Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος-Φιλόλογος
Κάθε πόλις και χωριό στην Ελλάδα έχει να μας διηγηθεί παλιές και νέες ιστορίες που προκαλούν στους Έλληνες και Ξένους επισκέπτες απόλυτο σεβασμό και δέος για το μέγεθος της θυσίας. Μια από τις πόλεις αυτές είναι το Μεσολόγγι. Τις ημέρες αυτές συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και τα συγκινητικά βλέμματα όλων των Ελλήνων και ων απανταχού της γης. Ελληνικού. Η Ελληνική Επανάσταση έχει αρχίσει. Σε όλο τον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό χώρο μεταδόθηκε η σπίθα η οποία έγινε φλόγα. Το λόγο έχουν τα καρυοφύλλια και τα γιαταγάνια.
Ήταν ένα πρωινό του Μαϊου1823 Πολλοί Έλληνες από τα Επτάνησα έτρεχαν στις παραλίες του νησιού για να μπουν στις βάρκες και να τρέξουν για βοήθεια στην Α’ Πολιορκία(στην πραγματικότητα Δεύτερη) του Μεσολογγίου. Ένας βαρκάρης καλούσε στο λιμάνι της Ζάκυνθος τους συμπατριώτες του να φύγουν. Ξαφνικά ξεχώρισε στους τελευταίους ένα μικρόσωμο και αδύνατο νέο ο οποίος ήθελε να μπει στη βάρκα. Που πηγαίνεις εσύ «Θα πάω να πολεμήσω στο Μεσολόγγι.» Ο βαρκάρης γρήγορα αναγνώρισε στον νέο εκείνο τον ποιητής Διονύσιο Σολωμό και σε ύφος βροντερό του λέει. «Βρε Νιόνιο που πηγαίνεις για πόλεμο εσύ. Ένα τουφέκι παραπάνω δεν θα προσφέρει τίποτε. Συρε γρήγορα γράψε ένα τραγούδι να ενθουσιάσεις τα παλικάρια. Έτσι θα ανάψεις φωτιές στις καρδιές των πολεμιστών.» . Ο Διονύσιος το σκέφτηκε λίγα λεπτά και τρέχοντας γύρισε στο σπίτι του. Αφού πήρε μαζί του τα χαρτιά του πήγε στο σπίτι του φίλου του STRANI και στην πλαγιά του λόφου που βλέπει στο Μεσολόγγι. (Δάσκαλός του ο Ιταλός DE SANTO ROSSI) Μια αυθόρμητη κραυγή αγωνίας ακούστηκε από τα τρεμάμενα χείλη του. «ΒΑΣΤΑ ΚΑΗΜΕΝΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ». Ένιωσε σαν να λυτρώθηκε που δεν τον άφησαν να πάει στο Μεσολόγγι να πολεμήσει. Κάθισε σε ένα παγκάκι και άρχισε να γράφει. Όταν το επισκέπτεται κανείς το λόφο σήμερα και καθίσει εκεί στο παγκάκι αισθάνεται περίεργα. Νιώθει ότι συνομιλεί με την ιστορία Ήταν Μάιος του 1823. Έγραφε, έγραφε. Το μεγάλο τραγούδι που έγραψε μοιάζει σαν ένα παιάνα της αρχαιότητας. Αποτελείται από 158 στροφές .»’ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.» Στο στόμα μιας γυναίκας ελεύθερης απευθυνόμενος εκφράζει όλη εκείνη την ελληνική ψυχή προσανατολισμένη που αγωνίζεται για το πολυτιμότερο αγαθό την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.. Θα διηγηθεί τα γεγονότα της Επανάστασης που έγιναν μέχρι τότε. Οι δυο πρώτες στροφές μετά την μελοποίησή τους από τον Ν. Μάντζαρο θα αποτελέσουν τον Εθνικό μας Ύμνο. Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή Σε γνωρίζω από την όψη Που με βία μετράει τη γη….
