ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΒΕΡΟΙΑΣ», ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:
«Στην εξύμνηση της χούντας 1967-1974 στράφηκε αυτήν την φορά ο γνωστός αντικομμουνιστής Αντιδήμαρχος Βέροιας Παλουκίδης, στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας.
Η συνεχής προσπάθεια που έκανε από τα έδρανα του δημοτικού Συμβουλίου να συκοφαντεί τους κομμουνιστές δημοτικούς συμβούλους, το ΚΚΕ συνολικά, με την ανοχή του Δημάρχου Βέροιας κου Βοργιαζίδη και της επικεφαλής της παράταξης στην οποία ανήκε μέχρι πρόσφατα κας Μπατσαρά, παρόλο που δεν του έβγαινε καθώς έπαιρνε κάθε φορά πληρωμένη απάντηση από ους δημοτικούς συμβούλους της Λαϊκής Συσπείρωσης ανταμείφτηκε με τον ορισμό του στην θέση του Αντιδημάρχου Πολεοδομίας.
Ένα μήνα από την προηγούμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας που, στις 21 Απριλίου, όπου οι σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης ανέδειξαν τις τραγικές συνέπειες που είχε για τον λαό μας η επιβολή από την αστική τάξη της χώρας μας, της στρατιωτικής δικτατορίας, ο Αντιδήμαρχος Παλουκίδης που σε εκείνη την συνεδρίαση δεν τόλμησε να πει κουβέντα, επιχείρησε αυτήν την φορά να πλέξει το εγκώμιο της χούντας αναφερόμενος στο δήθεν οικονομικό θαύμα εκείνης της περιόδου με στοιχεία που αφειδώς διακινούν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού και του φασισμού αλλά και όσοι επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση θεωρούμε ότι οι ευθύνες της συνδιοίκησης Βοργιαζίδη-Μπατσαρά(ΠΑΣΟΚ/ Όπως κουβέντα δεν βρήκαν να πουν και οι δημοτικοί σύμβουλοι της άλλης παράταξης της ΝΔ με επικεφαλής τον κο Παυλίδη. Όσο για την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον κο Μαρκούλη η αναφορά σε πολιτική εκτροπή μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί. Δεν ξεχνιούνται η μεγάλη καθυστέρηση στην δίκη της Χρυσής Αυγής, η στήριξη ή η ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ που προσπαθούν να εξισώσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, τις κοινές φωτογραφήσεις στο Καστελλόριζο και αλλού. Επίσης όση φασαρία και να κάνει ο κος Μαρκούλης σχετικά με τις δηλώσεις του Αντιδήμαρχου δεν μπορεί να κρύψει το πόσο ταυτίζονται τα κόμματά τους στις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Όμως για να μην ξεχνάνε οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου γεννήθηκε στο έδαφος της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, ως αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων για τις αρμοδιότητες του Παλατιού, ειδικότερα για το ρόλο του στη διοίκηση του στρατού και στην ανάκληση πρωθυπουργού. Το πολιτικό σύστημα της μετεμφυλιακής περιόδου ήταν πλέον παρωχημένο, δεν εξυπηρετούσε την ομαλή ενσωμάτωση των εργατικών - λαϊκών μαζών στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη και τη χρονική απομάκρυνση από την ταξική αναμέτρηση με τον ΔΣΕ. Η δικτατορία εκμεταλλεύτηκε το ιδεολογικό - πολιτικό οπλοστάσιο, το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο και τους μηχανισμούς καταστολής του μετεμφυλιακού αστικού κράτους. Στηρίχτηκε σε τμήματα της αστικής τάξης και απέδειξε ότι οι καπιταλιστές, προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους, δεν διστάζουν να καταφύγουν σε κάθε μέσο, να εναλλάσσουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με πιο ανοιχτά δικτατορικές μορφές διακυβέρνησης, να διαμορφώνουν και να στηρίζουν τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις. Η οικονομική πολιτική της δικτατορίας που εκθειάζει ο αντιδήμαρχος-υμνητής της χούντας ήταν πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ τα λαϊκά στρώματα ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας, πολιτικών διώξεων, φυλακίσεων και εξοριών, απαγόρευσης κάθε μορφής μαζικής συνδικαλιστικής δράσης, συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων. Η δικτατορία είχε την ανοχή και στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και των καπιταλιστικών κρατών της τότε ΕΟΚ, υπηρέτησε τα σχέδιά τους ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, τα σχέδιά τους για τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο της διχοτόμησης της Κύπρου. Στο δημοτικό συμβούλιο Βέροιας δεν πρέπει να έχουν θέση οι θλιβεροί υμνητές της χούντας και του φασισμού. Ο κος Βοργιαζίδης οφείλει να τον αποπέμψει άμεσα από την θέση του Αντιδημάρχου Βέροιας, ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη των θυμάτων της χούντας, όλων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους, δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια, συνέβαλαν με κάθε μορφή στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης».
