Η ανάπλαση μιας πλατείας όπου οι πολίτες ψυχαγωγούνται κάνοντας τον περίπατό τους, απαιτεί γνώσεις ειδικές.
Δεν ξέρω αν οι Πανεπιστημιακοί που ανέλαβαν το έργο της ανάπλασης του πάρκου Εληάς αποτελούν επιλογή επιτυχημένη. Εκ του αποτελέσματος φυσικά θα κριθεί αυτό. Η επιφύλαξή μας οφείλεται στην εμπειρία μας από τις αποτυχημένες αναθέσεις δημοτικών έργων κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Και σύμφωνα με το λαϊκό γνωμικό «όποιος καίγεται απ’ το γάλα, φυσάει και τη γιαούρτη». Είμαι πεπεισμένος εξάλλου ότι για να ασχοληθεί κανείς με την αναμόρφωση των δρόμων και της πλατείας ενός τόπου, πρέπει να έχει ζήσει στον τόπο αυτό, ή τουλάχιστον να γνωρίζει την ιστορία του και τις ιδιαιτερότητες των κατοίκων.
Η Εληά, έχει κι αυτή τη δική της ιστορία. Στους διαδρόμους του ανθώνα της και κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια της, οι γηγενείς αναζητούσαν τη δροσιά και την ψυχαγωγία, ενώ από τις γειτονικές πόλεις ξεκινούσαν επισκέπτες με στόχο προορισμού το συμπαθητικό περίπτερό της με τα τοπικά εύγεστα εδέσματα και τις εντόπιες καλλιτεχνικές παρουσίες.
Η θέα προς τον απέραντο Ημαθιώτικο κάμπο, αν και τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την μεγαλοπρέπειά της, εξακολουθεί να αποτελεί «το μπαλκόνι της Μακεδονίας». Η καλλιτεχνική της όμως υπόσταση διατηρείται στο ακέραιο χάρις στις μνημιακές απεικονίσεις οι οποίες κοσμούν εδώ και δεκαετίες τις πτέρυγες και τα παρτέρια του ανθώνα. Προτομές και αγάλματα που έχουν την ιστορία τους, και χαρίζουν αισθητική απόλαυση στους περιπατητές.
Εντυπωσιακά επιβλητική εμφανίζεται η μαρμάρινη προτομή του Βασιλέως Κωνσταντίνου, του ελευθερωτού. Αποτελεί δημιουργία της Κατερίνας Χαλεπά-Κάτσα, εγγονής του διάσημου γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά. Έργα της καλλιτέχνιδας (προτομές και αγάλματα βασιλέων, εθνικών ευεργετών και οπλαρχηγών) κοσμούν πάρκα και πλατείες διαφόρων ελληνικών πόλεων.
Τη μαρμάρινη προτομή του Δημητρίου Βικέλα βλέπει ο επισκέπτης, μπαίνοντας στον κεντρικό άξονα του πάρκου. Έργο του Τηλέμαχου Γύζη, τέκνου του φημισμένου ζωγράφου Νικολάου Γύζη, φιλοτεχνήθηκε στο Μόναχο τη δεκαετία του 1880. Έργο τέχνης μεγάλης αξίας. Εν τούτοις, παρέμεινε για πολλές δεκαετίες σε αποθηκευτικούς χώρους του υπουργείου Εσωτερικών.
Την ύπαρξη της προτομής πληροφορήθηκε ο γνωστός Βεροιέας Σταύρος Πολυζωίδης. Ο αείμνηστος ιατρός και καθηγητής Πανεπιστημίου Πολυζωίδης, ενημέρωσε το Σύλλογο των εν Θεσσαλονίκη Βεροιέων με τη συνδρομή των οποίων και την αρωγή του «Συλλόγου προς διάδοσιν ωφελήμων βιβλίων» η προτομή μεταφέρθηκε στη Βέροια και τοποθετήθηκε επί υψηλού βάθρου στην προαναφερθείσα θέση του πάρκου.
Τη δική του ιστορία έχει και το ορειχάλκινο «άγαλμα του αντάρτη», δωρεά του Κλέωνα Παπανίδη, έργο του εξαίρετου ζωγράφου Θωμά Βαφείδη. Ο ίδιος καλλιτέχνης φιλοτέχνησε το αγαλματίδιο «η κόρη της Βέροιας», του οποίου το πρωτότυπο βρίσκεται σε Μουσείο του Μονάχου.
Προ ημερών, ο θησαυρός των προαναφερθέντων έργων μεταφέρθηκε βιαίως και ως έτυχε, λόγω της συντελουμένης ανάπλασης, σε αποθήκη του Δήμου.
Ελπίζουμε πως όταν περατωθούν οι παρεμβάσεις στο πάρκο και στον περιβάλλοντα χώρο, τα μνημεία θα ξαναβρούν την πρότερη θέση τους.
Εκτός κι αν (όπως πολύ φοβόμαστε) υλοποιηθεί ο σχεδιασμός της μελετήτριας, ο οποίος προβλέπει κατάργηση της κεντρικής πρόσβασης. Εκείνης που μέχρι σήμερα διευκόλυνε τους περιπατητές της οδού Εληάς να επισκέπτονται τους χώρους του πάρκου χωρίς περιττές δολιχοδρομίες.
Επίκαιρος