Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
στο σημερινό περίπατο, δεν θα ασχοληθούμε
με το μεταναστευτικό και τα τεκταινόμενα στα σύνορά μας.
Καλό θα ήταν να περιμένουμε και την
επόμενη εβδομάδα για να δούμε, τι συμφώνησε και ο Τούρκος πρόεδρος, με τον κ.
Πούτιν.
Παρόλα αυτά γνωρίζουμε τη στάση των
εταίρων μας, των «φίλων» μας, οι οποίοι μας επισκεφθήκανε, μας συμπονέσανε,
ήταν έτοιμοι να κλάψουν, αλλά δεν είχαν χαρτομάντιλα, είχαν χρήματα, μας
πετάξανε 700 μύρια και άντε γειά!
Στη δε Γερμανία, η πρόταση των πρασίνων,
να δεχθούνε 5.000 πρόσφυγες από την Ελλάδα, απορρίφθηκε, γιατί μάλλον δε
βολεύει το τάιμινγκ!
Για την ώρα υπάρχουν τα κορόιδα, οι
Έλληνες, αυτούς που δε χωνεύουμε, οι άτακτοι, που για όλα διαμαρτύρονται και
εμείς οι «άγιοι», τους προσφέρουμε αφιλοκερδώς την αγάπη μας, τα ευρώ μας!
Δυστυχώς φίλοι μου, αυτοί που κινούν τα
νήματα του κόσμου, προσπαθούνε στο όραμα μιας ηλίθιας
παγκοσμιοποίησης, να καταργήσουνε λαούς και πολιτισμούς.
Προσπαθούνε να μας πείσουνε ότι ξαφνικά φυτρώσαμε, από
το πουθενά.
Δεν έχουμε προγόνους.
Δεν έχουμε ιστορία.
Δεν έχουμε αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία,
πολιτισμό.
Έχουμε μόνο προβλήματα, που τη λύση τους την έχουν οι καλοί!
Οι ξένοι, οι φωστήρες, οι μορφωμένοι, οι άνθρωποι του
πνεύματος!
Αυτοί που εισπράττουν καμιά 500.000 ευρώ το χρόνο, για
να κουνούν τα δάκτυλά τους στους λαούς.
Πρέπει οπωσδήποτε να μας αλλοιώσουν, ξένοι και
εγχώριοι εθνομηδενιστές.
Είναι τόσα πολλά τα απωθημένα τους, από την μικρή
ηλικία ξεκινάνε.
Εσύ, φίλε μου δυτικέ, μόλις γεννηθείς, εισέρχεσαι στο
χώρο των περιορισμών.
Μην πιεις πολύ γάλα, όχι κρεμούλες, όχι ... Με μένα
ακριβώς τα αντίθετα.
Δεν θα σου πω, μη με χαρακτηρίσεις και υπερβολικό, ότι
μόλις γεννηθώ ζητώ ένα ταψί μπακλαβά, αλλά οι φρουτόκρεμες και οι
μπισκοτόκρεμες, παρελαύνουν κάθε μέρα.
Το κοκορέτσι το έχουμε παραμάσχαλα, για αυτό όταν
εσείς ανακαλύπτατε το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη!
Θα μου πεις από την πλευρά σου ότι τα
πράγματα αλλάζουν, θα σου πω όχι.
Μάλιστα η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Πριν από αιώνες κάναμε 10 έτη πόλεμο για
τα μάτια μιας γυναίκας και από τότε κατανοήσαμε τι έγκλημα είναι ο πόλεμος, για
αυτό και το έχουμε ρίξει πλέον στον λουλουδοπόλεμο!
Το πραγματικό σου δράμα αρχίζει όταν μεγαλώνεις,
αφού τα ψυχικά τραύματα που σου δημιουργώ άθελά μου είναι πολλά. Παντού με
βρίσκεις μπροστά σου.
Ότι σου διδάσκουν, έχει την υποσημείωση
ότι ανακαλύφθηκε από τους Έλληνες.
Από εμάς τους τεμπέληδες, τους κοπρίτες.
Για αυτό και εσύ όταν δε βρίσκεις λέξεις, κλέβεις τις δικές μου.
Όσο βέβαια μεγαλώνεις και μπαίνεις στον
κόσμο της γνώσης και της επιστήμης, η κατάσταση γίνεται δραματική.
Ότι συναντάς είναι προέλευσης ελληνικής.
Γιατί ότι θες να μιλήσουμε. Για φιλοσοφία,
για αστρονομία, για ιατρική, για μηχανική, για θέατρο, για ρητορική, για
ελευθερία, για δουλεία, για τη ζωή, για το θάνατο, για … τα πάντα.
