Αφιέρωμα στην 7η Απριλίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας»

Η επιδημική κρίση με τα αυξανόμενα κρούσματα προσβολής από τον κορωνοϊό και τις επακόλουθες επιπτώσεις που επιφέρει, είναι επόμενο να κυριαρχεί στην καθημερινή επικαιρότητα, ενώ άλλα ζητήματα που το προηγούμενα διάστημα αναδεικνύονταν με έμφαση, έχουν περάσει στο περιθώριο  του γενικότερου ενδιαφέροντος.

Το γεγονός όμως της κρισιμότητας των καιρών, που δοκιμάζει με ένταση τις αντοχές και την απόδοση του υγειονομικού συστήματος στη χώρα, δεν σημαίνει ότι δεν βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα και όλα τα ζητήματα που αφορούν τις  δημόσιες και κοινωνικές διεργασίες και λειτουργίες.

Αργά η γρήγορα η επιδημική κρίση θα παρέλθει και η αμείλικτη πραγματικότητα της επόμενης ημέρας, θα ανατείλει με τα σοβαρά προβλήματα του τόπου να είναι περισσότερο από ποτέ υπαρκτά, δραματικά, επίκαιρα και πιεστικά.

Τα μείζονα εθνικά ζητήματα, η ούτως η άλλως σοβούσα οικονομική κρίση παρά την θεωρητική «έξοδο» από τα μνημόνια και υπό το βάρος των αναγκαίων μέτρων που λήφθηκαν για τον έλεγχο της πανδημίας το covid-19, καθώς και τα κοινωνικά προβλήματα που έχουν λάβει χαρακτηριστικά γενικευμένης ανθρωπιστικής κρίσης, αποτελούν και τους οδοδείκτες μέσω των οποίων υποχρεούται η χώρα να πορευτεί από την επόμενη ημέρα.

Κορυφαίας σημασίας κοινωνικό ζήτημα αποτελεί η Υγεία, την οποία  η επιδημική κρίση βρήκε σε μια περίοδο που εύλογα χαρακτηρίζεται ως η πλέον δραματική, από όλες όσες έχουν βιώσει η Κοινωνία και οι Ιατροί, από πολλά χρόνια.

Η επιδημική κρίση βρήκε το Σύστημα Υγείας της χώρας  δεσμευμένο με τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόστηκαν από την πολιτεία, οι οποίες έχουν υποβαθμίσει δραματικά την ιατρική απασχόληση όπως αυτή υπήρχε και κάλυπτε τις ανάγκες περίθαλψης των πολιτών, τα προηγούμενα χρόνια.

Η αναγκαιότητα της εκ των ενόντων αντιμετώπισης των συνεπειών της επιδημίας, χαρακτηρίζεται από την έλλειψη δρομολόγησης σταθερών βιωσίμων λύσεων και προοπτικών, για τα μεγάλα προβλήματα που συνοδεύουν την περίθαλψη των πολιτών και έχουν οδηγήσει στα όρια της κατάρρευσης το υφιστάμενο σύστημα υγείας.

Αυτή η πραγματικότητα που προϋπήρχε της επιδημικής κρίσης και εξακολουθεί να υφίσταται ενώ η επιδημία βρίσκεται σε εξέλιξη, οδήγησε συστηματικά τους νέους κυρίως Ιατρούς που αντιμετώπιζαν το ζοφερό φάσμα της ανεργίας και της περιφρονητικής υποβάθμισης τους, παρά τα ατέλειωτα και επίπονα χρόνια σπουδών, ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων, προς αναζήτηση αξιοπρεπών συνθηκών απασχόλησης σε άλλες χώρες.

Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι, η χώρα μας να εξακολουθεί να καταγράφει τον μεγαλύτερο αναλογικά αριθμό μεταναστών Ιατρών σε όλη την Ευρώπη, σε μιά συγκυρία που λόγω της επιδημικής κρίσης, έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη των υπηρεσιών τους.

Η πολιτεία παρά την επίκληση της «μεταμνημονιακής εποχής», εξακολούθησε  να πορεύεται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης με την συστηματική περικοπή των λειτουργικών δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων, την αναστολή των σε εξέλιξη ιατρικών προσλήψεων, την μισθολογική υποβάθμιση του στελεχειακού δυναμικού και  την παρατεινόμενη εκκρεμότητα  πληρωμής των  εφημεριών και υπερωριών του προσωπικού.

Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τις διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας, ενώ σοβεί η επιδημική έξαρση, προσδίδει χαρακτηριστικά ηρωϊσμού και αυτοθυσίας στο υγειονομικό προσωπικό, κατά την ευσυνείδητη άσκηση του καθήκοντος, προκειμένου να λειτουργούν με στοιχειώδη επάρκεια τα δημόσια νοσοκομεία.

Η επιδημική κρίση  βρήκε τους επικουρικούς ιατρούς που είναι απολύτως αναγκαίοι για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, να έχουν περιέλθει σε μια ανάλγητη ομηρία παντελώς ανεπίτρεπτη για ειδικευμένους επιστήμονες.

