Δυναμικό παρών στα δημοτικά πράγματα δίνει με επιστολή-ανακοίνωσή του ο δικηγόρος Φώτης Καραβασίλης, επιβεβαιώνοντας σχετικό ρεπορτάζ του laos-epea.gr! Στην επιστολή του περιγράφει τη σημερινή πολιτική κατάσταση στην κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή, καταλήγοντας ότι «είναι εδώ μαζί με πολλούς άλλους, προβληματιζόμενους και μαχητικούς, συμπολίτες μας, νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία, που ονειρεύονται ένα διαφορετικό μέλλον γι’ αυτήν την πόλη και τις νεότερες γενιές. Μέσα από ένα άλλο σύστημα αξιών κι όχι μέσα από το σημερινό σύστημα απαξίωσης των πάντων».
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ
«Απευθυνόμενος σε καθένα συμπολίτη μου ξεχωριστά, σ’ αυτούς που με γνωρίζουν κι αυτούς που δεν με ξέρουν, νιώθω την ανάγκη σήμερα να δηλώσω τα παρακάτω:
Το καλοκαίρι του 1998, έχοντας ήδη από πολύ νεαρή ηλικία –από το 1985 μέχρι το 1998- τη τιμή να ασχοληθώ με τα ‘κοινά’, -Δημαρχεία και Νομαρχία- με όνειρα, ιδεολογία και τη βαθειά πεποίθηση ότι μπορώ και εγώ να βάλω ένα ‘λιθαράκι’ για να γίνει καλύτερη και δίκαιη η κοινωνία και να προχωρήσει μπροστά ο τόπος που ζω κι αγαπώ, έγραψα μια επιστολή. Μέσα απ’ αυτήν την επιστολή τότε, απηύθυνα στους συμπολίτες μου ευχαριστίες για την εμπιστοσύνη που είχαν δείξει στο πρόσωπό μου για 12 συνεχόμενα χρόνια, αναδεικνύοντάς με, με την ψήφο τους, στις υψηλότερες θέσεις της διοίκησης του Δήμου Βέροιας και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης του νομού μας και εξηγούσα τους λόγους που μ’ έκαναν να μην ασχοληθώ πλέον με την Αυτοδιοίκηση και τα ‘κοινά’ του τόπου μας.
Σήμερα 15 χρόνια μετά, οι συμπολίτες μου, φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, απλοί άνθρωποι που πίστεψαν σ’ εμένα ως άνθρωπο, ως χαρακτήρα, ως προσωπικότητα, με ρωτούν καθημερινά. Τι θα κάνεις Φώτη; Κάθε φορά, όταν πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, ακούγεται το όνομά σου. Εσύ μπορείς να ενώσεις, να συνθέσεις γνώμες, απόψεις και να πάμε ένα βήμα μπροστά. Κι εγώ απαντώ. «Πού να πάμε βρε παιδιά; Δεν βλέπετε τι γίνεται καθημερινά;» - Θα μου πείτε τι γίνεται, τι συμβαίνει. Προσπαθώ με όλα αυτά που βλέπω στην καθημερινότητά μου και μέσα από τη δουλειά μου να συνειδητοποιήσω τι γίνεται. Κι αναρωτιέμαι ‘άραγε πόσο χαμηλά ακόμα θα πέσουμε;’ Τα πάντα διαλύονται και είναι σαν να μη τρέχει τίποτα. Ο κόσμος από την ψεύτικη ευδαιμονία και την εικονική πραγματικότητα που ζούσε τη περασμένη 15ετία, σήμερα ζει μέσα σε μια πραγματική εικονικότητα. Στο όνομα των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και της δήθεν δημοσιονομικής σταθερότητας, ο παράγων ‘άνθρωπος’ πάει περίπατο. Όλα στο χειρότερο σημείο. Δεν μπορείς να ζεσταθείς, δεν μπορείς ν’ αναπνεύσεις, δεν μπορείς να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου, δεν μπορείς ν’ αρρωστήσεις, δεν…, δεν... Και εν τέλει δεν μπορείς να έχεις την αξιοπρέπειά σου. Το μεγαλύτερο και ωραιότερο πράγμα, για τον άνθρωπο, και ειδικά για τον Έλληνα. Η Υγεία, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, όλα κρέμονται από μια κλωστή. Οι θεσμοί; Για ποιούς θεσμούς μιλάμε. ‘Ψύλλους στ’ άχυρα’ ψάχνουμε τώρα! Το ΙΚΑ δεν είναι πια ΙΚΑ, η Αγροτική Τράπεζα δεν είναι πια Αγροτική, οι Κυριακές δεν είναι πια αργίες, τα μαγαζιά κι οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι καρκίνοι θερίζουν. Οι νέοι άνθρωποι σε όλα τα επαγγέλματα και τις επιστήμες παλεύουν χωρίς αύριο.
Υποδουλωμένοι Έλληνες, υποδουλωμένοι Βεροιώτες.
