Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Μας το ζήτησε ο Χριστός και μας το επαναλαμβάνουν οι ιεροί υμνογράφοι της εκκλησίας μας, ότι ο δρόμος που οδηγεί στην Ανάσταση περνάει μέσα από τα συγκλονιστικά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας. Πρέπει να ζήσουμε τα πάθη με « κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκροθώμεν δι’ αυτόν» (ύμνος της εκκλησίας) .Αυτή η συμπόρευση απαιτεί πλήρη γνώση των γεγονότων της ζωής του Χριστού. Οι υμνογράφοι με τα υπέροχα τροπάρια, οι πατέρες με τα διδακτικά συγγράμματά και τον πλούσιο λόγο τους μπόρεσαν να μας δώσουν το Πάθος του Χριστού στις πνευματικές του διαστάσεις. Πάντοτε μένουν αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί οι Εβραίοι σταύρωσαν το Χριστό? Ο Χριστός σε όλο το χρονικό διάστημα των δύο ετών του δημόσιου βίου του θεράπευσε αρρώστους, ανάστησε νεκρούς και με τη διδασκαλία του στο πλήθος μαζί με τους δώδεκα μαθητές του μίλησε για αγάπη και ειρήνη και με το πάθος και την ανάσταση άνοιξε το δρόμο για την επιστροφή του ανθρώπου στην πριν από την πτωτική του κατάσταση. Την εποχή, όμως, εκείνη οι Εβραίοι ζούσαν υπό της Ρωμαϊκής κατοχής. Έκαναν πολλές επαναστάσεις στο παρελθόν οι οποίες απέτυχαν. Οι Προφήτες του Ισραήλ επί χίλια χρόνια μιλούσαν για τον ερχομό του Μεσσία. Έδιναν, όμως, πνευματική διάσταση στην έλευσή του, Θα έρθει για να σώσει όλους τους ανθρώπους. Όχι μόνο τους Εβραίους. Ο λαός του Ισραήλ τον περίμενε σαν ένα πολέμαρχο με σπαθιά και με τη θεϊκή δύναμη που θα εξόντωναν τους Ρωμαίους και θα αποκτήσουν την ελευθερία, Την Κυριακή των Βαΐων σπεύδουν κρατώντας κλαδιά φοινίκων να τον υποδεχτούν σαν ένα μεγάλο ελευθερωτή που μπορεί να κάνει θαύματα και να ελευθερώσει το λαό. Σε λίγες όμως μέρες θα ζητούν την θανατική του ποινή. Μεγάλη αντίθεση του λαού και των προφητών. Τι μεσολάβησε? Τις ημέρες εκείνες είχαν καταφτάσει στην Ιερουσαλήμ χιλιάδες Εβραίοι από όλα τα μέρη για να γιορτάσου, όπως, κάθε χρόνο, το εβραϊκό Πάσχα( το πέρασμα από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία) . Από την ημέρα εκείνη των Βαΐων αρχίζουν οι καχυποψίες των Αρχιερέων και Γραμματέων, (το Μέγα Συμβούλιο) οι οποίοι δεν αναγνώριζε την Θεϊκή ιδιότητα του Χριστού. Την εποχή εκείνη παρουσιάζονταν πολλοί ψευδοπροφήτες Έψαχνε κάποια κατηγορία για την εξόντωσή του. Τρομοκρατήθηκαν από τον θριαμβευτικό τρόπο υποδοχής. Ως αιτία θανάτου εξέλαβαν το γεγονός ότι ο Χριστός θεωρούσε τον εαυτό του Υιόν του Θεού Ο Χριστός με τη συμπεριφορά του και με τα θαύματά του έγινε αγαπητός στο λαό. Τον παρακολουθούσε στις ομιλίες του κυρίως εκείνη σε κάποιο στο Όρος των Ελαιών και τον αγαπούσε. Όταν πείστηκε από τους Αρχιερείς μπροστά στο Ρωμαϊκό διοικητήριο άλλαξε γνώμη και φώναζε. «Άρον άρον σταύρωσον αυτόν»
