη και συνεχίζουν την αποστολή της διάδοσης των γραμμάτων και του ελληνικού πολιτισμού μέχρι το 1669.Ακολουθεί τουρκική σκλαβιά. Από το 1211 μέχρι το 1669 η Κρήτη ζούσε κάτω από την κυριαρχία των Βενετών και παρουσίαζε οικονομική και πνευματική ακμή .Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το πνευματικό κέντρο μετατοπίζεται στα Επτάνησα. Με τους λογοτέχνες της Επτανησιακής Σχολής για να φτάσει αργότερα στις ευρωπαϊκές χώρες. Όσοι λόγιοι σώθηκαν από τους διωγμούς θα καταλήξουν πρόσφυγες των πόλεων της Ιταλίας για να αποτελέσουν τα θεμέλια της Αναγέννησης των Γραμμάτων και του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού
.Μέχρι τον 15ο αιώνα τα λιμάνια του Βυζαντίου, της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης έπαυσαν να εξυπηρετούσαν το διαμετακομιστικό εμπόριο της ανατολής με τα φημισμένα μπαχαρικά και το χρυσό την Ευρώπη. Η Ευρώπη αναζητούσε άλλους δρόμους για να φτάσει στις χρυσοφόρες χώρες των Ινδιών. Ο 15ος αιώνας παρά την μεταβολή που επέφερε η άλωση της Πόλης θεωρήθηκε δημιουργικός. Από χρόνια ευρωπαίοι έγιναν γνωστά οι πληροφορίες των θαλασσοπόρων του Βαρθολομαίου Ντιά(1450-1500) και αργότερα του Βάσκο Ντε Γκάμα με τα ταξίδια τους. Σε αυτό συνέβαλαν και οι επιστημονικές γνώσεις της εποχής. Κατασκευή Καραβέλλας- σύνταξη χαρτών. ανακάλυψη χαρτών, της πυξίδας και του Αστρόβαλου (υπολογισμός του ύψους των άστρων και προσδιορισμός του γεωγραφικού πλάτους)
Την εποχή εκείνη έγιναν πολλά θαλασσοπόρα ταξίδια από τους ναυτικούς πάντα με κίνδυνο της ζωής τους προκειμένου την εποχή εκείνη με δύσκολες συνθήκες να διανύσουν μεγάλες θαλάσσιες αποστάσεις. Σκοπός ήταν η ανακάλυψη πορείας που θα τους οδηγήσει ,εκτός της Τουρκίας, στις χρυσοφόρες χώρες της Άπω Ανατολής. Πολλές φορές οι φαντασίες για χώρες εξωτικές γινόταν πόλος έλξης να τολμήσουν την πραγματοποίηση ενός παράτολμου ταξιδίου.
Όλες αυτές οι προσπάθειες δεν είχαν καμία κρατική στήριξη μέχρι που ο γνωστός θαλασσοπόρος Cristoforo Colombo (Χριστόφορος Κολόμβος) ξεκίνησε το παγκόσμιο ιστορικό γεγονός της ανακάλυψης της Αμερικής.
Ο Κολόμβος γεννήθηκε στη Γένουα της Ιταλίας. το 1451. Από 14 ετών ζει στη θάλασσα , κάποτε μάλιστα έγινε και πειρατής. Το σχέδιό του να πραγματοποιήσει ένα υπερωκεάνιο ταξίδι, αφού του αρνήθηκε η Πορτογαλία. έγινε ευμενώς δεκτό από του βασιλείς της Ισπανίας Φερδινάνδο και Ισαβέλλα. Με την πατρίδα του είχε έρθει σε δυσμένεια για αυτό δεν απευθύνθηκε καθόλου. Έγιναν οι συμφωνίες και άρχισαν οι προετοιμασίες του ταξιδιού. Κατασκευάστηκαν τρεις Καραβέλες(πλοία ειδικά) με το πρώτο, τη Σάντα Μαρία μεγαλύτερο, την επόμενη τη Νίνια και την Πίντα. Για πληρώματα λέγεται ότι πήρε από τις φυλακές.
Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικανικά εδάφη. Το πρώτο του ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492 από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» και έφτασε στο «Γουαναχάνι» Guanahani (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492. Πραγματοποίησε άλλα τρία ταξίδια χωρίς να πείσει κανέναν για την επιτυχία της αποστολής του που ήταν οι Ινδίες για τα άγνωστα δείγματα των προϊόντων που έφερε. Η τύχη του εκτυλίχτηκε περιπετειώδης Γρήγορα έπεσε σε δυσμένεια του Φερδινάνδου και λίγο αργότερα οδηγήθηκε στη φυλακή και πέθανε αγνοημένος. Όταν όμως, κάποιος άλλος θαλασσοπόρος, o AMERIGO VESPUCI με τις δικές του έρευνες διαπίστωσε ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε καινούργια ήπειρο, την ΑΜΕΡΙΚΗ ήρθε η δικαίωση. Το σώμα του Κολόμβου εκταφιάστηκε και πάλι ενταφιάστηκε με τις ανάλογες τιμές. Η καινούργια Ήπειρος θα ονομαστεί ΑΜΕΡΙΚΉ. Έτσι η Πόλη και μετά το θάνατό της συνέχισε το εκπολιτιστικό έργο. Αποθνήσκουσα ευεργέτησε την ανθρωπότητα. Οι Έλληνες όμως μέσα από το κρυφό σχολειό της έντεχνης ποίησης ακούνε προφητικά τα λόγια του δασκάλου και θεριεύει η αποσταμένη ελπίδα.
«Μη σκιάζεστε τα σκότη, η λευτεριά σαν της αυγής
το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.
