Όλγα Κοτμηρίδου-Μεταξά
Κάνοντας ένα περίπατο στην όμορφα στολισμένη πόλη,σταμάτησα μπροστά στην φάτνη του Χριστού.Τότε σε είδα! Δειλά σου χαμογέλασα ,άνοιξες την αγκάλη σου και με χαρά είπες το όνομα μου. Είμασταν φίλες από παιδιά,μια παρεξήγηση μας απομάκρυνε για πολλά χρόνια.Χτύπησε αλλιώτικα η καρδιά μου.Αγώνα έκανα τα δάκρυα μου να κρατήσω μη και χαλάσω την μαγεία της στιγμής! Χρόνια περίμενα τούτη την στιγμή Και να! που τώρα έγινε το θαύμα.
Καμιά σκιά δεν θα υπάρχει στην ματιά
κανένα αγκάθι δεν ματώνει την καρδιά μου
Χρόνια περίμενα για να σε δω
και την συγγνώμη μου να σου δώσω
Ανάλαφρη σαν το πούπουλο πήρα τον δρόμο για το σπίτι μου.Για εμένα έχει τελειώσει η γιορτή προτού έρθει η Θεία Γέννηση.Στην δική μου καρδιά η γέννηση του Θείου βρέφους έχει ήδη γίνει με την συγχώρεση.....