Του Γ.Ξ. Τροχόπουλου
Η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν είναι στα πρόθυρα γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης για το θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, του ορεινού θύλακα δηλαδή, που αποσχίσθηκε από το Αζερμπαϊτζάν και ελέγχεται από την Αρμενία. Είναι γνωστό βέβαια ότι η υπόθεση αυτή απασχολεί τα 2 προαναφερθέντα κράτη από την δεκαετία του 90, υπήρξε μακροχρόνια πολεμική σύγκρουση μεταξύ τους με πάνω από 30.000 νεκρούς, με τελικό αποτέλεσμα την προσάρτηση του Ναγκόρνο Καραμπάχ στην Αρμενία.
Να σημειώσω όμως εδώ ότι το 90% του πληθυσμού του Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι Αρμένιοι και άρα έχει δίκιο στην περίπτωση αυτή η Αρμενία, είναι προφανές.
Το κακό σήμερα είναι ότι ο υποκινητής της διαφαινόμενης νέας πολεμικής σύγκρουσης, απ ότι φαίνεται, είναι η Τουρκία, που τώρα ανοίγει και άλλο πολεμικό μέτωπο, μετά την εμπλοκή της στη Συρία και στη Λιβύη. Μήπως έχουμε και εμείς οι Έλληνες σειρά μετά, είναι ένα ερώτημα και αυτό, το αναφέρω δε επειδή το καλοκαίρι που μας πέρασε βιώσαμε όλοι μας την θρασύτητα της πολιτικής της Τουρκίας με το ερευνητικό τουρκικό σκάφος < << Οι Αζέροι είναι αδελφοί μας και θα τους στηρίξουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε>> λένε οι Τούρκοι. << Το Αζερμπαϊτζάν έπρεπε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του είτε αρέσει είτε όχι>> δηλώνει ο Ερντογάν, ο οποίος παρεπιπτόντως αναφέρω, ότι ζει με το όνειρο της αναγέννησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ίσως έχει βάλει στο μάτι που λέει ο λόγος, τη Βιέννη, <<το κόκκινο μήλο >> όπως την αποκαλούσανε οι Οθωμανοί. Την πολιόρκησαν 2 φορές, μία το 1529 (από τις 27 Σεπτεμβρίου έως τις 14 Οκτωβρίου) και μία άλλη το 1683 ( από τις 14 Ιουλίου έως τις 12 Σεπτεμβρίου ) χωρίς όμως να μπορέσουνε να την καταλάβουν. Άβυσσος ο νους αυτού του ανθρώπου, του Ερντογάν , όλα μπορεί να τα σκέφτεται. Επειδή λοιπόν όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι οι Τούρκοι είναι έτοιμοι για ενεργό εμπλοκή σε αυτή τη διαμάχη, πολύ καλά έπραξε ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας που βγήκε και δήλωσε ότι πρέπει η Διεθνής Κοινότητα να εμποδίσει την Τουρκία να εμπλακεί στα στρατιωτικά. Ο Ηρωικός Λαός της Αρμενίας έχει υποστεί γενοκτονία τον προηγούμενο αιώνα από την Τουρκία με 1,5 εκατομμύριο θύματα, δεν πρέπει να επαναληφθεί τώρα αυτή η ιστορία. Πολύ μπαίνει όμως στη μύτη, όπως λέει ο λαός, της Ρώσικης Αρκούδας η Τουρκία και δεν βλέπω να έχει καλό τέλος αυτή η αντιπαράθεση της Τουρκίας με τη Ρωσική Υπερδύναμη, που εν προκειμένω είναι αυτή που προστατεύει την Αρμενία βάσει αμυντικής συμφωνίας που υπάρχει μεταξύ Ρωσίας και Αρμενίας. Πρώτα λοιπόν στη Συρία, μετά στη Λιβύη, τώρα στον Καύκασο, είναι η τρίτη φορά που έρχονται αντιμέτωπες (εμμέσως) η Ρωσία με την Τουρκία. Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν υπήρξαν πολλοί Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι με πρώτο το 1568 έως το 1570 και τελευταίο την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στον Καύκασο, όπου η Τουρκία έπαθε πανωλεθρία από τους Ρώσους στη μάχη του Σαρίκαμις. Όλες αυτές οι Ρωσοτουρκικές πολεμικές συγκρούσεις συνέβαλαν καθοριστικά αφενός στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αφετέρου στην ενδυνάμωση της Ρωσίας και αύξησης της επιρροής της στην Ευρώπη. Μία πολεμική σύγκρουση σήμερα μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, με τα δεδομένα που ισχύουν τώρα, θα κατέληγε σίγουρα σε συντριπτική ήττα της Τουρκίας, με απρόβλεπτες συνέπειες για αυτήν την ίδια αλλά και για την Παγκόσμια Ειρήνη. Ας προσέξει λοιπόν αυτό το κράτος- τσαμπουκάς στο διεθνή στίβο που λέγεται Τουρκία, γιατί με την τακτική που ακολουθεί, προς τα εκεί ωθεί τα πράγματα, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό. Η Αρμενία έχει δίκιο στην υπόθεση του Ναγκόρνο Καραμπάχ και η Ρωσία οφείλει να την βοηθήσει και να την προστατεύσει, το δικαιούται αυτό η Αρμενία για πολλούς λόγους.