Και οι ‘Καλλικρατικοί’ Δήμοι; Άστα να πάνε. Έρμαια κι αυτοί της Κεντρικής Εξουσίας.
Κι εμείς πού να πάμε βρε παιδιά μέσα σ’ αυτό το τοπίο;
Γι’ αυτό, παρότι αισιόδοξος και χαμογελαστός από τη φύση μου, ΔΗΛΩΝΩ απερίφραστα ότι, ούτε στο χαρακτήρα μου και τη σκέψη μου, αλλ’ ούτε και στο χαρακτήρα και τις απόψεις των φίλων και συνεργατών, που μαζί ονειρευτήκαμε να δούμε μια μέρα τον Δήμο της Βέροιας πρότυπο Αυτοδιοικητικό φορέα, τις υπηρεσίες του να είναι ταγμένες για να εξυπηρετούν, κι όχι να ταλαιπωρούν, τον συμπολίτη, και τους τοπικούς ‘Άρχοντες’ αληθινούς, ειλικρινείς, αξιόπιστους και μαχητικούς, απαλλαγμένους από σύνδρομα και κάθε είδους εξαρτήσεις, ταιριάζει να σκεφθούμε οτιδήποτε μέσα σ’ αυτό το σημερινό ‘τοπίο’. Όπου, το άσπρο γίνεται μαύρο, το ψέμα βαφτίζεται αλήθεια, η αλήθεια βαφτίζεται γραφικότητα και η μη συμμόρφωση ‘προς τας υποδείξεις’ και η απεικόνιση της πραγματικότητας και της αλήθειας βαφτίζεται συκοφαντία! Δεν έμαθα, δεν μάθαμε εμείς έτσι την ενασχόληση με τα κοινά. Και εν πάση περιπτώσει υπάρχουν και κανόνες στην κοινωνία. Υπάρχουν αξίες, υπάρχουν αρχές. Η γνώμη μου είναι ότι υπάρχει ελπίδα. Όμως, τότε μόνον, αν αλλάξουμε νοοτροπία κι αντίληψη ο καθένας από εμάς. Αν αλλάξουμε τον εαυτό μας, αν αγαπήσουμε τον διπλανό μας, αν βαδίζουμε ενωμένοι. Αν, από ιδιώτες που κοιτάμε ο καθένας τα δικά του συμφέροντα, γίνουμε στην κυριολεξία πολίτες. Πολίτες που θα θέλουν, αυτοί που θα τους εκφράζουν δημόσια, να εκλέγονται, και όχι να επιλέγονται. Σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε για εκλογή, αλλά για επιλογή. Έχεις δύο, τρεις, διάλεξε έναν απ’ αυτούς… Αυτός θα σε διοικεί. Σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούτε Τοπική είναι, αλλά ούτε Αυτοδιοίκηση. Εμείς αντιλαμβανόμαστε την ενασχόληση με τα κοινά ως ευγενή ενασχόληση, πέρα κι έξω από τις δουλειές μας, τη δουλειά που έχει ο καθένας μας. Εδώ, σήμερα, δεν βλέπουμε τίποτα απ’ αυτά. Μια χυδαιότητα στην πολιτική ζωή γενικότερα και, το ίδιο και στη λειτουργία των οργάνων που υποτίθεται εκφράζουν την τοπική κοινωνία. Εμείς δεν θα μπούμε σ’ αυτόν τον παραλογισμό. Δεν θα διεκδικήσουμε κανέναν τίτλο «Σωτήρα» των συμπολιτών μας τώρα, που καθένας μας αγωνίζεται, μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες που ζήσαμε ποτέ, να επιβιώσει και να κρατήσει την αξιοπρέπειά του. Ο κόσμος έχει αισθητήριο. Έχει γνώμη. Θέλει όραμα, θέλει ελπίδα. Πρώτα απ’ όλα θέλει ειλικρίνεια. Θέλει να πιστέψει κάπου, κάποιον. Μέσα σ’ αυτό το σύστημα, όπως διαμορφώθηκε, αλλοιώνονται και όσοι δεν προλαβαίνουν να απομακρυνθούν απ’ αυτό. Αν και τώρα ο κόσμος πέσει έξω σ’ αυτούς που θα βασιστεί, πάει… ‘χάθηκε το παιχνίδι’. Ο Φώτης, όπως με αποκαλούν οι τοπικές μας εφημερίδες και τα ‘sites’, είναι εδώ και, μαζί με πολλούς άλλους, προβληματιζόμενους και μαχητικούς, συμπολίτες μας, νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία, ονειρεύεται ένα διαφορετικό μέλλον γι’ αυτήν την πόλη και τις νεότερες γενιές. Μέσα από ένα άλλο σύστημα αξιών κι όχι μέσα από το σημερινό σύστημα απαξίωσης των πάντων.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Με ελπίδα για υγεία, προκοπή και πολλά χαμόγελα.
Βέροια 7 Ιανουαρίου 2014
Ευχαριστώ. Με τιμή
ΦΩΤΗΣ ΑΝΤ. ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ
