Στην Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, όταν ένα μέλος μιας οικογένειας υπέπιπτε σε ένα αδίκημα, η ευθύνη ανήκε σε όλη την οικογένεια, η οποία υφίστατο συνολικά τις συνέπειες. Έκλεψε κάποιος; Σκότωσε; Έκανε κριτική στον Αυτοκράτορα; Μαύρο σκοτάδι θα φάει, όχι μόνο τον ίδιο αλλά και τη γυναίκα, τα παιδιά, τους γονείς και τα αδέρφια του.
Φαίνεται ότι η θεωρία της οικογενειακής ευθύνης αρχίζει να αποκτά ρίζες και στη Νάουσα: αν κάποιο μέλος οικογένειας δημοτικού άρχοντα ασκήσει κριτική στη δημοτική αρχή, ο εκλεκτός του λαού παύει να είναι εκλεκτός του πρώτου πολίτη. Στο πυρ το εξώτερο…
Είναι παρήγορο, τουλάχιστον, ότι στην άθλια αυτή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, η Νάουσα δείχνει σημεία αυτοκρατορικής νοοτροπίας!
