Βράχνιασε ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας προσπαθώντας να πείσει πως η δημοκρατία των κομμάτων τρέχει από τα μπατζάκια των βουλευτών τους και πως ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του άποψη που την εκφράζει με την ψήφο του. Να πείσει ακόμη πως η ανεπανάληπτη και… αξιοζήλευτη αυτή ελευθερία γνώμης των βουλευτών, επιδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο κάθε φορά που καλούνται να ψηφίσουν κάποιο κυβερνητικό νομοσχέδιο.
Ποιόν κοροϊδεύουν; Όλος ο κόσμος γνωρίζει πως αναρίθμητα νήματα και καλώδια ρυθμίζουν την ψήφο των βουλευτών. Νήματα και κλωστές που έχουν την άλλη άκρη τους σε κάποιο κομματικό γραφείο, από το οποίο ρυθμίζονται οι κινήσεις και τα βήματά τους. Απαράλλαχτα όπως το βλέπουμε στα θέατρα με τις μαριονέτες.
Τρέμει το φυλλοκάρδι του δύστυχου βουλευτή κάθε φορά που από το νου του περνάει η σκέψη να υψώσει τη φωνή του και να μιλήσει έτσι όπως το επιτάσσει ο χαρακτήρας και η ανατροφή του. Αυτή που έλαβε από τους επαρχιώτες γονείς του και που του θυμίζει τις υποσχέσεις που έδωσε στους συμπολίτες του όταν εκλιπαρούσε την ψήφο τους. Το παγερό και θανατερό βλέμμα του κομματικού ινστρούχτορα, τον επαναφέρει… στην τάξη. Του θυμίζει πως η έξοδος από το μαντρί της κομματικής γραμμής τιμωρείται: «Έθεσες εαυτόν εκτός κόμματος!». Μα τί έκανε ο άνθρωπος; Μόλις πριν λίγο μιλούσες για δημοκρατική κομματική ελευθερία. Γιατί τον αποστέλλεις στο πυρ το εξώτερο στερώντας του την ελπίδα της επανεκλογής;
Ξέρω γιατί. Για να παραδειγματιστεί το υπόλοιπο κοπάδι και να παραμείνει στη στρούγκα, πιστό στα κελεύσματα του τσομπάνου. Όσο για τη δημοκρατία που εξακολουθεί να διακηρύσσει βραχνιασμένος ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ποιος είπε πως δεν υπάρχει; Δέστε τις εσωκομματικές διαδικασίες, όπου καθένας είναι ελεύθερος να ακολουθήσει τη γραμμή που χαράσσει ο Ένας. Ο Μεγάλος αδελφός.
Αυτά όλα δεν τα θυμήθηκε ο Καρυπίδης, ο Μακεδόνας πολιτευόμενος, όταν έβγαινα και μυκτήριζε την κυβερνητική προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τον χειμαζόμενο και αγρίως ληστευόμενο λαό κυνηγώντας καλλικαντζαρέους που μόνο στη δική του φαντασία υπάρχουν.
Δεν τα θυμήθηκε ή δεν τα ήξερε. Όπως δεν ήξερε (ή δε φανταζόταν) τη μωρία των συντρόφων του και τη μοχθηρία τους.
Έπεσαν επάνω του μπούφοι και καλιακούδες. Έπεσε και ο πέλεκυς των «δημοκρατικών διαδικασιών» και του πήρε την κεφαλή.
Καημένε δημοσιογράφε! Ασέβησαν στην ποντιακή λεβεντιά σου αντί να την εκτιμήσουν. Εσύ, απλώς κατέθεσες τη σκέψη σου. Τα όσα είπες δεν είχανε να κάνουν με τίποτε απ’ όσα σε καταλογίζουν. Ο διαιτητής όμως σου σφύριξε πέναλτι και σε απέβαλλε από το παιχνίδι. Την εξυπνάδα σου την πλήρωσες ακριβά.
Για να μάθεις ότι κάποια πράγματα στην πολιτική τα σκέπτεσαι αλλά δεν τα λες.
Και δεν τα γράφεις και στο Ίντερνετ!
Επίκαιρος