Του ιερέως Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, φίλοι αναγνώστες, διαβάζεται στη Θ. Λειτουργία η Παραβολή του άσωτου υιού.
Στη θαυμάσια αυτή παραβολή, όπου απεικονίζεται όλο το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου, ο άσωτος υιός εγκαταλείπει τον Θεόν Πατέρα και «αποδημεί εις χώραν μακράν». Νομίζει ότι η ζωή του κοντά στο Θεό είναι περιορισμένη και ασφυκτική. Δεν μπορεί να εκτιμήσει τα αγαθά της πατρικής στοργής και προτιμά τα ξυλοκέρατα του ευδαιμονισμού και του δαιμονισμού. Δελεάζεται από τη γοητεία της πλάνης και ακολουθεί το δρόμο του μηδενισμού και της καταστροφής.
Αλλά μήπως την ίδια διαπίστωση δεν κάνουμε και για τον σύγχρονο άνθρωπο; Δεν βλέπουμε τον σημερινό άνθρωπο, τον εαυτό μας, τον πλησίον, πόσο υποφέρουμε όλοι και πόσο πικροί και δηλητηριώδεις είναι οι καρποί της αποστασίας; Δεν βλέπουμε πόσο σκληρά δοκιμάζεται ο άνθρωπος και των δύο φύλων, όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων; Μοναδική λύση του ψυχικού δράματος του ανθρώπου παραμένει η επιστροφή στο Θεό, η επάνοδος στον οίκο του πατρός του. «Αναστάς, πορεύομαι προς τον πατέρα μου». Αυτή είναι η μοναδική πορεία την οποία πρέπει να ακολουθήσει ο άνθρωπος, για να σώσει την προσωπική του ύπαρξη.
Σήμερα, φίλοι αναγνώστες, οι άνθρωπος έχει μεγάλη ανάγκη από πνευματικούς ηγέτες, από οδηγούς και αρχηγούς, οι οποίοι να φωτίζουν τη σκέψη του, να του πουν την αλήθεια και να του δείξουν τον ίσιο δρόμο του καθήκοντος, της ευθύνης και του προορισμού. Γιατί η πλάνη και το ψεύδος, η υποκρισία και η δημαγωγία, η ιδιοτέλεια και η υστεροβουλία, έχουν παρασύρει τον άνθρωπο στο κατήφορο της αυτοδιαλύσεως και της αυτοκαταστροφής. Ο ψυχικός κόσμος του σημερινού ανθρώπου αποτελεί πεδίο διασταύρωσης και σύγκρουσης πολλών λαθροβίων και απιθάνων ιδεών.
Παρατηρείται μεγάλη συμφόρηση θεωριών και αντιλήψεων και, αλλοίμονο, αν δεν υπάρχει… τροχονόμος! Ο άνθρωπος αγνοεί την αλήθεια, παρασύρεται από τα φαινόμενα, υποκύπτει στο συρμό και παραδίδεται στο μηδενισμό. Το σπουδαιότερο σύμπτωμα της κατάστασης αυτής είναι το υπαρξιακό κενό του ανθρώπου, δηλαδή η απουσία σκοπού και η έλλειψη νοήματος στη ζωή. Λείπει το μεταφυσικό στοιχείο και ο σκοπός της ύπαρξης. Παρόλη την αφθονία των υλικών αγαθών και των ανέσεων, ο άνθρωπος αισθάνεται μέσα του την ανία και την πλήξη.