Κατόρθωσαν όμως και αυτήν την φορά οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους και ανάγκασαν να λύσουν την πολιορκία. Το Μεσολόγγι ζει τις μέρες της ελευθερίας και μετρά τις πληγές του.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ (3η) ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ δεν είχε την ίδια έκβαση. Η πολιορκία κράτησε ένα χρόνο ακριβώς. 15 Απρίλιου 1825- 10 Απριλίου 1826. Ο αποκλεισμός έφερε τρομερά δεινά. Οι Μεσολογγίτες εξωτερικά είναι πολιορκημένοι μέσα τους όμως αισθάνονται ακόμα ψυχικά ελεύθεροι. Είναι και ηθικά ελεύθεροι γιατί κατορθώνουν να νικήσουν τον φόβο, την απελπισία και την πείνα. Εκείνο που τους τρομάζει είναι οι ομορφιές της φύσης όπως τις ζωγράφισε ο δημιουργός του σύμπαντος και τώρα είναι υποχρεωμένοι να τις εγκαταλείψουν . «Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει « Από την πείνα δεν αντέχει να κρατήσει το όπλο του και αυτό τον φοβίζει είναι που αντιλαμβάνεται ότι ο εχθρός το ξέρει. Για ένα χρόνο έφτασαν οι αντοχές τους. Τώρα πρέπει να αποφασίσουν ή να παραδοθούν με προκαθορισμένη την φρικτή μοίρα τους ή να αποτολμήσουν την ηρωική τους έξοδο. Αποφάσισαν το δεύτερο. Θέλουν να αναμετρηθούν με το θάνατο για αυτό έκλεισαν μαζί του το ιστορικό ραντεβού τους. Θέλουν ξημερώνοντας της Κυριακής των Βαΐων να υποδεχτούν το Χριστό που μπαίνει θριαμβευτής στις καρδιές των Εβραίων στα Ιεροσόλυμα. Φαντάζονται τον εαυτό του μέσα στο πλήθος που με φύλλα φοινίκων υποδέχονταν το Χριστό καθήμενο «επί πόλου όνου» Φρόντισαν να καταρτίσουν με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιο της Εξόδου τους.. Θα ξεκινούσαν σε τρία μεγάλα τμήματα. Το καθένα θα αποτελείται από τους πολεμιστές σε κύκλο και στη μέση τα γυναικόπαιδα. Τήρησαν με ευλάβεια τις θρησκευτικές τους παραδόσεις. Μετά τη θεία λειτουργία θα κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων και κάνοντας το σταυρό τους θα τολμήσουν να ανοίξουν τις Πύλες. Ξημερώνει 10 Απριλίου 1826. Η αγωνία τους τώρα θα γραφτεί στην ιστορία ως τον επιθανάτιο βρόγχο. Στο Μεσολόγγι είχαν καταφύγει πολλές χιλιάδες Έλληνες και από άλλες τουρκοκρατούμενες περιοχές.
Η ορισμένη ώρα έφτασε και οι πρώτες τουφεκιές έπεσαν. Τα γιαταγάνια άστραψα κάτω από το φως του φεγγαριού. Οι Αιγύπτιοι στρατιώτες του Ιμπραήμ μετρούν τους νεκρούς επαναστάτες αγωνιστές. Ύστερα από λίγες ώρες το Μεσολόγγι έπεσε. Ο κρότος από την έκρηξη της αποθήκης της μπαρούτης του γέροντα Καψάλη θα πάρει μαζί του όλους τους Μεσολογγίτες που επέζησαν και τους παρόντες Τούρκους. Το φως το οποίο εξέπεμψε θα φωτίσει πρώτα όλους τους διοικούντες που με το μίσος τους και την αλαζονεία τους άφησαν αβοήθητη την πόλη. Θα φωτίσει όμως και τις συνειδήσεις των σκληρόκαρδων ευρωπαίων ηγεμόνων. Τα δύο τμήματα κατόρθωσα με απώλειες να φτάσουν στο καθορισμένο τόπο. Από το τρίτο όμως σώθηκαν μόνο 800 άνδρες και 6 γυναίκες. Έκλαψε ο Κολοκοτρώνης και είπε σώστε τις μάνες θα γεννήσουν ήρωες πάλι.
Την Κυριακή των Βαΐων κάθε χρόνο γινόταν αναπαράσταση της Εξόδου με επισκέψεις στο Κήπο των Ηρών. Εκεί ζούνε οι ήρωες της ιστορίας. Αυτή είναι η Ελληνική Ιστορία. «Αγώνας μέχρις εσχάτων.»
«Το Μεσολόγγι ζει στις καρδιές του Ελληνικού Έθνους»
