Κτυπημένος από τον κορωνοϊό που προστέθηκε στα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια, έφυγε ο Γαστρεντερολόγος Θανάσης Γεωργιάδης, αφήνοντας έντονα αισθήματα θλίψης στην Ιατρική Κοινότητα και την κοινωνία της Βέροιας.
Ο Θανάσης Γεωργιάδης, παιδί προσφυγικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Ροδοχώρι Ημαθίας και τελείωσε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Έλαβε την ειδικότητα του Γαστρεντερολόγου στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στην Αγγλία.
Άσκησε επί χρόνια το ελεύθερο επάγγελμα στην Βέροια, ενώ ταυτόχρονα παρείχε τις υπηρεσίες του ως Επιμελητής στο Νοσκομείο Βέροιας.
Μετά την θεσμοθέτηση του ΕΣΥ υπηρέτησε ως Διευθυντής στο Νοσοκομείο Βέροιας, στο Νοσοκομείο Κοζάνης και ξανά στο Νοσοκομείο Βέροιας, από όπου συνταξιοδοτήθηκε.
Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα ως κεντρικό στέλεχος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Εξελέγη κατ επανάληψη Δημοτικός Σύμβουλος Βέροιας και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπηρέτησε τον νεοπαγή θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ως Υποψήφιος Νομάρχης και Νομαρχιακός Σύμβουλο, ενώ εξελέγη στο Κοινοβούλιο.
Παράλληλα με την πολυσχιδή του δραστηριότητα σχολήθηκε με τα δρώμενα του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου αλλά και του Πειθαρχικού Συμβουλίου.
Μόλις είχα αναλάβει ως νέος πτυχιούχος της ιατρικής τα
καθήκοντα του αγροτικού ιατρού σε κεφαλοχώρι της Ημαθίας, όταν σε νυκτερινή ώρα
κλήθηκα σε διπλανό μικρό χωριό για να επισκεφτώ κατ οίκον ένα ηλικιωμένο
ασθενή, που παρουσίασε αιφνίδια επιδείνωση των προβλημάτων υγείας από τα οποία
έπασχε.
Τον βρήκα σε άσχημη κατάσταση, με την επίσης ηλικιωμένη σύζυγο του να έχει περιέλθει σε απελπισία.
Έκρινα ότι ο ασθενής έπρεπε να διακομισθεί το ταχύτερο στο Νοσοκομείο Βέροιας.
Η δυσκολία που ανέκυψε άμεσα ήταν ότι το στερούμενο πόρων ηλικιωμένο ζευγάρι, δεν διέθετε όχημα με το οποίο θα μπορούσε να μετακινηθεί.
Στενός συγγενής δεν υπήρχε ούτε και κάποιος γείτονας είχε την δυνατότητα να εξυπηρετήσει την κατάσταση εκείνη την ώρα.
Τηλέφωνο το σπίτι δεν διέθετε, ούτε είχε εισαχθεί ακόμα σε χρήση η κινητή τηλεφωνία.
Αναζήτησα στο καφενείο του χωριού τον Γραμματέα της Κοινότητας και κάλεσα από το κοινοτικό τηλέφωνο το Νοσοκομείο Βέροιας ζητώντας ασθενοφόρο, για να εισπράξω την απάντηση ότι το μοναδικό διαθέσιμο τότε ασθενοφόρο βρίσκοταν σε διακομιδή στη Θεσσαλονίκη και θα αργούσε να επιστρέψει.
Μπροστά το βλέμμα αγωνίας της ανήμπορης συζύγου του ασθενούς και της προσωπικής μου ευθύνης ως ιατρού, που δεν μπορούσα να αφήσω χωρίς ιατρική κάλυψη τον ασθενή, ζήτησα από τον ταξιτζή που με είχε μετακινήσει στο χωριό και περίμενε για την επιστροφή, να μας μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Οι ειδικοί Ιατροί του Νοσοκομείου που παράλληλα ασκούσαν και ελεύθερο επάγγελμα, ήταν διαθέσιμοι βάσει προγράμματος και καλούνταν όταν έκριναν οι εφημερεύοντες.
Ο εφημερεύων Ιατρός εξέτασε τον ασθενή που διακόμισα και επιβεβαίωσε την σοβαρότητα της κατάστασης του.
Δήλωσε όμως ότι δεν μπορούσε να κάνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο, διότι δεν υπήρχαν ελεύθερες κλίνες νοσηλείας.
Πρόσθεσε δε ότι το μοναδικό διαθέσιμο ασθενοφόρο που θα μπορούσε να διακινήσει το περιστατικό σε άλλο νοσοκομείο, απουσίαζε σε άλλη διακομιδή.
Μου υπέδειξε τέλος να διακομίσω υπ ευθύνη μου τον ασθενή σε κάποιο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης που εφημέρευε.
Μπροστά στις διαμαρτυρίες που προέβαλα και ενώ η σύζυγος του ασθενούς με κυττούσε με βλέμμα απελπισίας, εμφανίστηκε στο εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου ένας άγνωστος μου μέχρι τότε, προφανώς ιατρός, ο οποίος αφού ενημερώθηκε για το περιστατικό από τον εφημερεύοντα, γύρισε και με καθησύχασε:
- Μην ανησυχείς γιατρέ μου με τον ασθενή σου, θα εισαχθεί άμεσα στο νοσοκομείο.
Όταν του αντέτεινα οτι δεν υπήρχαν διαθέσιμες κλίνες μου απάντησε:
- Πάντα βρίσκονται κλίνες. Στην ανάγκη θα τον νοσηλεύσω στο εφημερείο.
Όταν τον ρώτησα αν ήταν γιατρός του νοσοκομείου, μου απάντησε:
-Ναι, είμαι ο Θανάσης Γεωργιάδης, επιμελητής της παθολογικής κλινικής και ήρθα να κάνω νυκτερινή επίσκεψη.
