Στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα
Erasmus+ KA1 (σχέδιο κινητικότητας προσωπικού σχολικής εκπαίδευσης) με τίτλο
“Investing in a School of Acceptance, Wellbeing and Fulfillment”(“Επενδύοντας
σε ένα Σχολείο Αποδοχής, Ευημερίας και Πληρότητας”) εκπαιδευτικοί του 5ου
ΓΕΛ Βέροιας επισκέφτηκαν, την Παρασκευή 30/10/2020, το Κέντρο Συμβουλευτικής
Υποστήριξης Γυναικών Δ. Βέροιας. Οι καθηγήτριες Χ. Αξούριστου, E. Γιαννάκη και E. Λιακοπούλου ενημερώθηκαν
από την ψυχολόγο του Κέντρου κ. Έφη Τσαπαροπούλου και τις συνεργάτιδές της για
το έργο και τις δράσεις του Κέντρου, όσον αφορά την υποστήριξη ευάλωτων
γυναικών της Ημαθίας και της ευρύτερης περιοχής, καθώς και για τα εκπαιδευτικά
προγράμματα που υλοποιεί αυτό σε σχολεία, ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας
τη σχολική κοινότητα σε θέματα όπως η έμφυλη βία.
Μιας και το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιμόρφωσης εστιάζει: α) στο
σχεδιασμό και την οργάνωση ενός μαθησιακού περιβάλλοντος που ενισχύει την
συνοχή και αποτρέπει την περιθωριοποίηση, β) στην αντιμετώπιση συγκρούσεων και
περιπτώσεων εκφοβισμού και έλλειψης πειθαρχίας, γ) στη βελτίωση του γενικού
πλαισίου επικοινωνίας μεταξύ όλων των παραγόντων της σχολικής κοινότητας, η
συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την εφηβεία και τις προκλήσεις της.
Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε η ανάγκη για ομάδες υποστήριξης
των εκπαιδευτικών στο σχολείο και για προγράμματα «συναισθηματικής ανάπτυξης»,
ειδικά αν συνειδητοποιήσουμε πως στον έφηβο επικρατεί το συναίσθημα και
επιλέγει πολλές φορές την «αλαλία». Χρειάζεται να ξέρουν οι εκπαιδευτικοί «τι
θέλουν οι μαθητές από τους εκπαιδευτικούς», κάτι που βιωματικά έγινε αντιληπτό
σε αυτό το σεμινάριο. Κάθε αποσταθεροποίηση αποτελεί «κρίση», είτε είναι
αναπτυξιακή, είτε περιστασιακή, διευκρίνισε η κοινωνική λειτουργός του Κέντρου
κ. Νατσιοπούλου Χαρούλα, κι ο δάσκαλος οφείλει να είναι έτοιμος να προσφέρει
αυτό που χρειάζεται ο ευάλωτος μαθητής. Το τρίτο μέρος της επιμορφωτικής αυτής συνάντησης
είχε θέμα τον σχολικό εκφοβισμό. Η νομική σύμβουλος του Κέντρου, κ. Λυκούδη
Σταυρούλα ενημέρωσε τις εκπαιδευτικούς τόσο για τα χαρακτηριστικά της
ενδοσχολικής βίας, όσο και για το νομικό πλαίσιο που τη διέπει. Επισήμανε δε
την ευθύνη των γονέων και των ίδιων των εκπαιδευτικών - νομική και ηθική - ως
προς την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών και την ανάγκη συνεργασίας όλων:
θύματος – θύτη – οικογένειας – σχολείου.
Υιοθετώντας το ρητό του Ασίμωφ, πως «Η Βία είναι το τελευταίο
επιχείρημα των αποτυχημένων» (motto της κ. Τσαπαροπούλου), το σχολείο θεωρεί πως έχει το χρέος
να εργαστεί για την ανάσχεση κάθε είδους κρίσης που βασανίζει τους μαθητές του,
γι’ αυτό και ανοίγει έναν δίαυλο επικοινωνίας και συνεργασίας με όλους όσοι
έχουν τον ίδιο στόχο.
