«Ή διχόνοια που βαστάει /ένα σκήπτρο η δολερή/…..
Μην το πιάσετε ,γιατί ρίχνει /Εισε δάκρυα θλιβερά.» στρ.144 Δ. Σολωμός
Οι Έλληνες ακόμα μια φορά στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας της πατρίδας δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την καταραμένη διχόνοια της Ελληνικής φυλής που μόνο, καταστροφές επισώρευσε. Οι κραυγές του εθνικού μας ποιητή Δ. Σολωμού, (μην το πιάσετε το σκήπτρο γιατί θα φέρει δάκρυα,) δεν εισακούστηκαν. Όταν το 1821 άρχισε με επιτυχίες η επανάσταση στην Πελοπόννησο και στην υπόλοιπη Ελλάδα άρχισαν και οι φιλονικίες. Μεγάλη καχυποψία δημιουργήθηκε μεταξύ των προκρίτων και των πολιτικών, πολλοί από τους οποίους ήρθαν από το εξωτερικό, με τους στρατιωτικούς. Οι πρόκριτοι ζήλευαν τη δόξα των οπλαρχηγών. Η στάση αυτή εξελίχτηκε σε εχθρότητα με τη δημιουργία πολιτικών κομμάτων που το καθένα υποστηριζόταν από τις Ξένες Δυνάμεις, Ρωσίας, Αγγλίας και Γαλλίας .Το καθένα από αυτά φιλοδοξούσε να επηρεάζει τις κυβερνητικές αποφάσεις για το συμφέρον της χώρας του. Στην κομματική αυτή διαίρεση αναμίχθηκαν και πολλοί οπλαρχηγοί με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στον εμφύλιο σπαραγμό.1824-1825. Ο Ιμπραήμ, αφού είχε καταστείλει την Επανάσταση στην Κρήτη, αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο( το Φεβρουάριο του 1825) και ο κίνδυνος της καταστροφής του αγώνα ήταν μεγάλος. Τότε απελευθερώθηκε ο Κολοκοτρώνης από την κράτηση που βρισκόταν και σε συνεργασία με Δημήτριο Υψηλάντη αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ. Με 6000 άνδρες που μπόρεσε να συγκεντρώσει κατόρθωσε, γρήγορα, να ανακόψει, με την απειλή του θανάτου, το «προσκύνημα», την υποταγή δηλαδή πολλών πολεμιστών στον Ιμπραήμ. Μέσα σε αυτήν θύελλα του σπαραγμού σκοτώθηκε και ο Πάνος, γιος του Κολοκοτρώνη.
Οι εξελίξεις όμως στο διπλωματικό πεδίο την εποχή εκείνη ήταν ραγδαίες. Οι Προστάτιδες Δυνάμεις μέσα από τον ανταγωνισμό των συμφερόντων αποφάσισαν να στείλουν ως πρώτο Κυβερνήτη της χώρας. τον Ιωάννη Καποδίστρια, στην εκλογή του οποίου συνέβαλε αποφασιστικά ο Κολοκοτρώνης, Δυστυχώς κατέληξε να είναι το μεγαλύτερο θύμα των ξένων συμφερόντων ο διακεκριμένος διπλωμάτης και πολιτικός που θα αναμόρφωνε την Ελλάδα. Ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο την ώρα που πήγαινε στην εκκλησία. 1
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επικράτησε το χάος. Γρήγορα η Συνέλευση της Γερουσίας που ονομάστηκε Τέταρτη Εθνοσυνέλευση,
στις 27 Ιουλίου 1832, αποφάσισε την εκλογή του δευτερότοκου γιου του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α, τον Όθωνα, ως βασιλιά της Ελλάδος, Σύσσωμοι οι Γερουσιαστές φώναζαν « Ζήτω ο Βασιλεύς της Ελλάδος Όθων ο Πρώτος». 2
Πέρασαν κάποια χρόνια και ο Κολοκοτρώνης ζούσε στην Αθήνα σε ένα φτωχικό σπίτι. Στα σχολεία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μιλούσαν στο μάθημα της ιστορίας για την Ελληνική Επανάσταση αναφερόμενοι πολλές φορές στα ηρωικά κατορθώματα των πρωταγωνιστών, μερικοί από τους οποίους ζούσαν ακόμη. Σε ένα Γυμνάσιο ο Γυμνασιάρχης κάποια μέρα αναφέρθηκε στο μάθημά του και στον Κολοκοτρώνη και είπε ότι ζει και μένει στην Αθήνα. Τα παιδιά ζήτησαν να τον δούνε. Το συμβούλιο των διδασκόντων αποφάσισε την άλλη μέρα να τον φωνάξουν να έρθει. Την απόφασή τους ανακοίνωσαν στα παιδιά του σχολείου. Ειδοποίησαν και τον Κολοκοτρώνη ο οποίος δέχτηκε με πολλή χαρά. Την άλλη μέρα ο Γυμνασιάρχης συνοδευόμενος από τον πολέμαρχο πήγαινε στο σχολείο. Όταν πλησίασε παρατήρησε ότι πλήθος κόσμου κάλυψε τους δρόμους του σχολείου. Τότε ειδοποίησε τους εκπαιδευτικούς να οδηγήσουν τους μαθητές και τους γονείς τους στην Πνύκα. Έτος 1838. Έκπληκτο το πλήθος επάνω στην Πνύκα αντικρίζει τον Κολοκοτρώνη με την μεγάλη του στολή και την περικεφαλαία. Αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τη συγκίνηση όλων. Απευθυνόμενος προς του νέους είπε μεταξύ άλλων τα εξής: Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.3
Αυτό το γεγονός έγινε αφορμή να γίνει γνωστή στους Αθηναίους η διεύθυνση κατοικίας του στρατηγού. Ένα πρωινό πήγαν κάποιοι Αθηναίοι έξω από το σπίτι του την επέτειο της 25 Μαρτίου και κρέμασαν μερικές σημαίες. Ξύπνησε ο πολεμιστής και ρωτούσε τι συμβαίνει. Αφού του εξήγησαν το λόγο ότι, έτσι ήθελαν να τον τιμήσουν του ζήτησαν να φέρει και εκείνος κάποιο ενθύμιο. Έφερε και κρέμασε τα τσαρούχια του. Αυτό συνεχίστηκε για πολλές μέρες Επειδή το πλήθος ήταν πολύ, υποχρεώθηκε να κάνει «παρέλαση» να περνάνεόλοιαπό εκεί και να φεύγουν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι κάπως έτσι ξεκίνησε η παρέλαση της εθνικής γιορτής.
Κάποια μέρα τον επισκέφτηκαν εκπρόσωποι της πολιτείας και του ενεχυρίασαν ένα φάκελο. Του εξήγησαν ότι είναι τα συμβόλαια ιδιοκτησίας του ενός οικοπέδου που του δωρίζεται από το κράτος. Αμέσως διαμαρτυρήθηκε και το θεώρησε προσβλητικό. Αρνήθηκε να τα παραλάβει. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ.
Πηγές -1,Εγκ.ΠΑΠΥΡΟΣ –ΛΑΡΟΥΣ-ΜΡΙΤΆΝΙΚΑ τ.34 σελ. 336-7
2.– Ο ΟΘΩΝΑΣ-Ο μεγαλοϊδεάτης Βασιλιάς. Εκδ. Πελασγός- σελ.35
3.Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα(υπό Γεωργίου Τερτσέτη»
Βέροια 29 Δεκεμβρίου 2019 Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Φιλόλογος