Πριν από ενενήντα και πλέον χρόνια, ο πολύς Φρόυντ έλεγε, και οι οπαδοί του επίστευαν, ότι το κενό, που εκείνος ονόμαζε νεύρωση, προέρχεται από την «σεξουαλική αποστέρηση» του ανθρώπου. Η σύγχρονη, όμως, ψυχολογία (αλλά και η υγιής της εποχής εκείνης), αποδεικνύει ότι η νεύρωση δεν προέρχεται από την σεξουαλική αποστέρηση, αλλά από το μεταφυσικό υποσιτισμό του ανθρώπου. Είναι το κενό της πίστης, η απουσία του Θεού από την ψυχή και τη ζωή του ανθρώπου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος κατέχει και απολαμβάνει αφθονία αγαθών. Και όμως… ο άνθρωπος αυτό είναι κατά βάθος έρημος και μόνος, φτωχός και νηστικός, δυστυχής και δειλός… Γιατί; Γιατί του λείπε ο Θεός… Την τραγική αυτή κατάσταση διερμηνεύει ωραία ο Έλληνας ποιητής και πεζογράφος Κώστας Ουράνης (1890-1953) στο πιο κάτω ποίημά του:
Στις φλάντρες της ομιχλερές και τα λαμπρά Παρίσια,
στο φωτεινό Βόσπορο, στην πένθιμη Αγγλία,
στις γαλανές Ελβετικές λίμνες, στις χιονισμένες
στις Άλπεις και στη φλογερή ασύγκριτη Ισπανία
σε όλα τα εξωτικά και πλάνα μέρη, όπου
το κουρασμένο σέρνεται το βήμα του ανθρώπου,
έχω κι εγώ τη νιότη μου ολάκερη γυρίσει…
Μα η πλήξη πάντα ανήλεη με είχε ακολουθήσει…
Γιατί, σ’ αυτή την άσκοπη πλανητική ζωή μου,
Χλωμή η ψυχή μου κι άρρωστη, ταξίδευε μαζί μου…
Το ανωτέρω κενό, φίλοι αναγνώστες, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν διάφοροι θεατρίνοι της επιστήμης και της πολιτικής, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της κουλτούρας, ρίχνοντας στο ψυχικό κενό του ανθρώπου διάφορα «μπάζα» από ερείπια και χαλάσματα του παρελθόντος. Οργανωμένα αθεϊστικά και υλιστικά συστήματα, με αρχηγούς και εκπροσώπους ανθρώπους της απιστίας και του ξεπεσμού, «ων ο Θεός η κοιλία», προσφέρουν στον ανύποπτο και απλοϊκό κόσμο μια ειδωλολατρική πίστη, μια πρωτόγονη ηθικολογία, για να μεταβάλουν την κοινωνία σε μάζα και αγέλη…
Σεξ και πορνό, αναρχία και βία, ναρκωτικά και αλκοολισμός, χαρτοπαιξία και εκφυλισμός, αποτελούν τα νέα ψυχοκτόνα και Θεοκτόνα όπλα του υλισμού. Είναι ανάγκη να ξυπνήσουν όλοι οι υπεύθυνοι ηγέτες και να καταδιώξουν τους φαύλους και κακοποιούς. Γιατί όλου αυτοί, υποσκάπτουν τα θεμέλια της κοινωνίας και επιβάλλουν στον ανύποπτο άνθρωπο την πλέον στυγνή πνευματική δικτατορίαν. Προς τίνα, λοιπόν, απελευσόμεθα; Προς αυτούς; Μα αυτοί όλοι τους είναι χρεωκοπημένοι και ξεπεσμένοι ναυαγοί και αποστάτες.
«Εν υστέροις καιροίς, οι άνθρωποι αποστήσονται της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων. Έσονται οι άνθρωποι φίλαυτοι και φιλάργυροι, αλαζόνες και υπερήφανοι, προδόται και βλάσφημοι, έχοντες μόρφωσιν, ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι» (απ. Παύλος). Ποίον θα ακολουθήσουμε; Κανέναν απολύτως. Θα διώξουμε και θα πολεμήσουμε, φίλοι αναγνώστες, όλους. Και, «τρέχοντες δι’ υπομονής των προκείμενον ημίν αγώνα, και αφορώντες εις τον της πίστεως Αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Εβρ. 12, 2), θα παραμείνουμε πιστά μέλη της Εκκλησίας, γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας, πιστοί μαθητές του Κυρίου Παντοκράτορος, ο Οποίος είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.
