Ολοκληρώνοντας την τοποθέτηση
του στην κατ’ άρθρον συζήτηση επί του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής
Ανάπτυξης και Τροφίμων για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του αγροτικού
τομέα», ο Τάσος Μπαρτζώκας ζήτησε την
ουσιαστική παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας για τα χρονίζοντα ζητήματα του ΕΛΓΑ.
Ειδικότερα, 4 ήταν τα θέματα που έθιξε ο Βουλευτής, απευθυνόμενος απευθείας στους αρμόδιους Υπουργούς:
·
Οικονομική ενίσχυση των πληγέντων
κτηνοτρόφων, οι οποίοι υπέστησαν σημαντικές
απώλειες
εισοδήματος, κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων
·
Ταχύτατη
τροποποίηση του Κανονισμού του ΕΛΓΑ, έτσι ώστε να ενσωματώνονται όλες οι
ασφαλιστικοί κίνδυνοι, δυνάμει της κλιματικής αλλαγής
·
Ταχύτερη
διαδικασία των εκτιμήσεων και δικαιότερες αποζημιώσεις
·
Κατάργηση της
τμηματικής καταβολής των αποζημιώσεων και άμεση πληρωμή του υπόλοιπου 35%, που
παραμένει σε εκκρεμότητα
Επίσης, ο
Τάσος Μπαρτζώκας εστίασε και στο επίμαχο
ζήτημα των εργατών γης. Τονίζοντας ότι η πραγματική μεταρρύθμιση είναι η
απεξάρτηση της αγροτικής παραγωγής από τη μετακλητή εργασία, η οποία και
δυσκίνητη αλλά και γραφειοκρατική είναι, δήλωσε την ικανοποίηση του που υπήρξε
μέριμνα για επιδότηση της εργασίας από Έλληνες, άνεργους πολίτες. Εξάλλου, η
πρόνοια αυτή υπήρξε αντικείμενο πρόσφατης κοινοβουλευτικής του παρέμβασης, με
την οποία ζητούσε την παροχή κινήτρων σε εγχώριο δυναμικό, διατεθειμένο να
απασχοληθεί εποχιακά σε αγροτικές
εργασίες, χωρίς να χάνει το επίδομα ανεργίας.
Σύμφωνα με
δηλώσεις του Τάσου Μπαρτζώκα « Οι ρυθμίσεις του
εν λόγω νομοσχεδίου επιλύουν μια σειρά από εκκρεμότητες του παρελθόντος.
Ωστόσο, τα σοβαρά και πάντα επίκαιρα προβλήματα είναι ακόμα εδώ και πιέζουν ασφυκτικά τους
αγρότες, κτηνοτρόφους, μεταποιητές και όσους ασχολούνται με τον πρωτογενή
κλάδο. Δεν μπορούμε να τα αγνοούμε άλλο, ούτε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί.
Η ώρα για αλλαγές είναι τώρα!»
Ο σύνδεσμος για
την ομιλία του βουλευτή, Τάσου Μπαρτζώκα
Το
κείμενο της ομιλίας του Τάσου Μπαρτζώκα:
Αξιότιμοι
κ.κ Υπουργοί
Η υγειονομική κρίση
που βιώνουμε υπήρξε διδακτική από πολλές απόψεις. Δεν μας αφύπνισε μόνο σχετικά
με τα ζητήματα που αναφέρονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και τις πρωτοβουλίες
που πρέπει να λάβουμε άμεσα, προκειμένου να ενισχύσουμε τη δημόσια υγεία.
Μας αφύπνισε κυρίως
αναφορικά με το ισχύον παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας, αποδεικνύοντας μας
καταρχήν τρία πράγματα.
Πρώτον, ότι οι
κρίσεις ενέχουν το στοιχείο της μη προβλεψιμότητας.
Δεύτερον, σε πολλές
περιπτώσεις, οι παράγοντες στους οποίους ανάγεται η εκάστοτε κρίση μπορεί να
είναι εξωτερικοί και όχι εσωτερικοί. Το παράδειγμα τη πανδημίας το
επιβεβαιώνει.
Τέλος, και
ανεξάρτητα από τα προαναφερόμενα στοιχεία, ο χρόνος ανάκαμψης εξαρτάται από το
πόσο καλά είμαστε προετοιμασμένοι για αυτήν.
Η παρούσα
υγειονομική κρίση υποδεικνύει ότι είναι κρίσιμο να προχωρήσουμε με μια σειρά
μεταρρυθμίσεων που θα μας επιτρέψουν να ενισχύσουμε τη συνεισφορά παραγωγικών
τομέων στο ελληνικό ΑΕΠ, διότι αυτοί είναι που θα κάνουν την οικονομία μας
ισχυρότερη και ανθεκτικότερη.