Βλέποντας την ανακούφιση στο πρόσωπο μου, συνέχισε:
-Τηλεφώνησε μου αύριο να μάθεις για την εξέλιξη του ασθενή σου, τον αναλαμβάνω προσωπικά.
Και συμπλήρωσε:
-Γνωρίζω τις δυσχερείς συνθήκες που ασκείται η ιατρική στα χωριά. Αν χρειαστεί κάποιος ασθενής σου νοσηλεία, μη διστάσεις να με ειδοποιήσεις...
Ο ασθενής γύρισε μετά από λίγες ημέρες στο χωριό σημαντικά βελτιωμένος, ευγνωμονώντας εμένα και κυρίως τον γιατρό που τον νοσήλευσε.
Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου με τον Θανάση Γεωργιάδη, έναν καταξιωμένο ιατρό, ανιδιοτελή επιστήμονα, ανθρωπιστή πολίτη και στοργικό συνάδελφο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η συνεργασία μας ήταν συνεχής, όχι μόνο στα ιατρικά πεδία, αλλά και στα κοινωνικά, τα αυτοδιοικητικά, τα αναπτυξιακά, τα πολιτικά και τα εθνικά, παρά το γεγονός ότι δραστηριοποιούμασταν σε διαφορετικούς και εν πολλοίς αντίπαλους πολιτικούς χώρους, με έντονη εκείνη την εποχή την οξύτητα των πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Ήταν η εποχή που θεσμοθετήθηκε το ΕΣΥ και άλλαξαν οι Οργανισμοί των Νοσοκομείων, που ανακαθορίστηκαν τα Πρόσωπα και οι αρμοδιότητες των Αυτοδιοικήσεων, που κορυφώθηκε ο αγώνας για το Μουσείο της Βεργίνας και που βρίσκονταν σε έξαρση το Μακεδονικό Ζήτημα.
Σε όλες αυτές τις επίκαιρες τότε εξελίξεις, μετείχα προσωπικά υπό διάφορες ιδιότητες και παρακολουθούσα τον Θανάση Γεωργιάδη να πρωτοστατεί και με αγωνιστικότητα να οργανώνει, να νουθετεί και να διδάσκει.
Η πολιτική του προέλευση δεν τον απέκλινε από την αγαστή συνεργασία με πρόσωπα άλλων πολιτικών χώρων, στα πλαίσια των κοινών επιδιώξεων και δράσεων, για την επίτευξη κοινών στόχων και για την εξυπηρέτηση του δημοσίου και του εθνικού συμφέροντος.
Αυτή ήταν μιά στάση ζωής για τον Θανάση Γεωργιάδη, με την οποία κέρδισε την εκτίμηση και την αναγνώριση όλων όσων τον γνώρισαν.
Τώρα πια που ο Θανάσης Γεωργιάδης ξεκίνησε το ταξίδι του προς την αιωνιότητα και που αποτιμάται η συνολική διαδρομή και προσφορά του, επανέρχεται στην μνήμη το ξεχασμένο προ σαράντα ετών περιστατικό, το οποίο υπήρξε καθοριστικό για την αμοιβαία σχέση φιλίας, εκτίμησης και συνεργασίας που αναπτύχθηκε.
Ήταν δε ξεχωριστό προνόμιο για μένα που ως Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας, απέδωσα την οφειλόμενη τιμή στον Θανάση Γεωργιάδη με αφορμή την συνταξιοδότηση του.
Τώρα απαλλαγμένος από τα εγκόσμια, τους αγώνες, τις μικρότητες και τις ανησυχίες του πρόσκαιρου βίου, ο Θανάσης Γεωργιάδης πορεύεται εν ειρήνη.
Η ανάμνηση του ας γαληνεύει την οικογένεια του και ας ενισχύει το φρόνημα όσων των γνώρισαν.
ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ
ΣΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ (Δημοσίευμα τον Νοέμβριο του 2006)
Οι παραταξιακές αντιπαλότητες του παρελθόντος φαίνεται ότι έχουν πια παραμεριστεί στα πλαίσια του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας, αφού συνεχώς και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας δεν έχουν χρώμα και ιδεολογία αλλά απασχολούν το ίδιο όλους.
Το παράδειγμα της νέας αντίληψης δίνουν οι προ εικοσαετίας αντίπαλοι συνδικαλιστές Ιατροί Θανάσης Γεωργιάδης και Κώστας Ζαρκάδας που συνυπάρχουν σε ένα χαρούμενο στιγμιότυπο με τους σημερινούς διαδόχους τους στον Ιατρικό Σύλλογο Τηλέμαχο Χατζηαθανασίου και Αναστάσιο Βασιάδη.
Η χαρούμενη συνάντηση είχε σαν αφορμή την έκφραση ευχών από παλιότερους αυτοδιοικητικούς Ιατρούς, προς τον Τηλέμαχο Χατζηαθανασίου που εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος με τον συνδυασμό της νεοεκλεγείσας Δημάρχου Βέροιας Χαρούλας Ουσουλτζόγλου συζύγου του Θανάση Γεωργιάδη.
Για την ιστορία αναφέρεται ότι ο Θανάσης Γεωργιάδης υπήρξε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβούλιου Βέροιας, Υποψήφιος Νομάρχης Ημαθίας και Βουλευτής. Ο Κώστας Ζαρκάδας υπήρξε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας και υποψήφιος Δήμαρχος Βέροιας, ενώ ο σημερινός πρόεδρος του ΙΣΗ Αναστάσιος Βασιάδης διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Βέροιας, Νομαρχιακός Σύμβουλος Ημαθίας και υπήρξε υποψήφιος Βουλευτής
