Πανηγύρισε ο Ναός Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Βέροιας

Την Παρασκευή 21 Μαΐου 2021 ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον πανηγυρίζοντα Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην περιοχή Εργατικών Κατοικιών Βεροίας.

Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε: 

Τήν περασμένη Κυριακή ἡ Ἐκ­κλη­σία μας ἑόρτασε τίς μυροφόρες γυναῖκες, τίς γενναῖες μαθήτριες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖες τόλμησαν μέσα στή νύκτα νά πᾶνε στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ. Γνώριζαν ὅτι τόν φύλασσε ἡ ρωμαϊκή κουστωδία καί ὅτι ἦταν σφραγισμένος μέ ἕναν βαρύ λίθο τόν ὁποῖο δέν μποροῦ­σαν οἱ ἴδιες νά μετακινήσουν, ὅμως τόλ­μησαν νά πᾶνε, προκει­μέ­νου νά ἀλείψουν μέ μύρα τό σῶμα τοῦ πεφιλημένου Διδασκάλου τους. 

Ἄν κάποιος δέν γνώριζε τήν ἐξέ­λιξη τῶν πραγμάτων, θά μπο­ροῦσε νά χαρακτηρίσει τήν πράξη τῶν μυροφόρων ὄχι μόνο παρά­τολ­μη καί ἐπικίνδυνη ἀλλά καί μάταιη καί ἄσκοπη. Γιατί ποιός ἦταν δυ­νατόν νά βρεθεῖ ἐκείνη τήν νύκτα, μετά τό Πάσχα τῶν Ἰου­δαίων, στό σημεῖο πού εἶχαν ἐντα­φιάσει τίς προηγούμενες ἡμέρες ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος τόν Χριστό, πού οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν σταυρώσει ὡς κα­κοῦργο καί τώρα ἐπιτηροῦσαν τόν τάφο του μήπως κάποιος ἀπό τούς μαθητές του, ὅπως πίστευαν αὐτοί, κλέ­ψει τό σῶμα του; Ποιός θά μπο­ροῦ­σε νά βρεθεῖ ἐκεῖ, στόν κῆπο τοῦ Ἰωσήφ, γιά νά βοη­θήσει τίς μυρο­φόρες γυναῖκες νά ἐπιτε­λέ­σουν τό ὡραῖο αὐτό ἔργο τῆς εὐλαβείας καί τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Ἰησοῦ, πρός τόν Διδάσκαλό τους;

Κανείς, εἶναι ἡ πιό λογική ἀπά­ντη­ση. Κανείς δέν θά μποροῦσε νά εἶναι ἐκεῖ, γιά νά γίνει βοηθός καί συμμέτοχος στό ἔργο τους.

Ἄν ὅμως ἡ λογική ἀφορᾶ τούς ἀνθρώπους, ὁ Θεός δέν δεσμεύεται ἀπό αὐτήν. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ὡς Θεάνθρωπος τέθηκε στόν τάφο τοῦ Ἰωσήφ γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο, ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς λογικῆς καί νικᾶ τούς ὅρους τῆς φύσεως. Καί δέν τό διαπιστώ­νουμε αὐτό μόνο ἀπό τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς του καί τόν λίθο τοῦ τάφου του πού βρῆκαν ἀποκεκυ­λι­σμένο οἱ μυροφόρες. Μᾶς τό ἐπι­βεβαιώνει καί ἡ σημερινή ἑορτή τῶν προστατῶν τῆς ἐνορίας σας, τῶν ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Σάν τίς μυροφόρες γυναῖκες καί ἡ ἁγία Ἑλένη ξεκίνησε τήν παρά­τολ­μη καί ἐπικίνδυνη ἀποστολή της νά βρεῖ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας.

Ποιός θά μποροῦσε νά πιστεύσει ὅτι τρεῖς αἰῶνες μετά τή Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, θά ἦταν δυνατόν νά βρεθεῖ ὁ τίμιος Σταυρός; Ὁ καθένας θά θεωροῦσε παράλογο τό τόλμη­μα καί μάταιη τήν προσπάθεια τήν ὁποία ξεκίνησε ἡ ἁγία Ἑλένη. Ὅμως ἐκείνη τόλμησε, σάν τή Μαρία τή Μαγδαληνή καί τίς ἄλλες γυναῖκες, καί πῆγε στά Ἱερ­οσόλυμα γιά νά βρεῖ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, γιά νά βρεῖ τό τίμιο ξύλο ἐπί τοῦ ὁποίου θυσιάσθηκε ὁ Κύριος γιά τή σωτηρία μας. 