Σε αυτή την πορεία
Εξέχουσα θέση κατέχει φυσικά ο πρωτογενής τομέας, ο οποίος αποτελεί βασικό
συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας.
Το παρόν νομοσχέδιο
του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης αναγνωρίζει καταρχάς ότι ο πρωτογενής τομέας
είναι βασικός μοχλός ανάπτυξης, επιχειρώντας να διευθετήσει μια σωρεία ζητημάτων
του παρελθόντος που ναρκοθετούν τη δυναμική του.
Ιδιαίτερα για
βουλευτές που κατάγονται από κατ’ εξοχήν αγροτικούς νομούς όπως εγώ, και
ακριβώς γι’ αυτό τυγχάνει να γνωρίζουν πολύ καλά τα ζητήματα που απασχολούν τον
αγροτικό τομέα και όσους εμπλέκονται με αυτόν, μας προκαλεί μεγάλη έκπληξη το
ότι στελέχη της αντιπολίτευσης υποβαθμίζουν τη σημασία του αποκαλώντας το
«χαμένη ευκαιρία» ή «συρραφή υπηρεσιακών εισηγήσεων».
Με αυτές τις
διατυπώσεις αναρωτιέμαι: είναι όντως ήσσονος σημασίας η ρύθμιση του άρθρου 9,
με την οποία αποσαφηνίζονται ποιοι είναι
μελισσοκόμοι στην Ελλάδα και η οποία αποτελεί πάγιο αίτημα της Ομοσπονδίας
Συλλόγων Μελισσοκόμων από το 2011; Η θέσπιση, για πρώτη φορά στα χρονικά,
ατομικής μελισσοκομικής ταυτότητας, ώστε να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιος
ασκεί ιδιότητα μελισσοκόμου και να μπορεί να στηριχθεί όταν είναι απαραίτητο,
δε μπορεί να λέγεται ότι είναι κενή σημασίας.
Επίσης, πως γίνεται
να υποτιμούμε το ζήτημα των ελληνοποιήσεων;
Έρχεται για πρώτη
φορά η Νέα Δημοκρατία και διευθετεί το χρονίζον αυτό ζήτημα, θεσμοθετώντας
αξιόποινο χαρακτήρα και αυστηροποιώντας
τα διοικητικά πρόστιμα για τις ελληνοποιήσεις, οργανώνοντας και
ενοποιώντας σκόρπιες διατάξεις, δίνοντας το ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο αθέμιτος
ανταγωνισμός, η αισχροκέρδεια και ο πλουτισμός σε βάρος του συνεπή παραγωγού
και του καταναλωτή που παραπλανάται
παίρνει τέλος.
Παρόλα αυτά επιμένει η Αντιπολίτευση να θεωρεί
τέτοιου είδους παρεμβάσεις, απλά διεκπεραιωτικού χαρακτήρα. Ωστόσο, αυτά είναι ζητήματα που ούτως ή άλλως δεν
προσφέρονται για ιδεολογικές διαμάχες και συγκρούσεις. Τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες, που επιλύουν
πρακτικά προβλήματα και λειτουργούν προς όφελος του παραγωγού, του καταναλωτή
και εν τέλει, της γεωργικής οικονομίας, θα έπρεπε να αποτελούν πεδίο σύγκλισης.
Αυτή είναι στάση της υπεύθυνης αντιπολίτευσης, και είναι ζωτική για την
ποιότητα της δημοκρατίας.
Η αντιπολίτευση
μάλιστα διατύπωσε και την άποψη, ότι πολλά από τα επίμαχα ζητήματα που ρυθμίζει
το παρόν νομοσχέδιο, δεν υπάρχει λόγος να ρυθμιστούν με νόμο. Θα μπορούσαν να
ρυθμιστούν σε επίπεδο Υπουργικών Αποφάσεων η ρυθμιστικών εγκυκλίων,
υποβαθμίζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο τη συζήτηση που διεξάγεται ενώπιον της
Επιτροπής και της βουλής.
Θέλω να σταθώ
ιδιαίτερα στην τροπολογία που ενσωματώνεται στο σώμα του κειμένου και προβλέπει
το δικαίωμα για εποχιακή απασχόληση στις
γεωργικές εργασίες από Έλληνες άνεργους πολίτες.
