Είναι κάποιοι άνθρωποι που σε σημαδεύουν στη ζωή σου, μεγαλώνεις μαζί τους από την παιδική σου ηλικία και όταν έρχεται η στιγμή να τους αποχωριστείς, έστω και αν φεύγουν πλήρεις ημερών, η λύπη ως συναίσθημα σε καταβάλει. Ένας από αυτούς που χάραξαν την ζωή μου, υπήρξε και ο Γρηγόρης Γρηγοράκης, ο μάστορας της Ζαφειράκη, που σήμερα κατευοδώσαμε για το μεγάλο του και αιώνιο ταξίδι. Δεν ξεχνώ το μοναδικό του σφυρί, που χτύπαγε ώρες ατελείωτες, βράδια ατελείωτα, το δέρμα για να φτιάξει τις χειροποίητες τσάντες του, στο μαγαζάκι του κάτω από το σπίτι μας. Με αξιοπρέπεια και δουλειά μεγάλωσε την φαμίλια του, πρόσφυγας και αυτός από την Χιλή της Μικρασίας που εγκαταστάθηκε στον φιλόξενο συνοικισμό της Νάουσας και με την Καλιώ, έφερε στον κόσμο την Χαρούλα και την Βασούλα. "Σφάλη μάστορα" ήταν το σύνθημα, κατά τις 9 το βράδυ για να σφαλίσουν τα μαγαζιά και να πιουν ένα ρακί με τον Παναγιώτη, τον πατέρα μου, και τους άλλους επαγγελματίες της γειτονιάς στην "Ομόνοια" του Γιάννη Σαμαρά, πριν πάνε στο σπίτι. Ο μαστροΓρηγόρης, μας άφησε χθες το βράδυ στα 84 του χρόνια, φεύγοντας για την γειτονιά των αγγέλων, να συναντήσει τους παλιόφιλους του και προπαντός την αγαπημένη του σύζυγο, την Καλλιόπη, που έφυγε πρώτη από αυτόν, πριν από λίγα χρόνια. Το σφάλη μάστορα δεν θα ακουστεί πια από την καλοσυνάτη φωνή του Γρηγόρη. Αναπαυμένος από τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, ο Θεός φρόντισε να ταφεί στην αγαπημένη του Νάουσα, απ΄όπου έφυγε το 1985 για την Πτολεμαϊδα, όπου ξεκίνησε από την αρχή την τέχνη που τόσο καλά γνώριζε. Ο Θεός να τον συγχωρεί και να παρηγορεί την Χαρούλα, τον Πέτρο, που του στάθηκαν πάντοτε στο πλευρό του και όλους τους συγγενείς του. Εκεί πάνω ψηλά που βρίσκεσαι μάστορα να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σε λησμονήσουμε. Στο χρωστάω προσωπικά, από την ημέρα που γεννήθηκα, τον Ιούλη του 1965, όταν σε ξύπνησε το βράδυ ο Παναγιώτης για να γλεντήσετε την γέννηση του....γιου και εσύ νόμισες ότι έγινε...πραξικόπημα. Ιουλιάνα βλέπετε τότε και εσύ υπήρξε δημοκρατικός μια ζωή.
Καλό κατευόδιο αγαπημένε μας νουνέ και κουμπάρε.
Θόδωρος Ελευθεριάδης
