Ζήσημ γειά σου. Τι φτιάνς; Είσι καμπόσου καλά;. Ιγώ φχαριστώ τουν Θιό που μέχει στου Σέλι με τον Υιόν του να μας φυλάει κι σεις κει σια κάτ παρέα μι τουν ιό του σατανά.
Τρείς κι κάτι μήνις ιδώ στου ουραίου χουριό μήτι χουρουφυλάκοι, μήτι όχι ιδώ, όχι ικεί, μας άφηκαν να πααίνουμε με την συμβία μ σια κάτ στη Σαλουνίκη , για τς γιατροί, για ρικτιφιέ κι κάτι άλλα, αμά σκιάχτηκα πουλύ. Παένου να μεγαλώσω το δίπλωμα για το τιμόνι για άλλα δύου ή τρία χρόνια, γιατί είμι σι ηλικία επικίνδυνη κι μη λεν να πας στην Πάνω Τούμπα στουν ΠΑΟΚ σιμά, για τογνήσιο της πογραφής, γιατί το ΚΕΠ της γειτουνιάς μας είνι με ραντιβού. Τι λες μαρή, της λέου, ραντιβού έχς μη τουν γιατρός, μι τουν βουλευτής, άιντι κι με καμιά τσιούπρα στα κρυφά από καλό «σπίτι». Τέλος πήγα κι μόλις ανοίγου την πόρτα απ΄του γραφείου, με φουνάζει ΣΤΟΠ ένας ίσαμι του χειρούλι της πόρτας αψηλός, αμά πολύ χοντρός απ΄του κατσιό, δημόσιος γαρ. Δεν έχω ΣΤΟΠ τ λέου, μούγκι χάπια καταπιεστικά, ΣΤΟΠ είχα στα νιάταμ πουλλά κι εφεδρείες, αμά τώρα μούγκι χάπια. Σταμάτα βάλι μάσκα κι προυχώρα. Δεν έχω τα λέου. Εκεί με λέει καρσί τουν βλέπς τουν σταυρό; Είναι Φαρμακείο, πάνε πάρε και έλα. Πήγα κι πήρα δυό, φόρισα την μία κι μι την άλλη στου χέρι του την δείχνω κι τα λέου, φχαριστήθκεις τώρα;. Πααίνου μιτά στην Τράπιζα να βγάλου παράδις κι κει με λεν τα ίδια. Αααα, μπισέρισα, τσατίσκα, μούγκι ο γιατρός δεν δεν με είπιν ΣΤΟΠ. Μέδουκι του χαρτί κι με μάλουσιν μάλιστα που κατέβκα απτου ουραίου Σέλι.Έτσι απου λές ψούνσαμι τα καλά του Αβραάμ και του Ισαάκ κι ήρθαμι δω στουν βλοημένουν τόπου.
Αμά ιδώ στου Σέλι δεν έχεις σκουτούρες κι συ κατιβαίνουν ιδέες.Αυτές οι άατιμες σε πιέζουν να τις γράψεις κι να τις στείλεις στουν Ζήση. Ξέρς Ζήσεμ,οι ρουφκιάνες είνι σαν την πουρδή που ότι κι να κάνς , ότι κι να πείς αυτή θα βγεί.
Διάβασε λοιπόν τι με κατέβασιν η γκλάβαμ. Όταν ήμαν στην Σαλουνίκη, στουν ντόκτορα για την συνταγή, περιμένοντας ξεφύλιζα κάτι πιριοδικά. Ξαφνικά βλέπου τουν Κούλη φωτογραφία καρσί απ΄ τουν θκό μας τουν Μιχάλη που ήντους αυτός που διατάζει τα χουρουφυλάκοι. Μόλις τουν είδα αθυμήθκα όταν ήταν σε άλλο μέρους μακράν του Κούλη.Πριν δέκα χρόνια κι κάτι πάλι έγραψα για αυτό το παιδί. Βλέποντας την φώτο λέω απου μέσαμ Τώρα η Βέργια μας κι γενικά ου Νουμός Ημαθίας (νουμίζω ότι την λέγαν παλιά Ευμαθία αμά η δυσκολία της προφοράς έφαγιν πρώτα το ύψιλον κι μιτά έκαμιν το Ε σε Η και την λέμε Ημαθία, ή δικιάμ θιουρία είνι, μήπους την λέγαν Αμαθία κι του άλλαξαν, γιατί άμα πήγιναν για προυξινιό σε άλλον νουμό , οι αλνοί σκιάζουνταν κι έτσι του ομόρφαιναν σε Ημαθία, λέου ιγώ), θα έχουν καλή μεταχείρηση, μια κι ο Μιχάλης τα ξέρει καλά τα κόλπα. Ήταν μικρός ου Μιχάλης όταν μπήκιν στην ντεμέκ αλλαγή, παρασύρθηκει απ΄του πνεύμα της αριστεράς,..