του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά
από 15 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 24 χρόνια γάμου και 27 χρόνια ως
ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη "μπουτίκ μπαμπάς &
μαμά", να τρώω από το "μάρκετ πεθερός & πεθερά" και να σας
"πολεμώ" με το πληκτρολόγιο μου".
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
τώρα που διανύουμε την χρονική περίοδο της προσωρινής
αποκλιμάκωσης με την Τουρκία, πιστεύω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να δούμε με
νηφαλιότητα, την κατάσταση πως έχει διαμορφωθεί.
Αρχικά, επιβάλλεται ορισμένοι πολιτικοί μας να «χωνέψουνε»,
πως η Τουρκία δεν είναι ένας απλός γείτονας, αλλά ένας πολύ κακός γείτονας,
ένας κάκιστος γείτονας και κατά συνέπεια εχθρός!
Στη συνέχεια πρέπει να παραδεχθούμε, ότι ο Ερντογάν κατά
κάποιο τρόπο αποδέχθηκε την «πρόσκληση» που του κάναμε!
Όταν η πρώην υπουργός εξωτερικών της πατρίδας σου,
υποστηρίζει:
«πρέπει να ξεφύγουμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του
περασμένου αιώνα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα μεταξύ μας προβλήματα,
να δούμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή «με άλλο μάτι», και να κατανοήσουμε ότι τυχόν προσφυγή στο
δικαστήριο της Χάγης μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας,
όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελορίζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων
νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου».
Δηλαδή, για να μην κατηγορηθώ ως συντηρητικός, με
απαρχαιωμένες αντιλήψεις, πρέπει να προχωρήσω στην παραχώρηση εθνικών
δικαιωμάτων, μετά την προδοσία της Μακεδονίας, να προχωρήσουμε και στην
προδοσία του Αιγαίου!
Υπάρχουν αρκετές στιγμές πλέον φίλοι μου, που
αναρωτιέμαι τι πίνουν κάποιοι και δεν μας δίνουν!
Και το κερασάκι στην τούρτα τοποθετήθηκε από τον καθηγητή πρασινάκη,
κιτρινάκη ή κάπως έτσι, ο οποίος υποστηρίζει ότι επειδή το Καστελόριζο είναι
μακριά, η Τουρκία έχει δικαιώματα και συγκεκριμένα:
«το Καστελόριζο είναι απομακρυσμένο από τη Ρόδο, αλλά
είναι κοντά στις ακτές τις τουρκικές».
Αινστάιν μου, απομακρυσμένη είναι και η Κρήτη και η Κως και η
Χίος και η Σάμος και …, να παραχωρήσουμε όλα τα νησιά μας και να κρατήσουμε
μόνο αυτά που τα προσεγγίζουμε με ποδήλατο!
Και επειδή τα Ελληνόπουλα βρίσκονται στο εξωτερικό και
εργάζονται, είναι με λίγα λόγια μακριά από τα σπίτια τους, πάψανε να είναι
παιδιά των γονιών τους!
Δηλαδή φίλοι μου, ποια άλλη ηλιθιότητα έπρεπε να ειπωθεί για
να θελήσει να «έλθει» ο Ερντογάν!
Στην συνέχεια όμως τα πράγματα δυσκολέψανε, αφού δεν βρέθηκε
ο Αλέξης να επιστρατευθεί και να κατουρηθεί ο σουλτάνος, η κυρία Καφαντάρη
δήλωσε, ότι ο Ερντογάν με Τσίπρα δεν τόλμησε να κάνει τζαμί την Αγιά Σοφιά, …
για μία ακόμη φορά τι πίνετε και δεν μας δίνετε!
Φίλοι μου όμως, αν και οι ηλιθιότητες πολλές, το μήνυμα που
στάλθηκε, ήταν πως οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα εμπλακούνε σε θερμό
επεισόδιο, διότι πολύ απλά δεν θα δεχτούνε καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων
και επειδή γνωρίζουνε οι γείτονες ότι ο Ελληνικός στρατός δεν είναι μπουλούκι
πολιτοφυλάκων, για αυτό και η απόφαση της απεμπλοκής και η πρόσκληση σε
διάλογο.
Και φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο!
Φίλοι μου, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσέλθουμε σε
διάλογο, διότι είναι πασιφανές ότι η Άγκυρα επιθυμεί συζήτηση παραχώρησης
εθνικών εδαφών.
Βέβαια, κάποιοι θα ισχυριστείτε και τι προτείνεις χοντρούλη,
πόλεμο με την Τουρκία!