Ο Ρωμαίος Διοικητής από τις ανακρίσεις που έκανε διαπίστωσε ότι πρόκειται για κάποιον αθώο. Ήθελε να τον αφήσει ελεύθερο. Πρότεινε , με αφορμή το εβραϊκό έθιμο περί αθώωσης ενός κρατουμένου, να αποφασίσει ο λαός. Παρουσίασε δύο υπόδικους. Το χριστό και τον Βαραβά. Ο λαός ζήτησε την αθώωση του Βαραβά. ο οποίος ήταν επαναστάτης και βαρύνονταν με σοβαρά ποινικά αδικήματα Ο Πιλάτος κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τον σώσει. Ρώτησε στο κοινό και τον Χριστό τι να τον κάνει απάντησαν.«Σταυρωθήτω» Έπλυνε τα χέρια του ενδεικτικό της αθωότητος. Έτσι οδηγήθηκε ο Χριστός στον Γολγοθά για την Σταύρωση. Την Παρασκευή τη νύχτα(14 του μηνός Νισάν-Απρίλιο) έγιναν όλα αυτά. Στις 9 το πρωί την ημέρα εκείνη είχε τελειώσει η διαδικασία της σταύρωσης. Οι μαθητές του Χριστού είχαν εξαφανιστεί από φόβο μήπως θεωρηθούν και αυτοί συνυπεύθυνοι. Μόνο ο Ιωάννης παρίσταται στη σταύρωση και συμπαραστέκεται στην Παναγία. Ερώτημα δεύτερο. Αφού ο Χριστός κυκλοφορούσε στους δρόμους που οι φρουροί μπορούσαν να τον συλλάβουν, ο Ιούδας ποια προδοσία έκανε? Οι Αρχιερείς φοβόταν το πλήθος και αναζητούσαν κάποιο πρόσωπο να προδώσει το μέρος που το βράδυ θα ήταν μόνο με τους μαθητές. Την Πέμπτη το βράδυ έγινε το πασχαλινό τραπέζι, το Μυστικό Δείπνο . Την ημέρα εκείνη θεωρείται ότι έγινε η πρώτη θεια λειτουργία η οποία επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα. Ο Ιούδας έφυγε νωρίς από το δείπνο και πήγε στους Αρχιερείς και τους ανακοίνωσε ότι θα ήταν το βράδυ στον κήπο της Γεσθημανή με τους μαθητές. Αυτή είναι η προδοσία. Εκεί τον συνέλαβαν και την ίδια βραδιά γίνονταν οι ανακρίσεις. Ο Ιούδας όταν έμαθε τα γεγονότα κατάλαβε το λάθος του και αφού πήγε στο Συνέδριο επέστρεψε την αμοιβή των 30 αργυρίων. Είπε «ήμαρτον παραδούς αίμα αθώου» και έφυγε και πήγε τερμάτισε τη ζωή του δια της αγχόνης. Τα χρήματα οι ιερείς δεν τα έβαλαν στον κορβανά-ταμείο. γιατί με αυτά αγοράστηκε αίμα αθώου.« ηγόρασαν εξ αυτών τον αγρό του Κεραμέως δια την ταφή των ξένων» Χώρος καταραμένος.
Ποιος ήταν ο Συμεών ο Κυρηναίος. Ήταν ένας Έλληνας που ήρθε από την Αίγυπτο στην Ιερουσαλήμ. Την ώρα που ο Χριστός οδηγείτο, μπροστά του, στο Γολγοθά, είδε τη βαρβαρότητα με την οποία ο φρουρός αντιμετώπιζε το Χριστό. Αμέσως τον επέπληξε. Ο φρουρός δεν αντέδρασε γιατί τον είδε που κρατούσε στον ώμο ένα κασμά και δυο αγόρια, παιδιά του θαρραλέα δίπλα του. Αυτός μετέφερε το Σταυρό στο Γολγοθά. Την Παρασκευή το βράδυ πριν τις 6μμ. (Ο Χριστός εξέπνευσε στις 3μμ.) όλοι οι σταυρωμένοι θανατώθηκαν γιατί ξημέρωνε η γιορτή του Πάσχα. Το σώμα του Ιησού το πήρε από τους φρουρούς ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, βουλευτής και μαθητής του Χριστού. Παραχώρησε τον δικό του ημιτελή τάφο για το Χριστό. Γι αυτό δεν είχε πόρτα παρά ένα μεγάλο λίθο. Οι χριστιανοί παρακολουθούμε την αναπαράσταση στην εκκλησία για να αισθανθούμε τους πόνους του Χριστού και να ζήσουμε τη ζωηφόρο Ανάστασή του.