κουντά στουν Αντρέα, που έλεγεν όξου απ΄του ΝΑΤΟΥ, έλεγεν κι ου Μιχαλάκς τα ίδια, όξου απ΄την ΕΟΚ ου Αντρέας, όξου κι ου Μιχαλάκς, όλου όξου, όξου, αμά μας έχουναν πιο μέσα κι γίγκαμι τα γκαρσόνια τσ, πάισαν οι βιουμηχανίες, πάισαν οι βιουτεχνίες Τήρα αρέ Ζήσημ, μόλις γίγκιν τότε υπουργός κι τρανός κι πήγιν στας ΗΠΑ-ΞΗΠΑ, κι τούδουσαν αμιρικάνκου νιρό να πιεί,πώς έγινιν βρε παιδίμ πιο Αμερικάνους απ΄αφνούς; Τόλμα τώρα να τον πείς κάτι κακό για τα Αμερικάνοι, θα συ φάει!!!.Τον έκαμεν ου Αντρέας ίδιον σαν αυτόν, αμά ίδιον κι απαράλαχτον. Τουν είχαμι γαμπρό ιδώ στου Σέλι, αμά μόλις πήγιν στην προυτεύουσα, μας ξέχασιν όλους και ξαναγίνκιν γαμπρός, σαν τουν Αντρέα. Αμά τον τόποτ τουν προσέχει ΠΑΝΤΑ κι πολύ. Εγώ απορώ πώς γίνιται κι άμα πας στην Αμερική αλλάζεις; Δεν είνι μούγκι αυτός. Ο Αλέξης τέκαμιν; Πήγιν έναν μήνα στο Αμέρικα, τον πότισαν μι μπόλικο αμερικάνκο νιρόκι άμα γύρισιν έγινιν κι προυθυπουργός κι άμα τουν άκουσεις από τότε να πει κάτι κακό γιαφνούς ιγώ συ δίνω όλη την σύνταξή μου, που με την κάναν σαν τα μούτρα τους. Άρε Ζήσημ άμα τουν έβλεπες, κατηγορούσιν τουν Ολάντ, τον Μακρόν, τον Κοντόν κι άλλους, αμά γιατς Αμερικάνοι; Μούγκα.Έκαψιν κι τουν ΣΥΡΙΖΑ, ΞΥΡΙΖΑ, γιατί μούγκι αριστιρά δεν πήγινιν, όλου ξυστά, του ξύρισειν του καυμένου. Έτσι απλές Ζήσημ μι ΠΡΩ τουν Κούλη κι ΥΠΟ τουν Μιχάλη, αμά κι ΥΠΟ-ΥΠΟ =ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ τουν άλλουν τουν αψηλό, που είνι στα λιφτά, στην κονομία, αυτόν μι του μιγάλου παρόνομα και στις φωτογραφίες φαίνιτει πάντα ένα κιφάλι αψηλότερα, ου τόπος μας θα πάει καλά.
Έχουμιν όμως κι άλλουν που βοηθάει τουν τόπον μας. Τουν Αντρέα απ΄τον Μωριά, την μούντσα που λέω ιγώ. Τον Αντρέα, αυτός που αβοηθάει τς γεωργούς κι τα λοιπά,τον άντρα της Δοξίας, τον γαμπρό στου Νιόκαστρου, ένα χουριό που με θύμισε κάτι που έλεγεν η σχωρεμένη η μάναμ, που έμεναν στην Μπάρμπισι(Βεργίνα τώρα) :Έλεγεν η μάναμ : Μπάρμπισι, Κούτλιανη Παλατίτσια, μι τα όμουρφα κουρίτσια, Νιόκαστρου καλό χουριό, κι η Μιλίκι καμπαναριό(φαίνεται να ήταν πιο χριστιανοί). Ιγώ έτσι του αθυμούμαι, αν άλλος το ξέρει αλλοιώς ας μη του γράψει.
Τελειώνοντας Ζήσεμ θα συ πω ένα μυστικό, αμά μεταξύ μας Ου Κούλης μέχρι τώρα έπαιζεν με τα τσικό. Τώρα θα βανει την επαγγελματικιάτ σάμπιονλίνκ ομάδα. Πιστεύω να μπεί κι ου θκόςμ ου κολλητός . Τ λέου που λες προυχτέ στη Σαλονίκη: Έι συ Κώστα άμα γίνς ΥΠΟ ή ΥΠΟ-ΥΠΟ, αλοίμονός άμα μας ξεχάσεις κι δεν μας βοηθήσεις. Αυτός χαμουγέλασιν κι κούνησιν του κιφάλητ.
Φτάνει γιατί παένου για ρακί κι δεν κάνει να χασουμερίσου. Να σας έχει ο Θεός ΟΛΟΥΣ καλά.
Γιάννης Ντισέλιας.
