Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ
ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ
Γράφει ο Παναγιώτης
Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
«Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος¨
(Περίανδρος-Κορίνθιος- Ένας από τους επτά σοφούς
της αρχαιότητος)
Η Εκτελεστική Εξουσία είναι μία από τις τρεις του Δημοκρατικού
πολιτεύματος. Οι άλλες είναι: Η Νομοθετική και η Δικαστική Εξουσία. Σήμερα με
το ισχύον Σύνταγμα η Εκτελεστική Εξουσία προέρχεται από τους 300 Βουλευτές που
ψηφίζουμε. Πολλοί λόγοι συνηγορούν σε διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και εκλογής
της
Ο ρόλος της είναι
ιδιαίτερα σημαντικός σε κάθε βουλευτική περίοδο , γιατί από αυτήν εξαρτάται η σωστή λειτουργία της και η ευημερία ενός
λαού. Την Εκτελεστική Εξουσία την αποτελούν ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί
του. Οι αρμοδιότητες που έχει είναι
πολλές: Βασικές θα μπορούσε να θεωρηθούν οι εξής. Να επεξεργάζεται και εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει η
Βουλή. Έχει τη δυνατότητα ακόμα και να
εκδίδει τις αναγκαίες νομικές διατάξεις
που αφορούν την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου προκειμένου να
αντιμετωπίσει τα άπειρα προβλήματα των πολιτών. Πολλές οι αρμοδιότητες που έχει
σε κάθε Βουλευτική περίοδο για την ευημερία του λαού. Εδώ μπορούν να
διατυπωθούν ορισμένες ενστάσεις.
Πρώτα ως προς την εκλογή
της Εκτελεστική Εξουσία. Εμείς ψηφίζουμε
μόνο Νομοθετική. Ως δια μαγείας προκύπτει η Εκτελεστική Εξουσία. Στην πράξη
φαίνεται το σοβαρό πρόβλημα . Ο Υπουργός
Παιδείας π.χ. προτείνει ένα νόμο για τη
λειτουργία της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτός ο νόμος θα ψηφιστεί σίγουρα από τη Βουλή, αφού τον
προτείνει το κυβερνητικό κόμμα που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Το
πολύ-πολύ να γίνουν κάποιες μετατροπές
από την επιμονή της Αντιπολίτευσης. Ο Υπουργός, όταν κατέχει και βουλευτική
θέση πρέπει να τον ψηφίζει? Αν ναι τότε δεν έχουμε Δημοκρατία παρά ολιγαρχία.
Πιο συγκεκριμένα έχουμε Πρωθυπουργική Μοναρχία,( μήπως και
οικογενειοκρατία)αφού όλα κρίνονται από αυτόν και από τους Υπουργούς του που
είναι οι άμεσοι συνεργάτες του.
Πολλά είναι τα
προβλήματα που προκύπτουν με αυτό τον τρόπο της εκλογής και λειτουργίας της.
Πρώτο: Ο υπουργός τώρα φροντίζει να συντάξει ένα νόμο ανάλογα με τα οικονομικά
του κράτους, καλώς. Θέλει όμως να ικανοποιήσει τους βουλευτές του κόμματος του
και τις υποσχέσεις των ψηφοφόρων της
εκλογικής του περιφέρειας του . Σκέφτεται ταυτόχρονα να προβληθεί και με την
προσδοκία να αναβαθμιστεί στο κόμμα. Όλα αυτά κάνουν δύσκολο το έργο του.
Ως προς την Εκτελεστική Εξουσία
πρέπει η εκλογή της να προέρχεται από το λαό. Το κάθε κόμμα θα ψηφίζει
δύο άτομα. Τον Πρωθυπουργό και τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός
που τα κ όμμα του θα λάβει την απόλυτη πλειοψηφία επιλέγει τις προσωπικότητες
που θεωρεί ικανές να παράγουν αξιόλογο έργο. Όταν γίνονται π.χ το Νοέμβριο ή το Δεκέμβριο, που τον
Ιανουάριο αρχίζει η βουλευτική περίοδος θα έχει χρόνο να ενημερωθεί για όλα τα
θέματα της Διοίκησης. Έτσι δεν θα τρέχει ο ορισθείς υπουργός την επομένη των εκλογών να αρχίσει από το πουθενά….Αυτό γίνεται τώρα.
Μέχρι που να ενημερωθεί θα περάσει πολύτιμος χρόνος. Ο υπουργός με τον τρόπο
που θα τον επιλέξει από τους τεχνοκράτες δεν φοβάται να πάρει και δυσάρεστες
αποφάσεις γιατί δεν κινδυνεύει το πολιτικό του μέλλον.
Κάτι άλλο. Ένα Κόμμα, ή ένας υπουργός δεν μπορεί να μη
αφουγκράζεται τις επιθυμίες και τις παραδόσεις του λαού και του ΕΘΝΟΥΣ του
οποίου καλείται να υπηρετήσει. Αναφέρομαι στο Έθνος γιατί κάποιοι αγνοούν τη
συναισθηματική σχέση αυτών Ελλήνων με την πατρίδα τους την Ελλάδα αλλά και τον σοβαρό ρόλο που ασκούν στα κρίσιμα εθνικά
θέματα. Κανείς πολιτικός τώρα με το Μεταναστευτικό δεν μπορεί να κατανοήσει την
επικινδυνότητα που δημιουργούν με τις αντιχριστιανικές και αντεθνικές του
αντιλήψεις. Φροντίζουμε τους λαθρο-εισβολείς και παραμελούμε στους δρόμους τους
πτωχούς πολίτες πολλοί από τους οποίους είναι θύματα της κρίσης που
αναγγέλθηκε πριν από δέκα χρόνια στο
Καστελόριζο. Άραγε ποιος ήταν ο συμβολισμός? Τη σχέση της Εκκλησίας με την
πολιτεία θα πρέπει οι πολιτικοί μας ηγέτες να τη συζητούνε σοβαρά. Η πίστη των
χριστιανών δεν ξεριζώνεται. Πρέπει όμως και η Εκκλησία να ανανεώσει τον
θρησκευτικό της λόγο και να φροντίσει να φέρει τους νέους στην Εκκλησία.
Κύριοι! Ούτε και με το Μακεδονικό τελειώσαμε .
Αλήθεια γιατί δεν έγινε Δημοψήφισμα? Τους πολίτες χριστιανούς
με τις σημαίες δεν τους θεωρούμε εχθρούς αλλά θεμέλια αυτού του
δύσμοιρου και αιματοβαμμένου με το αίμα των προγόνων μας τόπου. Τα
βυζαντινά χρόνια η Εκκλησία θεσμοθέτησε το θεσμό της Συνοδικής –Δημοκρατικής
διαδικασίας για σοβαρά θέματα και δεν αποφασίζει κανείς μόνος του. Ευχή όλων μας είναι να βρουν οι κομματικοί
ηγέτες μας τον βηματισμό των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα και για τις απαιτήσεις
της εποχής μας.
