Την Κυριακή 9 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας χοροτάτησε στον Εσπερινό και στη συνέχεια στην ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στον ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Σέλι.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Σῶζεπόλινκαίλαόντῶνπολεμουμένωνἡεἰρήνη, τῶνχειμαζομένωνἡγαλήνη, ἡμόνηπροστασίατῶνπιστῶν».

Ἀμέτρητες οἱ ἱκεσίες πού ἀπευθύνονται κάθε ἀπόγευμα τοῦ Δεκαπενταυγούστου πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἀναρίθμητα τά εὐλαβῆ τέκνα της, τά ὁποῖα σέ κάθε πόλη καί χώρα, σέ κάθε ναό, μεγαλοπρεπῆ ἤ ταπεινό, καί σέ κάθε ἐξωκκλήσι, ψάλλουν ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς της εἰκόνος μέ κατάνυξη τόν Παρακλητικό της Κανόνα, ὅπως τόν ψάλαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε ἐδῶ στό Σέλι, στόν ἀφιερωμένο στή πάνσεπτο Κοίμησή της ἱερό μας ναό.

Καί αὐτές οἱ ἱκεσίες καί αὐτές οἱ φωνές τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πιστῶν τέκνων της ἑνώνονται καί φθάνουν στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου παρακάθηται στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, λαμπροτέρα «λαμπηδόνων ἡλιακῶν», Δέσποινα τοῦ κόσμου, Κυρία τῶν ἀγγέλων, ἀλλά καί μεσίτρια καί πρέσβειρα τῶν ἀνθρώπων πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό, ἡ Παναγία μας.

Φθάνουν μέχρι τόν οὐρανό καί δέν ἀφήνουν ἀσφαλῶς ἀδιάφορη τήν Παναγία μητέρα μας, ἡ ὁποία χαίρεται νά μᾶς βλέπει νά τήν παρακαλοῦμε, χαίρεται νά μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά χάρη μας, χαίρεται νά σπεύδει νά γίνεται καί γιά μᾶς, τά παιδιά της, πύργος ἀσφαλής καί τεῖχος καταφυγῆς. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ τρόπος νά ἐκδηλώνει τή χάρη καί τό προνόμιο πού ἔλαβε ἀπό τόν Υἱό της, καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά μήν ἐγκαταλείψει μέ τήν Κοίμησή της τόν κόσμο.

Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πιστοποιεῖ ἡ Παναγία μας τήν παρουσία της ὄχι μόνο στόν οὐρανό ἀλλά καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Γιατί ἀντίθετα ἀπό ἐμᾶς, πού προσπαθοῦμε καί ἀγωνιζόμεθα νά ἀπομακρύνουμε ἀπό τόν νοῦ μας τά ζητήματα καί τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐτά, νοιάζεται καί μεριμνᾶ γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί θέλει νά μᾶς προσφέρει πάντοτε τή λύση πού θά μᾶς εἶναι ὄχι μόνο προσωρινά ὠφέλιμη, ἀλλά θά εἶναι καί πρός σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ μέριμνά της εἶναι ἀνύστακτη, καί περιμένει καί ἀπό ἐμᾶς νά καταφεύγουμε στή μητρική της ἀγάπη καί νά τήν παρακαλοῦμε θερμά νά ἐπέμβει στή ζωή μας, νά δώσει τή λύση στίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουμε, νά ἀποτρέψει τούς κινδύνους πού μᾶς ἀπειλοῦν, νά γαληνεύσει τήν ψυχή μας καί νά χαρίσει τήν εἰρήνη στή ζωή μας.

Περιμένει ἡ Παναγία μας νά στραφοῦμε πρός Αὐτήν καί νά τῆς ἐπαναλάβουμε τήν ἱκεσία πού τῆς ἀπευθύνει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος. «Σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».

Περιμένει νά τήν ἐπαναλαμβάνουμε ὄχι μόνο μέ τά χείλη, ἀλλά μέ ὅλη μας τήν καρδιά, μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη, ἀλλά καί μέ συναίσθηση τί ζητοῦμε καί ἀπό ποιάν τό ζητοῦμε.