Όσοι ασχολούνται με
τη γη, ξέρουν πολύ καλά ότι οι καλλιέργειες δεν καταλαβαίνουν από υγειονομικές
ή άλλου είδους κρίσεις. Οι εργασίες της γης έχουν τους δικούς τους χρόνους και
απαιτούν χέρια. Οποιαδήποτε καθυστέρηση ισοδυναμεί με απώλεια παραγωγής και
εισοδήματος.
Με τις πολιτικές
του παρελθόντος κατορθώσαμε να αποτρέψουμε το εγχώριο παραγωγικό δυναμικό να
στραφεί προς τη γεωργία. Καταφέραμε έτσι να αποτύχουμε να εξαντλήσουμε την
παραγωγική δυναμική του πρωτογενούς τομέα. Καταφέραμε και κάτι άλλο όμως.
Γίναμε δέσμιοι της
μετακλητής εργασίας. Θα αντιτείνει κάποιος ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλες
χώρες, όπως πχ στη Γερμανία. Αρκεί όμως να αναλογιστούμε το γερμανικό
οικονομικό μοντέλο, με συνεισφορά στο ΑΕΠ κυρίως από τη βιομηχανική παραγωγή,
για να καταλάβουμε ότι στη γειτονική χώρα αυτό είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής
και προτεραιότητας.
Από την αρχή της
κοινοβουλευτικής θητείας μου, έθεσα το επείγον ζήτημα της απλοποίησης του
ισχύοντος καθεστώτος μετάκλησης, το οποίο όχι μόνο δεν διευκολύνει τον Έλληνα
αγρότη στην εξεύρεση αγροτικών χεριών, αλλά τον επιβαρύνει με πρόσθετη
γραφειοκρατία.
Αν προσθέσουμε και
τις ασφαλιστικές αλλαγές που επέφερε η τέως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καταργώντας το
εργόσημο, καταλαβαίνουμε γιατί το ζήτημα των αλλοδαπών εργατών γης εξελίχτηκε
σε μείζον πρόβλημα.
Και είναι
ικανοποιητικό που το εργόσημο επιστρέφει για την υφιστάμενη σεζόν. Είναι βέβαια
και ομολογία αποτυχίας της ρύθμισης της προηγούμενης κυβέρνησης.
Πρόσφατα με
συναδέλφους βουλευτές, θέσαμε στην πολιτική ηγεσία το ζήτημα των εργατών γης,
θέτοντας το στη βάση της κινητροδότησης Ελλήνων άνεργων πολιτών. Με χαρά είδαμε
να προβλέπεται το δικαίωμα εργασίας σε αγροτικές εργασίες σε δικαιούχους του
επιδόματος ανεργίας. Αν θέλουμε να μιλάμε με όρους πραγματικής μεταρρύθμισης, η
εργασία και όχι η ανεργία, είναι αυτή που πρέπει να επιδοτείται.
Λίγο πριν κλείσω,
θέλω να κάνω 4 αναφορές.
Υπουργέ, οι
κτηνοτρόφοι κατά το διάστημα της πανδημίας είχαν μεγάλη απώλεια εισοδήματος.
Είμαστε υποχρεωμένοι -το ξέρω ότι θα το κάνετε, όπως και η Υφυπουργός, όλη η
πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αναάπτυξης- να τους στηρίξουμε.
Επίσης, επαναφέρω
ένα θέμα στο οποίο επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί: την τροποποίηση του
Κανονισμού του ΕΛΓΑ. Τεσσεράμισι χρόνια από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε
τίποτα απολύτως σε αυτό το κομμάτι. Η κλιματική αλλαγή έχει φέρει πολλές
καταστροφές, που δεν περιλαμβάνονται στον Κανονισμό.
Επίσης, οι αγρότες
μας δεν π[πληρώνονται συνήθως δίκαια και δεν πληρώνονται άμεσα. Το ίδιο
συμβαίνει και τώρα, που με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε το παραμικρό για την
τροποποίηση του Κανονισμού. Έτσι οι αγρότες μας, περιμένουν να πάρουν το
υπόλοιπο 355 των αποζημιώσεων, από την περσινή χρονιά.
Κλείνοντας,
επιτρέψτε μου μια παραίνεση. Τα πραγματικά προβλήματα και η επίλυση τους δεν
προσφέρονται για συνθήματα τύπου « θα λογαριαστούμε μετά». Τα αγροτικά
προβλήματα ζητούν ευρύτερες συναινέσεις και τις ζητούν εδώ και τώρα. Ας
υπερψηφίσουμε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία και θα κάνει ο ελληνικός λαός το
λογαριασμό.
