Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά από 15 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 24 χρόνια γάμου και 27 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη «μπουτίκ μπαμπάς & μαμά», να τρώω από το «μάρκετ πεθερός & πεθερά» και να σας «πολεμώ» με το πληκτρολόγιο μου».
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
σε ημέρες που μας πνίγει η μπόχα από τη βρώμα των επικίνδυνων, φυτευτών σκουπιδιών, που κατέχουν διάφορες θέσεις, μάλλον πρέπει να χαλαρώσουμε, για αυτό πιστεύω πως έφθασε η ώρα, να σας αποκαλύψω για τον εαυτό μου, πράγματα που δεν γνωρίζετε.
Για παράδειγμα εκτός από λάτρης διαφόρων ταψιών, είμαι και λάτρης της τέχνης, της πολύ υψηλής τέχνης (τρομάρα τους!), και όπως καταλαβαίνετε κάνω και κακές παρέες, δυστυχώς.
Αποτέλεσμα αυτών των παρεών, με τίτλο «με εξαπάτησε», είναι το γεγονός του αφορισμού μου από την Εκκλησία, η νοσηλεία μου σε ψυχιατρείο και η φυλάκισή μου για ένα διάστημα.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!
Μία φορά και ένα καιρό, Μ. Παρασκευή ήταν, δυστυχώς έπεσα στην παγίδα και εξαπατήθηκα και πρώτο τραπέζι πίστα σε ουζερί, με νηστίσιμη γράπα!
Μπαίνει και ο ηθοποιός, σούπερ ταλέντο, είχε αναδειχθεί με το έργο «συγνώμη ο Οιδίπους με εξαπάτησε», αγκαλιές, φιλιά, ασπασμοί και ξαφνικά, άντε παιδιά να πιούμε, για καλή χρονιά!
Στην υγειά μας, καλή Πρωτοχρονιά, με υγεία και του χρόνου!
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή τον κοίταξα περίεργα, αλλά δυστυχώς με έπεισε - εξαπάτησε, ότι η ώρα ήταν δώδεκα και γινόταν αλλαγή του χρόνου!
Σηκώθηκα και εγώ, άρχισα να γελώ, να φωνάζω, βεγγαλικά και ζήτω και άντε και του χρόνου, μέχρι που η επίσημη εκκλησία με αφόρησε, καλά είναι δυνατόν κ. χοντρούλη μου είπε, Μ. Παρασκευή και να εορτάζετε με πυροτεχνήματα;
Μάταια προσπαθούσα να εξηγήσω ότι είχα εξαπατηθεί από ένα επικίνδυνο φίλο, που δεν γνώριζα!
Και σα να μην έφτανε η ξεφτίλα μου, υπήρχε και συνέχεια, τόσο καλός ηθοποιός ήταν.
Εκεί που τρώγαμε στο χασαποταβερνείο «ο εξαπατηθείς παχουλούτσικος», και φέρε τα πιάτα με τα κεμπάπια και τα ζυγούρια, και να τα χωριάτικα λουκάνικα και τα σούβλακος και τα μπίφτεκος και ενώ κόντευα να σκάσω, δεν μπορούσα να ανασάνω, ξαφνικά ο φίλος μου ο ηθοποιός, καλά … τίποτα δεν έχεις φάει!
Τι λες ρε, του είπα κοντεύω να κλατάρω, δεν βλέπεις τα πιάτα, γύρω στα έξι ήταν!
Εγώ μόνο ένα μικρό βλέπω μου είπε, μάλλον λίγο τζατζικάκι έφαγες, άσε που βλέπω και πέντε πιρούνια!
Καλά σα δε ντρέπεσαι, πέντε άνθρωποι μοιραστήκατε ένα τζατζίκι και λες, ότι έχεις σκάσει από φαγητό, ψέματα στον φίλο σου, δεν πρέπει.
Που λέτε φίλοι μου, πάλι εξαπατήθηκα και νόμισα ότι ήμουν νηστικός και παρήγγειλα μία από τα ίδια ώσπου … δεν αισθάνομαι καλά και ίου, ίου το ασθενοφόρο και στο νοσοκομείο, ο ευτραφούλης.
Αφού με συνεφέρανε τα αλάνια οι ντόκτορες, με επιπλήξανε, για την κατάστασή μου.
Στην προσπάθεια να τους εξηγήσω ότι εξαπατήθηκα από τον επικίνδυνο άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί και επειδή βλέπανε ότι επέμεινα, με στείλανε στον ψυχίατρο για νοσηλεία!
Η τρίτη φορά της εξαπάτησης, ήταν η χειρότερη.
Η συνάντηση έγινε σε κλαμπάκι, μπαίνει φουριόζος, αγκαλιές και τα λοιπά και … χαιρετώ τον κούρο των νέων.
Όχι και νέος, ρε φίλε του είπα.
Τι λες τρελό αγόρι, για να μην πω μωρό, είσαι τεκνό σκέτο, μου είπε.
Ο βασιλιάς των μοντέλων!
Και τι ωραία φόρμα, ζωντανά χρώματα και τι αθλητικό παπουτσάκι.
Για σταμάτα ρε μεγάλε το πουκάμισο που κρέμεται έξω από το παντελόνι και οι γαλότσες, είναι το ζωντανό ντύσιμο.
Να μην σας τα πολυλογώ πάλι με εξαπάτησε και νόμιζα ότι είμαι τζόβενο και άρχισα να την πέφτω σε μικρά παιδάκια και δεν θέλει πολύ, καταγγελία και φιλάκα!
Έκανα προσπάθεια να τους πείσω ότι είχα εξαπατηθεί, αλλά μάταια.
Φώναζα πως τα παιδάκια δεν μου αρέσουνε, αλλά μόνο τα παϊδάκια!
Φίλε μου, είπε ένα όργανο της τάξης, η εξαπάτηση είναι υπουργικό ελαφρυντικό, δηλαδή μόνο εάν είσαι υπουργός μπορεί να θεωρηθεί ότι εξαπατήθηκες.
Είσαι, πες μου είσαι;
Τι να είμαι, ρώτησα απορημένος.
Υπουργός ρε βλάκα, δεν καταλαβαίνεις!
Ναι, είμαι φώναξα, υπουργός των εξαπατηθέντων!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
