«Αναπτυξιακή στρατηγική» … ωραίος όρος, βαρύγδουπος, αποπνέει ελπίδα και προσδοκία … και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι – κυρίως οι «πολιτικοί» - τον χρησιμοποιούν κατά κόρο … τι υπονοεί ο όρος ... ότι τα κομμάτια του «παζλ» που βλέπουμε να συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας, δεν είναι αποσπασματικά και χωρίς συνοχή … είναι τελικά κομμάτια ενός ενιαίου «κάδρου» που αν και δεν το βλέπουμε υπάρχει και απώτερος στόχος είναι να το συνθέσουμε.
Και γιατί να το συνθέσουμε … γιατί μέσα από αυτό θα υπάρξει η ποθούμενη βελτίωση της ζωής μας, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο, εξ ου και η ελπίδα … όμως πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτό το σκηνικό ;
Λυπάμαι αλλά ελάχιστη να μη πω μηδενική και απογοητευτούμε συλλήβδην και ολοκληρωτικά … και γιατί ;
Μα απλά δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης για την πόλη μας - έτσι για να μιλήσουμε για τα δικά μας και μην πάμε στα βαθιά … βαδίζουμε « … έτσι χωρίς πρόγραμμα» όπως έλεγε κάποτε η αξέχαστη δημοσιογράφος Μ. Ρεζάν …
Ναι αλλά μας μιλούν συνεχώς για στρατηγικές, άξονες ανάπτυξης και δε συμμαζεύεται … είναι απλό … βαφτίζοντας κάποιες συστάδες ετερόκλητων έργων ως «αναπτυξιακή στρατηγική», ή προβάλλοντας μεμονωμένα έργα ως ενταγμένα σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό, βγαίνουμε από το μπελά του στρατηγικού σχεδιασμού και ταυτόχρονα πουλάμε ελπίδα … και ας είμαστε ειλικρινείς, ελάχιστοι από εμάς θα αναρωτηθούμε πως συμβαδίζουν αυτά και κυρίως με ποιο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης.
Η σύνθεση στρατηγικού σχεδιασμού απαιτεί χρόνο και επίπονη προσπάθεια και βέβαια έχει πολιτική στόχευση, υπακούει σε μια πολιτική φιλοσοφία … παράλληλα θέλει πληροφορίες, αναλύσεις, εκτιμήσεις, αξιολογήσεις, συνθέσεις και τόσα άλλα για να προκύψει το «όραμα» της ανάπτυξης (πολιτικό όραμα για να συνεννοούμαστε) και πολιτικός χρόνος για όλα αυτά δεν υπάρχει … είναι οι εκλογές και τα εκλομαγειρέματα που τρώνε το χρόνο των πολιτικών μας.
Το «όραμα», μια ιδεατή πραγματικότητα που συνεπαίρνει και θέλουμε να το μετουσιώσουμε σε ζώσα πραγματικότητα ... και θέλουμε να υπάρχει όραμα για την πόλη μας, γιατί είναι όρος «επιβίωσης» τόσο για αυτήν όσο και για εμάς … χαράσσει τη ρότα μας, μας κινητοποιεί και εκόντες το υπηρετούμε με συνέπεια και συνέχεια, ώστε να πάρει σάρκα και οστά γιατί το έχουμε ανάγκη.
Χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και αντίστοιχο όραμα, αυτό που συμβαίνει είναι και μια «σπατάλη πόρων» που καλά γνωρίζουμε όλοι μας ότι δεν είναι ανεξάντλητοι και σε ότι αφορά την πόλη μας είναι ομολογουμένως περιορισμένοι … η σπατάλη πόρων είναι συνέπεια της ακύρωσης προηγούμενων ενεργειών γιατί δεν πήραν υπόψη τους την εξέλιξη των πραγμάτων ή η λάθος εκτίμηση των προτεραιοτήτων μας … να δώσω ένα επιδερμικό παράδειγμα … το πρόγραμμα της αστικής ανάπλασης πριν λίγα χρόνια, απέδωσε στην πόλη καινούργια πεζοδρόμια … όμως αυτά θα πρέπει να ξανασκαφτούν οσονούπω, για να περάσει το δίκτυο του φυσικού αερίου … και το ξέραμε ότι θα έρθει το φυσικό αέριο και μάλιστα ειδικά αυτό το γνωρίζαμε ανεξάρτητα του αν είχαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στρατηγικής ανάπτυξης, που θα προέβλεπε και θα μεριμνούσε για την ενέργεια και το είδος της ενέργειας που έχει ανάγκη η πόλη μας … απασχόλησε κάποιον η πιθανότητα του να ξανασκαφτούν τα πεζοδρόμια μας, φαντάζομαι όχι - τις ανοησίες ότι εμείς δεν θα πληρώσουμε το κόστος αυτό τις προσπερνώ ασχολίαστες … είναι και που το ράβε ξήλωνε είναι πλέον η δεύτερη φύση μας !