Εν κατακλείδι η επόμενη ημέρα της επιδημικής κρίσης, εάν δεν υπάρξουν γενναία μέτρα αναβάθμισης, αναμένεται να βρεί τα δημόσια νοσοκομεία σε συνθήκες κατάρρευσης κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης και της υποβαθμισμένης προστασίας του προσωπικού.

Σε συνθήκες δραματικής υποβάθμισης αναγκάζεται να πορευτεί διαρκούσης της επιδημικής κρίσης και η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Η επόμενη ημέρα αναμένεται να  βρεί τα Κέντρα Υγείας υποβαθμισμένα και υποστελεχωμένα κατά εντελώς άδικο για την περίθαλψη των πολιτών τρόπο, ενώ θα παρακολουθεί ανεκπλήρωτα τα οράματα των υποστελεχωμένων και ανεπαρκών ΤΟΜΥ, παράλληλα με την πλήρως αποτυχημένη εφαρμογή του Οικογενειακού Ιατρού,

Με την επόμενη ημέρα που αναπόφευκτα θα έλθει, μετά την ύφεση της επιδημίας του κορωνοϊού, οι αυτοαπασχολούμενοι ελευθεροεπαγγελματίες ιατροί ανιμετωπίζουν την δραματική εξέλιξη της επαγγελματικής τους προοπτικής, με τις οφειλές του Δημόσιου Ασφαλιστικού Συστήματος να συσσωρεύονται επί έτη χωρίς να αποδίδονται στους δικαιούχους και την άδικη φορολογική και ασφαλιστική επέλαση να υπονομεύει την ίδια τους την υπόσταση.

Επί πλέον βιώνουν συνεπεία της  επιδημίας και την ορατή απειλή κατάργησης της ίδιας της επαγγελματικής τους υπόστασης.

Ταυτόχρονα η αυθαίρετη παρακράτηση των ληξιπροθέσμων οφειλών προς τους παρόχους υπηρεσιών υγείας, το «κούρεμα» των χρεών του ΕΟΠΥΥ μέσω του rebate και του claw back, καθώς και η μετακύλιση μεγάλου μέρους της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής δαπάνης στους ίδιους τους ασθενείς, δείχνουν την άμεση απειλή που παραμένει αναλλοίωτη, ενώ η επιδημική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και η επόμενη ημέρα προβλέπεται νεφελώδης.

Επί πλέον η επόμενη ημέρα θα βρεί ανεκπλήρωτο το αίτημα για καθιέρωση συλλογικής σύμβασης εργασίας, ενώ το σαθρό  πλαίσιο που προβλέπει δραματικές μειώσεις των αμοιβών και αύξηση των υποχρεώσεων των Ιατρών, εκ των πραγμάτων κατέστη ανεφάρμοστο και ανενεργές.

Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών των διαπιστώσεων, ενώ η επιδημική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι ο παραμερισμός των υποχρεώσεων της πολιτείας έναντι της Υγείας των πολιτών και η συνολική αντιιατρική μεθόδευση, παρά τους κενού περιεχομένου διθυραμβικούς ύμνους των τελευταίων ημερών, για εκείνους που με αυτοθυσία παλεύουν για την προστασία των πολιτών έναντι του κορωνοϊού.

Μπροστά σ’ αυτή την δραματική πραγματικότητα την οποία όλοι βιώνουν και που εξακολουθεί να καταγράφεται με έμφαση ενώ διαρκεί η επιδημία, ως μόνη διέξοδος προβάλλει η δυναμική και οργανωμένη αντίδραση της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των Ιατρών που σε κάθε Σύστημα Υγείας, παραμένουν η θεμελιακή του βάση.

Την επόμενη ημέρα μετά την ύφεση της επιδημίας, αναμένεται και μεγάλη οικονομική ύφεση, με ριζικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις όπως άλλωστε έχει διακηρυχθεί από πολιτικούς παράγοντες και έγκυρους αναλυτές.

Στην ιστορική αυτή συγκυρία οι οργανωμένοι κοινωνικοί φορείς επιβάλλεται να αντιδράσουν συστηματικά και δυναμικά, ώστε να ξεπεραστούν πρακτικές που έχουν σαν συνέπεια την υποβάθμιση της περίθαλψης των πολιτών.

Κατά τις γενικότερες ανακατατάξεις που διαφαίνονται ότι θα χαρακτηρίσουν την επόμενη ημέρα, είναι επιτακτική η διατράνωση της κοινωνικής απαίτησης ότι «η Υγεία των πολιτών δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ανάλγητων λογιστικών υπολογισμών, που μετέτρεψαν την οικονομική κρίση σε βαθειά ανθρωπιστική, όπως αναδείχθηκε περίτρανα και με την επιδημία του κορωνοϊού».

Αυτή είναι η πρόκληση της επόμενης ημέρας, ώστε η Υγεία να καταλάβει την θέση που της αρμόζει, ως το πρωταρχικό κοινωνικό αγαθό.