Γράφει ο
Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Παπαφλέσσας, Ένας δυναμικός κληρικός υπήρξε ο πιο αξιόμαχος από τους αγωνιστές του 1821. Με την ιδιότητα του Αρχιμανδρίτη και το θάρρος του για την Ανάσταση του γένους ανέπτυξε εθνική δραστηριότητα σε όλο τον τουρκοκρατούμενο Ελληνισμό. Με το χάρισμα της ευγλωττίας του και την πειστική επιχειρηματολογία κατόρθωσε σύντομα να μυήσει πολλές προσωπικότητες στην Φιλική Εταιρεία κατά την επαναστατική περίοδο του πολέμου
Δικαίως χαρακτηρίστηκε ο «Μπουρλοτιέρης των ψυχών». Έλαβε μέρος σε όλα τα πολεμικά συμβούλια στην Μολδαβία και συμμετείχε στις αποφάσεις για την προετοιμασία του Αγώνα. Αναδείχτηκε έμπιστος του Α. Υψηλάντη. Μετέφερε με το δαυλό του από την Βεσσαραβία στην Πελοπόννησο τη φλόγα με την οποία άναψε τις καρδιές των αγωνιστούν. Επέβαλε την έναρξη της επανάστασης το 1821 με τα «ψεύδη» και έκαψε όλες τις φοβίες τους. Συγκρούστηκε με Αρχιερείς και προκρίτους ώστε να επισπεύσει την έναρξη της Επανάστασης από την Πελοπόννησο. Στο τέλος με το θάνατό του στη μάχη το Μανιάκι το 1825 λυτρώθηκε από τα λάθη του και σφράγισε τη μαρτυρική του αποστολή για να δικαιωθεί αργότερα και να χαρακτηριστεί ήρωας.
Ο Παπαφλέσσας Γρηγόριος κατά κόσμο Γεώργιος Φλέσσας γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας, ήταν γιος του Δημητρίου Φλέσσα και της Κωνσταντίνας Ανδροναίου δεύτερης γυναίκας του Δημητρίου Φλέσσα και το 28ο και τελευταίο παιδί της οικογένειας. Ο Γεώργιος φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας και μετά το τέλος των σπουδών του, πιθανώς το 1816, έγινε μοναχός στη Μονή Βελανιδιάς στην Καλαμάτα. Στη συνέχεια θα εγκατασταθεί στη Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου και Μιστρά. Οι προσωπικές του διαμάχες με τους Τούρκους έγιναν αιτία να αναγκαστεί να εκπατρισθεί στην Κωνσταντινούπολη. 1
Εκεί επί πατριαρχίας Γρηγορίου Ε’* (1745-1821) ο Παπαφλέσσας χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης με το εκκλησιαστικό Οφφίκιο «Δικαίος». Στις 21 Ιουνίου 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Παναγιώτη Αναγνώστου (Αναγνωσταρά) και ανέλαβε τη σημαντική αποστολή της κατήχησης των κατοίκων των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών με το συνθηματικό-ψευδώνυμο-όνομα Αρμόδιος. Αλλά και κυριολεκτικά το όνομα κατοχύρωνε στον Παπαφλέσσα την αρμοδιότητα του αρμοδίου που έλαβε από τον Υψηλάντη για τις διαδικασίες της έναρξης της Επανάστασης από την Πελοπόννησο.
Ήταν παρών στη σύσκεψη του Ισμαηλίου της Βεσσαραβίας και εκεί παρουσία τη Υψηλάντη υποστήριξε την άποψη ότι η Επανάσταση πρέπει να αρχίσει από την Πελοπόννησο. Το σχέδιο όμως, αυτό δεν εφαρμόστηκε και η έναρξη της Επανάστασης άρχισε από την Μολδαβία . Την μετατροπή του σχεδίου ο Παπαφλέσσας δεν τη γνώριζε και εκεί με τα έγγραφά της Φ .Ε πορεύτηκε προς την Πελοπόννησο. Περνώντας από την Κωνσταντινούπολη 2
Όταν πλέον έφτασε στην Πελοπόννησο κατείχε ήδη το πνεύμα του αγωνιστή. Με δεκάδες έγγραφα της Φιλικής Εταιρείας στα χέρια του ξεκίνησε μια σειρά ομιλίες ευαγγελιζόμενος την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον ζυγό των Τούρκων. Ο ηγετικός του χαρακτήρας και οι πρωτοβουλίες του αυτές ανησύχησαν πολλούς αρχιερείς προύχοντες στην Πελοπόννησο, οι οποίοι δεν ήθελαν να διαταραχθεί η τάξη και οι Τούρκοι να προβούν σε αντίποινα. Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι σκέφθηκαν να τον συλλάβουν και να τον παραδώσουν στα χέρια του εχθρού. Οι απλοί χωρικοί, όμως, τον προστάτευαν, γοητευμένοι από τον χαρισματικό ηγέτη τους.
Τον Ιανουάριο του 1821 στη Βοστίτσα,( στο Αίγιο), ο Παπαφλέσσας κάλεσε συνέλευση, τους προύχοντες όπου και έθιξε τα μείζονα θέματα της χώρας. Μίλησε περί ελευθερίας και δικαιωμάτων, περί πνεύματος και ελληνικότητας και υποστήριξε την άμεση έναρξη της Επανάστασης.
« (Ο Παπαφλέσσας) έγινε κομιστής πυρίτιδας και άλλων πολεμοφοδίων, περισσοτέρων υποσχέσεων{..}και ανυπολόγιστου επαναστατικού ηλεκτρισμού, Συγκίνησε τα πλήθη προ πάντων με τη βεβαίωση ότι ο ρωσικός στρατός επέρχεται για την απελευθέρωση της Ελλάδος».3 Υποσχέθηκε ακόμα ότι θα έρθουν πολεμοφόδια και πολλά άλλα. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες αποδοκίμασαν τα λεγόμενα του υποστηρίζοντας ότι το έδαφος δεν ήταν έτοιμο ακόμη. Ο Παπαφλέσσας τότε σήκωσε επιδεικτικά την επιστολή που έλαβε από τον Υψηλάντη τονίζοντας την αναγκαιότητα της άμεσης έναρξης του αγώνα από την Πελοπόννησο χωρίς όμως να βρει ανταπόκριση. Μάλιστα δέχτηκε την πιο αυστηρή κριτική των αρχιερέων, των προκρίτων της Πελοποννήσου που τον χαρακτήρισαν «εξωλέστατο(=ο εντελώς χαμένος) »και «χυδαίο».(βάναυσος) αλλά και τη δυσπιστία πολλών Ελλήνων προκρίτων. 4
Ύστερα έφυγε απογοητευμένος στο Μοριά και δεν ησύχασε μέχρι την έκρηξη της επανάστασης, που τον βρίσκει στην Καλαμάτα. Από τον Μάρτιο του 1821 ως και τη μάχη στο Μανιάκι το 1825, όπου σκοτώθηκε, πέρασε από πολλές μεταλλάξεις, Η πόλη αυτή ελευθερώθηκε στις 23 Μαρτίου.
Το μεγάλο ψέμα του Παπαφλέσσα.. Ήταν πράγματι Ψέματα οι υποσχέσεις του? ΟΧΙ. Ο Παπαφλέσσας όταν έφυγε από τη Βεσσαραβία πήρε μαζί του το επαναστατικό κλίμα που επικρατούσε και στη Βοστίτσα(Αίγιο)το διόγκωσε. Τα αρνητικά μηνύματα που έφταναν από τη Βεσσαραβία προκαλούσαν το φόβο στα μέλη της Φ.Ε. Ο εξαναγκασμός έσωσε την Επανάσταση. Γιατί:«Από την πανάρχαια μήτρα της αείζωης Ελληνικής ψυχής αντλούσαν τη διάπυρη ανδρεία τους οι σκληροτράχηλοι ήρωες του 21»5
Βιβλιογραφία 1.ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΒΡΙΤΑΝΙΚΑ τ.48, σελ.124 –2..Σαράντος Καργάκος. « Η Ελληνική Επανάσταση του 1821.»τ.Β’ σελ.9-16.-3.Κ.Παπαρρηγόπουλος. «Ιστορία του Ελληνικού έθνους»τ.14.σελ.146 εκδόσεις.LIBERIS.4 Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού 5Μαρία Παπαευσταθίου –Ασημακοπούλου. Πρόξενος Φραγκφούρτης «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ»1986.
Συνεχίζεται με Κολοκοτρώνη