Και για να πάμε στα δύσκολα … και ποιος πρέπει να μπει μπροστά σε αυτή την ιστορία … μα η τοπική αυτοδιοίκηση … αλλά γιατί να μπει … εκτός από την βαριά ευθύνη που η επιλογή αυτή συνεπάγεται, θα πρέπει και να αντιστρατευτεί κάποια συμφέροντα με κίνδυνο να χαθούν ψήφοι, γιατί δε μπορεί να υπάρξει στρατηγικός σχεδιασμός που θα συγκεράσει αποκλίνοντα συμφέροντα.
Και πως προκύπτουν τα αποκλίνοντα συμφέροντα … αν λχ κριθεί αναγκαία για την περαιτέρω ανάπτυξη της μεταποίησης και η χωροθέτηση αντίστοιχης περιοχής, πως θα επιλεγεί αυτή … άλλοι θα τη θέλουν εδώ, άλλοι εκεί και πάει λέγοντας … οπότε τα αφήνουμε όπως είναι και αν η μεταποίηση μένει «άστεγη» και χωρίς προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης δε χάθηκε και ο κόσμος … και αν λχ δε μπορούμε να διαχειριστούμε τα λύματα της μεταποίησης εντάξει, ακόμα και αν βρωμούν και ρυπαίνουν, η μυρωδιά δε φτάνει δα στο κέντρο της πόλης … και αν τελικά η μεταποίηση δε μπορεί να αναπτυχθεί δίνοντας δουλειές και εισφέροντας στην τοπική οικονομία ποιος θα νοιαστεί … άστα τα πράγματα εκεί που είναι και ότι είναι να έρθει καλώς να έρθει και αν δεν έρθει τι είχαμε τι χάσαμε.
Έτσι χωρίς στρατηγική ανάπτυξης χρόνια τώρα πάμε, που ότι αντιλαμβάνομαι τελικά βολεύει πάρα πολλούς … ένας στρατηγικός σχεδιασμός θα βάλει προτεραιότητες και θα αναζητήσει τρόπους και χρηματοδοτήσεις κλπ κλπ, οπότε ποιος εκών θα φορτωθεί με τέτοιο βάρος και ευθύνη.
Εδώ δε μπορέσαμε να κρατήσουμε το τμήμα χωροταξίας και ανάπτυξης του ΑΠΘ, γιατί δε φροντίσαμε να αναπτύξει η πόλη μας μια οργανική και πολυεπίπεδη σχέση με αυτό … φανήκαμε ανίκανοι να διαχειριστούμε την αναπτυξιακή εταιρεία του δήμου και την κλείσαμε πριν ακόμα λειτουργήσει και θα ασχοληθούμε με την ανάπτυξη … και κατά τα άλλα κλαίμε καθημερινά μόνοι ή με παρέα την κακιά μας τη μοίρα μοιρολατρικά, αποσείοντας με εύσχημο τρόπο έτσι τις δικές μας ευθύνες, ρίχνοντας το ανάθεμα όπως πάντα βολεύει στους άλλους.
Και όμως θεωρώ ότι είμαστε ικανοί για να συνθέσουμε το «όραμα» για την πόλη μας … αν δε το πιστέψουμε αδικούμε τις δυνάμεις της και κυρίως εμάς τους ίδιους … αδικούμε τους νέους μας κληροδοτώντας τους μια πόλη άνευρη και μοιρολατρική … και αν δεν το μπορούμε εμείς, ας έχουμε το θάρρος να αναζητήσουμε αυτούς που θέλουν και μπορούν να κάνουν αυτά που εμείς δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε.