Πριν από χρόνια φίλοι μου, Ιανουάριος του 96 ήταν και συγκεκριμένα 7 Ιανουαρίου, κλήθηκα
να παρουσιαστώ στην Κομοτηνή (λατρεμένος προορισμός), για να συνεχίσω το
υπόλοιπο της θητείας μου.
Η μοίρα τα έφερε, στα τέλη του Γενάρη να ξεσπάσει η κρίση των
Ιμίων.
Ο κόσμος έξω, ζούσε σε άλλους ρυθμούς, όπως συνέβη και τώρα,
οι ντυμένοι στο χακί όμως, αντιμετωπίζανε, μία άλλη κατάσταση.
Επιφυλακή, άρση αδειών και συσκέψεις στελεχών και αναλύσεις
επί χάρτου.
Οι μέσα δηλαδή, οι υπηρετούντες έφεδροι και οι επαγγελματίες,
ετοιμαζότανε για σύγκρουση!
Στιγμές δύσκολες.
Οι σειρήνες ηχήσανε, μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται, δόκιμε
πήγαινε να παραλάβεις, το όπλο σου!
Τότε καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, είναι
αληθινά, τα παιχνίδια σταματάνε.
Τότε έρχεται και ο φόβος και η αγωνία και το άγχος και λες
Παναγιά μου, που πάω.
Φυσικά υπάρχουνε και δάκρυα, και εκείνη τη στιγμή βλέπεις τον
πιο τεμπελχανά στρατιώτη να τρέχει πάνω - κάτω σα δαιμονισμένος και να λέει
διαρκώς διατάξτε.
Πρόκειται για το εγερτήριο της Ελληνικής ψυχής και ενώ τα
έχεις χαμένα και δεν ξέρεις τι σου γίνεται, επιζητάς από κάπου να πιαστείς,
κατευθύνεσαι στο καρτοτηλέφωνο και τηλεφωνείς πρώτα στο αμόρε.
Ναι, ποιος είναι.
Εγώ, … φεύγουμε!
Ξέρεις τι ώρα είναι; Με ξύπνησες!
Δεν κατάλαβες σου λέω, βγαίνουμε έξω, θα πάμε στο χώρο
διασποράς!
Σιγά μην σπείρετε ξημερώματα και το τηλέφωνο κλείνει και
είσαι, πάλι μόνος!
Τότε λες, ας τηλεφωνήσουμε και στα γερόντια.
Έλα μπαμπά, εγώ είμαι!
Ο γέρος, μπαρουτοκαπνισμένη γενιά, αμέσως κατάλαβε. Φεύγετε,
είπε!
Ναι, έχουμε φορτώσει και ξεκινάμε!
Δεν σε ακούω καλά, απαντά ο γέρος!
Αυτές τις στιγμές αγόρι μου, είμαστε σύντομοι.
Άκουσέ με προσεκτικά!
Το δίκαιο είναι μαζί μας, κατά συνέπεια η Παναγιά, είναι μαζί
σας.
Οι ευχές των γονιών σου και όλων των γονιών θα σε
ακολουθούνε, αυτό που πρέπει να πετύχετε είναι η ισορροπία συναισθήματος και
λογικής.
Και τώρα που θα σε κλείσω λεβέντη μου, πήγαινε σε μία γωνία
και σκέψου!
Πόσους παλιότουρκους, θέλεις για να σε κάνουνε καλά!
Καλή επάνοδο!
Κανείς φίλοι μου, δεν επιθυμεί πόλεμο, αλλά όταν η πατρίδα σε
καλεί, οφείλεις να είσαι εκεί και όχι να το παίζεις αρνητής Κουτσονίκας, για να
θαυμάζεις τα μποτάκια της ωραίας Ελένης!
Όταν το αίμα των προγόνων σου σε προσκαλεί δεν είναι δυνατόν
να πεις όχι στην πρόσκληση, παρά μόνο να φωνάξεις, παρών!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
ΥΓ.
Επειδή, με τις απόψεις μου για την Αγιά Σοφιά,
δυσαρέστησα αρκετούς, θα επαναλάβω, ότι για μένα η Αγιά Σοφιά, δεν είναι
μουσείο, αλλά:
«Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, δακρύζει πάντα η Παναγιά,
γι' αυτούς που έφυγαν διωγμένοι μες στα πλοία.
Στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, ακόμα καίει μια φωτιά,
γιατί μεμέτηδες, δανείζονται τα Θεία»!
Στίχοι: Ντιάνα Τζόβολου
Εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