Περιμένει ἡ Παναγία μας τή δέησή μας καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά ἀνταποκριθεῖ σέ αὐτήν, ἀρκεῖ νά μήν τῆς λέμε μόνο ὅτι τήν ἐμπιστευόμεθα μέ τήν ἱκεσία μας, ἀλλά νά τῆς τό δείχνουμε καί μέ τή ζωή μας.

Καί πότε δείχνουμε μέ τή ζωή μας ὅτι ἐμπιστευόμεθα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο; Ὅταν ἀγωνιζόμεθα νά μιμηθοῦμε τή ζωή της καί τήν ἀναστροφή της.

Ἡ Παναγία μας ἔζησε μέσα στόν κόσμο, ὅπως ζοῦμε καί ἐμεῖς, ὅμως κατόρθωσε νά φθάσει σέ μέτρα καθαρότητος καί ἁγιότητος ἀνυπέρβλητα, γιατί ἔζησε μέ ὑπακοή στόν λόγο καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἔζησε μέ ταπείνωση καί ἁπλότητα, ἄν καί ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἄν καί εἶχε λάβει αὐτή τή μεγάλη τιμή ἀπό τόν Θεό.

Ἄν, λοιπόν, θέλουμε καί ἐμεῖς νά ἔχουμε τήν προστασία καί τή βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ἄς προσπαθοῦμε νά μιμούμεθα τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωσή της, δείχνοντάς της ἔτσι τόν σεβασμό καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στή σωστική δύναμή της.

Καί τήν ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη τήν προστασία καί τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου καί ὡς ἄτομα καί ὡς ἔθνος, διότι διερχόμεθα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, μία ἐξαιρετικά δύσκολη περίοδο, ἀφενός λόγω τῶν προκλήσεων τῶν γειτόνων μας πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας καί ἀφετέρου ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία καί πάλι ἀπειλεῖ τίς ζωές μας, ἔστω καί ἄν κάποιοι δυστυχῶς δέν θέλουν νά τό κατανοήσουν καί νά τό παραδεχθοῦν. Εἶναι ὅμως μία πραγματικότητα, τήν ὁποία δέν θά πρέπει καθόλου νά ὑποτιμοῦμε οὔτε καί νά ἀδιαφοροῦμε γι᾽ αὐτήν, γιατί ἔχουμε εὐθύνη καί γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά καί γιά τούς ἀνθρώπους γύρω μας.

Ἡ πίστη μας στόν Χριστό καί ἡ ἐμπιστοσύνη μας στήν Παναγία Μητέρα του δέν ἀναιρεῖται οὔτε ἀκυρώνεται ἀπό τά μέσα προστασίας πού ὀφείλουμε νά παίρνουμε σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν εἰδικῶν, διότι, ὅπως ἔχουμε πεῖ καί στό παρελθόν, ἡ Παναγία μᾶς προστατεύει καί δι᾽ αὐτῶν, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τήν ἐμπιστευόμεθα καί νά τήν ἱκετεύουμε μέ πίστη καί ταπείνωση λέγοντάς της: «Σῶζε πόλιν καί λαόν», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».

Στο Κλειδί

Χθες το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειδίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου». Μέ αὐτούς τούς λόγους πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο στό Εὐαγγέλιο μακαρίζει ἡ Ἐλισάβετ τήν ἐξαδέλφη της Μαριάμ, τήν Παναγία Παρθένο, ἡ ὁποία τήν ἐπισκέφθηκε μετά τόν Εὐαγγελισμό της.

