Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
Σώπα
μη μιλάς, είναι ντροπή,
και επιτέλους εάν ο λόγος είναι άργυρος,
μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, και... σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"
Παντρεύτηκα, και έκανα παιδιά, και τα' μαθα να σωπαίνουν
ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που του έλεγε "σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο, του "σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί,
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα, μόνο με το σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα' ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
Mίλα!
μαθήματα εξωτερικής πολιτικής έλαβα πρωί –
πρωί, χθές, μια εσάνς φιλικής κατσάδας, από τη φίλη μου τη Ντόρα, η οποία
αντέδρασε στα όσα ανέφερα χθες, περί της πρόθεσης της κυβέρνησης να δεχθεί
προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για τα ελληνοτουρκικά, με
«συνυποσχετικό», αναφέρει ο γνωστός δημοσιογράφος, Γιώργος Παπαχρήστου!
Και η πρώην πρόεδρος της Δράσης, (Νέα
Δημοκρατία, πες αλεύρι, η Δράση σε γυρεύει), συνέχισε με «πατριωτικό οίστρο»:
«πρέπει να ξεφύγουμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του
περασμένου αιώνα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα μεταξύ μας προβλήματα,
να δούμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή «με άλλο μάτι», και να
κατανοήσουμε ότι τυχόν προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης μπορεί μεν να έχει ως
συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελλορίζου,
αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της
Λέρου».
Και ο κάθε καλοπροαίρετος κάτοικος αυτής της χώρας,
αναρωτιέται τι άλλο πρέπει να ειπωθεί, από βουλευτή κόμματος, για να διαγραφεί.
Και μετά απορείτε εκεί στη ΝΔ, γιατί δεν ήταν παρών ο
Σαμαράς, σε ψηφοφορίες!
Απλά να υπενθυμίσουμε, στην παλαιά υποψήφια πρόεδρο της ΝΔ, ότι
οι μερικές απώλειες, όπως ανέφερε, από τη στιγμή που είναι εθνικές απώλειες,
τότε γίνεται λόγος για προδοσία.
Ζήτω οι Μακεδονομάχοι της ΝΔ!
Οι δηλώσεις είναι επιεικώς, απαράδεκτες!
Θα πας στη Χάγη και πολύ απλά θα σου πούνε, αφού εσύ
αποδέχεσαι απώλειες της ΑΟΖ, τι ήρθατε να πετύχετε.
Να κατοχυρώσουμε κάτι και εμείς, θα πείτε!
Εάν δε, προσπαθήσεις να διατυπώσεις διαφορετική άποψη, τότε
σε πνίγει το τσουνάμι το "φιλελεύθερο", που ορμά, επειδή αυτό ξέρει,
ενώ εσύ δεν είσαι αρμόδιος, να μιλήσεις!
Στην ουσία, σου λένε σώπα ή αλλιώς σκάσε και μη μιλάς!
Φίλοι μου, οι εκπληκτικοί στίχοι που ακολουθούν ανήκουν στον
Αζίζ Νεσίν, και σας παρακαλώ να τους διαβάσετε με προσοχή:
κόψε
τη φωνή σου, σώπασε
η
σιωπή είναι χρυσός,
τα
πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί,
έκλαιγα,
γέλαγα, έπαιζα, μου' λεγαν σώπα.
Στο
σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
"ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