Μπορείς να καταλάβεις ότι με μια φλόγα
καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο! Και επειδή μου έχεις ζαλίσει τον
έρωτα, να σου υπενθυμίσω ότι οι “αγορές” είναι λέξη Ελληνική, καθώς επίσης και
η “κριτική” που μου ασκείς, εγώ στην έμαθα.
Και ενώ θα περίμενε κανείς, αφού από τόσο
νωρίς φθάσαμε στην "γνώση των πάντων", να ζούμε στο αθόρυβο, ακριβώς
το αντίθετο. Εμείς συνεχίζουμε να ζούμε, στο δυνατό. Τέρμα τα ντεσιμπέλ. Μιλάω
δυνατά και γελώ με την καρδιά μου, και αυτό σε "τρελαίνει".
Βέβαια, κακία δεν σου κρατώ, και προσπαθώ
να σε βοηθήσω, αλλά δεν καταλαβαίνεις. Είσαι άρρωστος με τα χαρτιά που
ονομάζεις λεφτά.
Φίλε μου πολιτισμένε, που δεν πουλάς όπλα
και δεν καταστρέφεις πολιτισμούς, δημιουργώντας πάσης φύσεως νεκροταφεία,
ιδεών, πολιτισμών, …
να σου θυμίσω, πριν μερικά χρόνια, που σε
φιλοξενούσε μία Ελληνική οικογένεια, περίπατο στο Μοναστηράκι, Φεβρουάριο μήνα,
βραδιά για κοντομάνικο και όχι βατραχοπέδιλα με κάλτσες.
Ο καημένος ο μπαμπάς ενημερώνει τα
υπόλοιπα μέλη της φαμίλιας ότι δεν υπάρχει χρήμα για να καθίσουνε, εσύ βέβαια
τσιγκούναρος, ώσπου ξαφνικά, κάτι τύποι δείχνανε την πραμάτεια τους σε τάμπλετ,
σε φωτογραφίες.
Κάτι μπιφτεκάρες και κάτι ποικιλίες από
κοψίδια, ωχ μάνα μου, έχουμε και νηστεία.
Ο χοντρομπαμπάς για να διασκεδάσει την
αφραγκία του, ρωτά στον πιτσιρικά-πωλητή.
Εάν τα πιάτα που θα μου σερβίρεις, δεν
είναι όπως στη φωτογραφία, τι θα κερδίσω;
Εσένα πονηρέ δυτικέ, σου άρεσε η ερώτηση
και αμέσως πρότεινες, να φάτε δωρεάν. Απίστευτος για μια ακόμη φορά.
Ο τρελομπαμπάς όμως, ζητά σε περίπτωση μη
ικανοποίησης των γευστικών ορέξεων του, το μπαγλαμαδάκι και το μπουζουκάκι που
υπήρχε εντός της αιθούσης, να παίζει για την πάρτη του.
Θυμάσαι, ο ρε καημένε τι συνέβη!
Ο μουστακαλής χειριστής του μπουζουκίου,
άκουσε και βροντοφώναξε. Τα όργανα από τώρα παίζουν παραγγελιές.
Και τότε, ο μικρός Μητσάρας άρχισε να ζητά,
τον πράσινο τον Μύλο, τα νέα της Αλεξάνδρας, άστην να λέει, θα πιω απόψε το
φεγγάρι, Τσιτσάνη, Ζαμπέτα και το μαγαζί πήρε φωτιά.
Οι θαμώνες (ξένοι στην πλειοψηφία τους),
"τρελαθήκανε". Τα φλας είχαν πάρει φωτιά.
Εσύ από την πλευρά σου δεν μπορούσες να
καταλάβεις πως από τα τάμπλετ και την τεχνολογία, είχαμε καταλήξει σε ένα
ξέφρενο γλέντι.
Και σε ρωτώ, ανόητε Ευρωπαίε. Τι
φωτογραφίζανε. Τον μπαμπά των 200 ετών (συγγνώμη κιλών ήθελα να πω) ή τη
ζεστασιά και το χαμόγελο και το συναίσθημα, που εκπέμπει η κάθε ελληνική
οικογένεια, αυτή που τόσο πολύ θέλεις να διαλύσεις, να εξαφανίσεις;
Θυμάσαι;
Ρωτούσες τι θα πει η λέξη κερνάω.
Όταν κάποιος συμπατριώτης είπε “να είσαι
καλά αδελφέ μου”, ρωτούσες με ποια γυναίκα τον έκανε ο πατέρας μου και στο
τέλος, όταν κάποιος άλλος "αδελφός", μας μετέφερε στο ξενοδοχείο,
αναρωτιόσουν, γιατί δεν μοιραστήκαμε τη βενζίνη μαζί του.
Αχ ρε ξεφτιλισμένε, εδώ είναι Ελλάδα και
είναι αλλιώς.
Δεν μπορείς να χωνέψεις, ότι είμαι από
άλλο ανέκδοτο!
Σε παρατάει το γκομενάκι, και αρχίζεις να
επισκέπτεσαι τον ένα ψυχαναλυτή, μετά τον άλλο, ενώ εγώ με παρατάει και πηγαίνω στον αδελφό μου, στον φίλο μου.
Του χτυπώ την πόρτα και μόλις με
αντικρύσει, καταλαβαίνει.
Και όταν δει τις ρετσίνες που βγάζω από
τις τσέπες μου, τότε αμέσως κατανοεί ότι τον έχω ανάγκη. Η συνέχεια γνωστή: το
κομβίο στο κασετόφωνο και Πασχάλης Τερζής και Στέλιος Ρόκκος:
"θέλω κάπου να μιλήσω, θέλω κάποιον
να τα πω,
θέλω κάπου να ακουμπήσω, ένα φίλο αδελφικό
να με πάρει από το χέρι, δύο κουβέντες να
μου πει
να γλυκάνει, να γλυκάνει η αγιάτρευτη
πληγή".
Έτσι απλά. Και αφού τελειώσει το τραγούδι
και ξημερώσουμε, ο φίλος με προσκαλεί να με κεράσει και μία χυλόπιτα (πατσά
ήθελα να πω)!
Και για να γίνω πιο κατανοητός, φίλε μου
πολιτισμένε, συνέχισε να διαβάζεις:
ας υποθέσουμε πως παίζουμε ένα
τηλεπαιχνίδι. Η ερώτηση είναι η εξής:
" το κορίτσι σου τραγουδά το: μωρό
μου σόρρυ, αλλά έχω βρει καλύτερο αγόρι, εσύ πως αντιδράς". Οι πιθανές
απαντήσεις βρίσκονται στις τρεις κουρτίνες.
Μάλιστα για να σε βοηθήσω, σου λέω ότι την
ερώτηση σου την κάνει η Μόνικα Μπελούτσι, για να μην ξεχνάς ότι η ζωή συνεχίζει
να είναι ωραία, παρά την απογοήτευση που έχεις.
Φίλε μου δεν παίζεσαι. Η κουρτίνα Α έχει
έναν τύπο να πίνει καταθλιπτικά, η κουρτίνα Β ένα τύπο που από την απογοήτευσή
του έχει αλλάξει φύλλο, και η κουρτίνα Γ έχει τον τύπο που το έχει ρίξει στα
ναρκωτικά!
Δες πως αντιμετωπίζω εγώ την κατάσταση και
μην τρελαίνεσαι.
Στη δική μου περίπτωση την ερώτηση την
απευθύνει η μαντάμ Μέργκελ, για να μου θυμίζει πως η ζωή είναι σκέτη κόλαση.
Να θέλω δηλαδή να το βάλω στα πόδια, να
εξαφανιστώ.
Παρόλα αυτά, στέκομαι όρθιος και δες τι
περιέχουν οι δικές μου οι κουρτίνες.
Η πρώτη έχει τον Βασίλη Καρρά να τραγουδά:
"δεν έμαθε ποτέ της να αγαπά, και
είναι μόνη
δεν έμαθε ποτέ της να πονά και σε
πληγώνει,
Ασ' την να λέει, Ασ' την να λέει …"
Η δεύτερη έχει Καζαντζίδη και "ότι
αγαπώ εγώ πεθαίνει και ξαναρχίζω από την αρχή".
Και τέλος η τρίτη κουρτίνα έχει τον μεγάλο
Βασίλη Τσιτσάνη να τραγουδά:
"κάτσε και γλέντησε με μας,
σεκλέτια διώχνει ο μπαγλαμάς,
κι αν έχεις πόνο μέσα στην καρδιά,
θα τον ξεχάσεις με μια διπλοπενιά".
Και πριν σε αποχαιρετήσω βάρβαρε, γνωρίζω
πολύ καλά ότι δεν με γουστάρεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν σε
χωνεύω.
Σε έχω βαρεθεί. Μου είναι αδύνατον να κάνω
παρέα μαζί σου.
Εκπέμπουμε σε διαφορετικές συχνότητες.
Και να στο κάνω πιο απλό, από τη στιγμή
που υποστηρίζεις τον Χίτλερ της γειτονιάς μου, είσαι ευρωπ@ος με έψιλον και όχι
με αι!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