Τήν μακαρίζει, γιατί πίστευσε τόν λόγο τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ὅτι θά πραγματοποιηθοῦν αὐτά πού τῆς εἶπε ὁ Κύριος. Τήν μακαρίζει, γιατί στήν κλήση τοῦ Θεοῦ ἡ ἀπάντησή της ἦταν «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Τήν μακαρίζει, γιατί χωρίς νά ζητᾶ διαβεβαιώσεις, χωρίς νά ζητᾶ ἀποδείξεις, χωρίς νά ζητᾶ οὔτε κἄν πίστωση χρόνου, ἀπαντᾶ ἄμεσα καί καταφατικά στό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἔστω καί ἄν ἦταν ἀδύνατο στόν ἀνθρώπινο νοῦ καί νά φαντασθεῖ ἀκόμη ὅσα τῆς ἀνήγγειλε ὁ οὐράνιος ἐπισκέπτης.

Καί ὁ μακαρισμός τῆς Ἐλισάβετ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, γιατί καί ἐκείνη κυοφορεῖ μέ θαυμαστό τρόπο τόν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, τή γέννηση τοῦ ὁποίου προεμήνυσε ὁ Θεός στόν σύζυγό της, τόν Ζαχαρία, ἀλλά ἐκεῖνος δέν πίστευσε στό μήνυμα καί ὑφίστατο ἤδη τήν τιμωρία τῆς ἀπιστίας του, καθώς παρέμενε ἄφωνος μέχρι τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ υἱοῦ του, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας.

«Μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου».

Ἡ Ἐλισάβετ εἶδε καί στή δική της ζωή νά πραγματοποιεῖται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά στήν περίπτωσή της ἐπρόκειτο γιά ἕνα θαῦμα διαφορετικοῦ μεγέθους ἀπό αὐτό πού προανήγγειλε ὁ ἀρχάγγελος στήν Παναγία μας. Γι᾽ αὐτό καί θαυμάζει ἀκόμη περισσότερο τήν πίστη της, τήν προκαταβολική πίστη της, σέ κάτι τόσο μοναδικό. Θαυμάζει καί μακαρίζει τήν ἐμπιστοσύνη της στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀποδεικνύει ὄχι μόνο τήν ταπείνωση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀλλά καί τήν ἀπόλυτη ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως αὐτή ἡ πίστη, τήν ὁποία μακαρίζει στό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ Ἐλισάβετ, εἶναι ἡ ἀληθινή καί γνήσια πίστη. Διότι μία πίστη, ἡ ὁποία θέτει ὅρους καί προϋποθέσεις, ζητᾶ διαβεβαιώσεις καί ἐχέγγυα, δέν εἶναι ἀληθινή πίστη. Ὁ Θεός δέν ἀπαγορεύει τήν ἔρευνα καί κατανοεῖ τήν ἀνθρώπινη ἀμφιβολία, ἀλλά θέλει τήν ἐμπιστοσύνη μας καί εὐλογεῖ τήν ὑπακοή μας. Μᾶς ζητᾶ νά ἐμπιστευθοῦμε τή ζωή μας στά χέρια του καί στήν ἀγάπη του, ὅπως ἐμπιστεύεται ἕνα παιδί τόν πατέρα του, γιατί θέλει τό καλό μας καί κυρίως τή σωτηρία μας, καί ἄν δέν τοῦ προσφέρουμε τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη μας, τότε δέν μπορεῖ νά συνεχίσει τό σχέδιό του γιά μᾶς, τότε δέν μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει αὐτά πού ἔχει ἑτοιμάσει γιά μᾶς.

Ἄν σκεφθοῦμε γιά ἕνα μόνο λεπτό τί θά συνέβαινε, ἄν ἡ Παναγία μας δέν εἶχε αὐτή τήν ἀπροϋπόθετη πίστη πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἀπόλυτη ὑπακοή πρός τόν Θεό, θά κατανοήσουμε τή σημασία τῆς ἐμπιστοσύνης καί τῆς ὑπακοῆς της ἀλλά καί τή σημασία τοῦ μακαρισμοῦ τῆς Ἐλισάβετ.

Ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος ἀμφιβάλλει γιά τά πάντα, σέ ἕνα κόσμο γεμάτο ἀπό καχυποψία καί ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης τοῦ ἑνός ἀνθρώπου πρός τόν ἄλλο, ἀκόμη καί γιά τά βασικά καί τά στοιχειώδη, γι᾽ αὐτό καί ὁ κόσμος μας παραπαίει καί οἱ ἄνθρωποι δέν ξέρουν ποῦ βαδίζουν, γιατί τούς λείπει τό στήριγμα πού προσφέρει ἡ πίστη στόν Θεό καί ἡ ἐμπιστοσύνη στήν ἐπί γῆς εἰκόνα του, στόν ἄνθρωπο.

Ὅμως ἔχουμε ἀνάγκη τήν πίστη γιά νά προχωρήσουμε στή ζωή μας, καί ἔχουμε ἀκόμη μεγαλύτερη ἀνάγκη τήν πίστη στόν Θεό, αὐτή τήν πίστη, τήν ἁπλῆ, τήν εἰλικρινῆ, τήν ἀληθινή πίστη πού εἶχε ἡ Κυρία Θεοτόκος, πρός τήν ὁποία ψάλαμε καί ἀπόψε τόν Μικρό Παρακλητικό Κανόνα, καί τήν ὁποία μακαρίζει ἡ Ἐλισάβετ.

Ἄν ὁ Θεός ἐπέλεξε τήν Παναγία ἀνάμεσα στά ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν γιά νά τήν κάνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, ὁ λόγος δέν ἦταν μόνο ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός της, ἦταν καί ἡ μεγάλη πίστη της. Καί αὐτή τήν πίστη διδάσκει ἡ Παναγία μας καί σέ μᾶς μέ τή ζωή της. Τή διδάσκει μέ τή σιωπηλή καί ὑπάκουη παρουσία της δίπλα στόν Υἱό καί Θεό της ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς της, πού τήν ἀξίωσε νά ἀναδειχθεῖ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν, δέσποινα καί βασίλισσα τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων καί νά παρακάθηται στόν θρόνο τῆς δόξης τοῦ Υἱοῦ της δεχόμενη τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας.

Γι᾽ αὐτό καί στά αἰτήματα πού ἀπευθύναμε ἀπόψε πρός τήν Παναγία μας, ἄς προσθέσουμε καί αὐτά: Ἄς τήν παρακαλέσουμε πρωτίστως νά μᾶς χαρίσει τήν πίστη πού διέθετε καί ἐκείνη, μία πίστη χωρίς ἀμφιβολίες, ἀλλά καί νά μᾶς προστατεύει ἀπό τόν πειρασμό πού καί πάλι ἐλλοχεύει στή ζωή τοῦ καθενός μας, στήν πατρίδα μας καί στόν κόσμο, ἀπό τόν πειρασμό τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, καί νά μᾶς διατηρεῖ σώους καί ὑγεῖς, τηρώντας καί ἐμεῖς πάντοτε τίς ὑποδείξεις καί τίς ὁδηγίες τῶν εἰδικῶν πού ἔχουν τήν εὐθύνη γιά τήν προστασία τοῦ λαοῦ μας.

Ἀλλά ἐμεῖς ἀπευθύναμε σήμερα στήν Παναγία μας καί στόν Υἱό της καί μία ἀκόμη αἴτηση, διότι, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἰδιαίτερα σήμερα κουνηθήκαμε ἀπό τόν σεισμό, πού εἶναι ἕνας φόβος γιά ὅλους μας, καί ζητήσαμε ἀπό τόν Θεό νά ἄρει αὐτόν τόν φόβο καί νά διασκεδάσει καί αὐτόν τόν πειρασμό.

Ἰδιαίτερα αὐτή τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου θά πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία μας, πού εἶναι πρέσβειρα δική μας στόν Θεό, νά μᾶς βοηθήσει καί στό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ καί στό θέμα αὐτό πού ἀναζωπυρώνεται, ὅπως ἀκοῦμε, καί εἶναι ἕνας πειρασμός τόν ὁποῖο μόνο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή βοήθεια τῆς Παναγίας μας θά μπορέσουμε νά τόν ξεπεράσουμε, ὥστε νά μπορέσουμε νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας.