Του Πάρη
Παπακανάκη
Αναπόφευκτη και φυσικό επακόλουθο της προηγούμενής μας στο «Ρολόι
της Βέροιας» είναι η σημερινή αναφορά μας στην ανάγκη διορθωτικών παρεμβάσεων επί
της ομώνυμης πλατείας Ωρολογίου (ευρύτερα γνωστή στους πολίτες της Βέροιας) ή
Κ. Ρακτιβάν.
Κατά τη δημοσίευση της έγκρισης του έργου της ανάπλασής της, στις 4-08-2006 , ο (τότε) Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, καθηγητής κ. Γιώργος Τσιότρας δήλωσε: « (…) πρόκειται για μια μεγάλη παρέμβαση στην κατεύθυνση της ανάδειξης του κεντρικού τμήματος της Βέροιας και της διατήρησης του ιστορικού χαρακτήρα του. Στόχος του έργου είναι η αναβάθμιση της πλατείας Ωρολογίου, που αποτελούσε κεντρικό πυρήνα της κοινωνικής ζωής της πόλης και η δημιουργία χώρου που θα επαναφέρουν στην περιοχή τις παλιές της χρήσεις. Η σχετική μελέτη είναι πολύ σημαντική και η πόλη της Βέροιας θα έχει την ευκαιρία για μια ανάπλαση που θα είναι εμφανής στο σύνολο της φυσιογνωμίας της πόλης».
Θα αναγνωρίσουμε ασφαλώς ότι το συγκεκριμένο έργο πέτυχε τη
δημιουργία ενός ενιαίου, ικανοποιητικού σε έκταση χώρου, όπου υπάρχει η
δυνατότητα να πραγματοποιούνται διάφορες πολιτιστικές κ.α. εκδηλώσεις,
έχοντας ως σκηνικό το όμορφο κτήριο των παλαιών Δικαστηρίων (θυμίζουμε
οθωμανικό διοικητήριο). Όσον αφορά όμως στην επίτευξη των φιλόδοξων στόχων της εξαγγελίας,
νομίζουμε ότι η γραπτή δήλωση των 150 διαμαρτυρόμενων πολιτών, η οποία
κατατέθηκε με προσωπική παρουσία εκπροσώπων τους στο προηγούμενο Δημοτικό
Συμβούλιο της Βέροιας στις 25 Σεπτεμβρίου 2017, εκφράζει απόλυτα το κοινό λαϊκό
αίσθημα:
«Η Πλατεία Ωρολογίου, η κεντρική πλατεία της πόλης μας, σήμερα,
περισσότερο από οκτώ χρόνια μετά από την ανάπλαση της, είναι ένας “έρημος τόπος”,
ένας τόπος που “διώχνει” αντί να προσελκύει τους ανθρώπους. Και οι λίγοι που τη
διασχίζουν σπεύδουν να διαβούν τάχιστα την πλατεία γιατί δεν υπάρχει τίποτα που
να σε κρατάει σε αυτήν.
1) Οι
υπερήλικες δεν έχουν μια γωνιά να ξαποστάσουν/ οι γονείς με μικρά παιδιά
τρέμουν να τα αφήσουν να τρέξουν, καθώς παντού υπάρχουν μαρμάρινες “παγίδες”,
με αποκορύφωμα το ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ μνημείο των πεσόντων, με τα αιχμηρά γυαλιά
που προεξέχουν (έχουν ήδη προκληθεί πολλά ατυχήματα με θύματα παιδιά).
2)
Απαράδεκτη είναι η κατάσταση με το σιντριβάνι (που για άγνωστους λόγους δεν
λειτουργεί) και “χάσκει” εδώ και χρόνια, ένα ξερόκουτο με πέτρες και καλώδια.
3)
Αδικαιολόγητα εκτεταμένη είναι η πλακόστρωση, που τους θερινούς μήνες αντί να
είναι για τους μη προνομιούχους δημότες ένα καταφύγιο δροσιάς και ανάπαυλας,
κατέληξε να είναι ένας εφιαλτικός ΘΕΡΜΟΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗΣ, ένας ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΈΝΟΣ
ΑΝΘΡΟΠΟΔΙΩΚΤΗΣ, για ντόπιους και περαστικούς.
4) Το
ελάχιστο περιφερειακό πράσινο δεν αρκεί για να εκτονώσει την συσσωρευμένη λάβα
της πλατείας…»
Σε όλα αυτά
έρχονται να προστεθούν και οι έντονες επίσης διαμαρτυρίες μεγάλης μερίδας συμπολιτών
μας για την επιβάρυνση που επέφερε στο “καυτό” θέμα της κυκλοφορίας των
οχημάτων…
Βασική αιτία
αυτής της απογοητευτικής εξέλιξης είναι η βεβιασμένη-ευκαιριακή και αποσπασματική
αντιμετώπιση ενός σύνθετου ζητήματος, υπό την πίεση «να μην χαθεί η κρατική
χρηματοδότηση».
Είναι επομένως επιβεβλημένη υποχρέωση της νυν Δημοτικής
Αρχής και του νεοεκλεγμένου Δημοτικού Συμβουλίου να ενσκήψουν άμεσα, αλλά αυτή
τη φορά συνολικά στην: «…ανακατασκευή της Πλατείας Ωρολογίου, η οποία εκτός της
λειτουργικής και αισθητικής αναβάθμισής της θα περιλαμβάνει και την κατασκευή
ενός σύγχρονου ρολογιού με σκοπό την ανάδειξη της πλατείας σε αληθινό τοπόσημο
για την πόλη», σε συνδυασμό με την «αξιοποίηση του κτηρίου των παλαιών
Δικαστηρίων», την « …ενοποίηση των χώρων του Βήματος Αποστόλου Παύλου και του
3ου-14ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας» και την « …ενοποίηση των διατηρητέων
συνοικιών Κυριώτισσας, Μπαρμπούτας και Παναγίας Δεξιάς με σκοπό τη δημιουργία
ενιαίας φυσιογνωμίας “Παλιάς Πόλης” » ( θυμίζουμε: προεκλογικές δεσμεύσεις στον
6ο άξονα: Υποδομές για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, της
πλειονοψηφήσασας παράταξης) λαμβάνοντας επιπλέον σοβαρά υπόψη την παράμετρο της
διευκόλυνσης της κυκλοφορίας των οχημάτων.
Η παρακαταθήκη της φωνής του αειμνήστου Δημάρχου Αντωνίου
Πρωτοψάλτη, ο οποίος πρώτος ξεκίνησε μεθοδικά τη διαμόρφωση της πλατείας
Ωρολογίου, ακούγεται με «…βροντερή και καθαρά βεργιώτικη προφορά: Εμείς τόσο ηξέραμε,
τόσο εκάναμε. Μας φαίνεται καλό, (…) αργότερα, θα έλθουν νεώτεροι άνθρωποι και
γραμματισμένοι, που θα ξέρουν περισσότερα πράγματα και ας κάνουν
καλύτερο…» Γιάννης Αλεξιάδης, 1983, Βεροιώτικες αράδες.
Πηγή
φωτογραφιών: Ομάδα Παλιές Φωτογραφίες Βέροιας