Ἀκολούθησε τό παράδειγμα τῶν μυροφόρων γυναικῶν, χωρίς νά ὑπολογίσει ταλαιπωρία, χωρίς νά ὑπολογίσει κόπο καί χρήματα· ἄφησε τίς ἀνέσεις τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων της καί τα­ξί­δευσε ἀπό τήν Κωνσταντινού­πολη στά Ἱεροσόλυμα, καί ἔμεινε ἐκεῖ, μέσα στόν ἥλιο καί τόν καύ­σωνα, μέσα στά χώματα καί τά σκουπίδια, ἐπιβλέποντας τίς προ­σπά­θειες τῶν ἐργατῶν νά ἀνα­κα­λύψουν τόν τίμιο Σταυρό. Διότι μετά τή Σταύρωση τοῦ Κυρίου οἱ Ἑβραῖοι ἔριξαν τούς τρεῖς πίσω ἀπό τόν Γολγοθᾶ, σέ ἕνα γκρεμό, καί ἐπί τρεῖς αἰῶνες ἔριχναν ἐκεῖ τά σκουπίδια τους, γιά νά ἐξαφανισθεῖ ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου. Μάλιστα γιά νά τούς παρακινήσει νά ἐργά­ζονται μέ μεγαλύτερο ζῆ­λο, τούς ἔριχνε χρυσά νομίσματα, ἀνταμεί­βοντάς τους γενναιόδωρα γιά τόν κόπο τους.

Καί αὐτό πού ἦταν ἀδύνατο, νά βροῦν δηλαδή τόν τίμιο Σταυρό τοῦ Κυ­ρίου, καί ὄχι μόνο νά τόν βροῦν μέσα στόν σωρό τῶν ἀπορ­ριμμάτων πού εἶχαν ρίξει οἱ Ἰου­δαῖοι γιά νά τόν ἐξαφανίσουν, ἀλλά καί νά τόν ἀναγνωρίσουν, ἀποδείχθηκε ἐφι­­κτό. Βρῆκαν δηλαδή τρεῖς σταυρούς, τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τῶν δύο συσταυρωθέντων μέ τόν Κύριο. Ποιός ἦταν ὅμως ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου; Ἐκείνη τήν ὥρα διήρχετο μία νεκρική πομπή. Τότε ἐν ἀπορίᾳ εὑρισκόμενοι σταμάτησαν τήν νεκρική πομπή καί ἄρχισαν νά δοκιμάζουν τούς τρεῖς σταυρούς. Ποιός ἀπό τούς τρεῖς θά εἶχε χάρη γιά νά δώσει ζωή στόν κεκοιμημένο αὐτόν ἄνθρωπο; Καί πράγματι, ὁ τρίτος ἦταν ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου. Ἔτσι, λοιπόν, ἀνεστήθη ὁ νεκρός καί κατάλαβαν ὅτι ὄντως εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρω­τοῦ, τόν ὁποῖο μέ τόν ζῆλο καί τήν ἀγάπη τῶν μυροφόρων γυναικῶν ἀνα­ζητοῦσε ἡ ἁγία Ἑλένη.

Αὐτόν τόν ζῆλο καί αὐτή τήν ἀγά­πη τῆς ἁγίας Ἑλένης, ἀλλά καί τοῦ συνεορταζομένου ἁγίου υἱοῦ της Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γιά τόν Χριστό, ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε νά τιμοῦμε οὐσιαστικά τούς δύο αὐτούς μεγάλους ἁγίους καί ἰσα­ποστόλους.

Ἄς ἀναζητοῦμε καί ἐμεῖς τόν Χρι­στό μέ ζῆλο καί ἄς τοῦ δείχνουμε τήν ἀγά­πη μας, φροντίζοντας νά ζοῦμε σύμ­φωνα μέ τό θέλημά του, γιά νά εἴμαστε πάντοτε κοντά του καί νά ἀπολαμβάνουμε τήν εὐλο­γία καί τή χάρη τῆς παρουσίας του στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας, ὅπως καί οἱ τιμώμενοι μεγάλοι ἅγιοι Κων­σταντίνος καί Ἑλένη, τῶν ὁποίων ἄς ἐπικαλεσθοῦμε τή χάρη καί τήν εὐλογία, ἀλλά καί ἄς ἀποκτήσουμε καί τήν ἀγάπη καί τήν τόλμη πού εἶχαν γιά τόν Χριστό.