Σήμερα το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο της μεγάλης ευεργέτιδος της Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά, μακαριστής Αγγελικής Κορφιωτάκη, μητρός του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτου Παντελεήμονoς Κορφιωτάκη.
Να σημειωθεί ότι σήμερα συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ημέρα της Ενθρονίσεως του Ποιμενάρχου μας κ. Παντελεήμονος στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας, στις 10 Ιουλίου 1994.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν καί συνετῶν καί ἀποκάλυψας αὐτά νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου».
Ἐλάχιστες εἶναι οἱ φορές πού οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές περιγράφουν μία ἀπευθείας ἀποστροφή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Θεό-Πατέρα του. Καί μία ἀπό αὐτές εἶναι καί αὐτή πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.
Ὁ Χριστός ἀπευθύνεται πρός τόν Πατέρα του καί ἀποκαλύπτει τό σχέδιό του. Ἀποκαλύπτει τό σχέδιό του νά κάνει κοινωνούς τῶν μυστηρίων του, κοινωνούς τῶν ἀπορρήτων τῆς θείας Προνοίας του ὄχι αὐτούς πού θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι σοφούς καί συνετούς, ὄχι αὐτούς πού διαθέτουν κοσμική μόρφωση καί παιδεία, ὄχι αὐτούς πού θαυμάζονται καί ἐγκωμιάζονται ἀπό τόν κόσμο γιά τίς γνώσεις καί τίς ἱκανότητές τους, ἀλλά αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέν κάνουν ἐντύπωση, δέν ἐπιδεικνύουν τά χαρίσματά τους, δέν καυχῶνται γι᾽ αὐτά, δέν ἔχουν μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους.
Αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πού πραγματώνεται μέσα στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ συγκλονιστική συνέπεια. Ὄχι γιατί ὁ Θεός δέν συμπαθεῖ τούς σοφούς καί τούς συνετούς τοῦ κόσμου. Ὄχι γιατί ὁ Θεός ἀντιπαθεῖ ἤ ἀπαγορεύει τή γνώση καί τή μόρφωση καί τήν καλλιέργεια τοῦ νοῦ. Ἀσφαλῶς ὄχι γι᾽αὐτό. Γιατί ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού ἔδωσε στούς ἀνθρώπους τή δυνατότητα νά μορφώνονται καί νά προοδεύουν στή γνώση. Αὐτός τούς ἔδωσε τή σοφία, γιά νά ἐξελίσσονται καί νά ἐξελίσσουν τή ζωή τους.
Ἀλλά συχνά ἡ ἀνθρώπινη γνώση φυσιοῖ, ὅπως λέγει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Κάνει τόν ἄνθρωπο ὑπερήφανο καί ἐγωιστή. Τοῦ δημιουργεῖ μία ὑπερβολική αὐτοπεποίθηση καί τόν ὠθεῖ νά νομίζει ὅτι μπορεῖ νά τά καταφέρει ὅλα μόνος του καί, κατά συνέπεια, δέν ἔχει ἀνάγκη οὔτε τόν Θεό οὔτε τό θέλημά του.
Ὅμως ὁ Θεός «ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται», καί γι᾽ αὐτό δέν ἐμπιστεύεται σ᾽ αὐτούς τούς ἀνθρώπους τά ἀπόκρυφα τῆς θείας σοφίας του. Δέν τούς ἐμπιστεύεται, γιατί τά μυστήριά του ἔχουν τή δική τους δυναμική, μέ τήν ὁποία ἐνεργοῦν στούς ἀνθρώπους, καί δέν χρειάζονται τήν ἀνθρώπινη σοφία καί γνώση.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός ἐπιλέγει νά ἀποκαλύψει τά μυστήριά του, ἐπιλέγει νά ἀποκαλύψει τόν ἑαυτό του σέ ἐκείνους τούς ὁποίους μπορεῖ νά μήν τούς ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, γιατί δέν διαφημίζουν τόν ἑαυτό τους, γνωρίζει ὅμως ὅτι εἶναι ἄξιοι νά τούς ἐμπιστευθεῖ καί εἶναι ἱκανοί νά φέρουν εἰς πέρας τήν ἀποστολή πού θά τούς ἀναθέσει.
Αὐτό ἔκανε ἄλλωστε καί ὁ Χριστός ἐπιλέγοντας ὡς μαθητές καί ἀποστόλους του ταπεινούς ἁλιεῖς, γιατί αὐτούς ἔκρινε ὡς κατάλληλους γιά νά ἐκπληρώσουν τήν ἀποστολή γιά τήν ὁποία στούς κάλεσε· γιατί αὐτοί ἦταν ἀρεστοί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἀποδεκτοί, ὥστε νά τούς τιμήσει μέ τή μεγάλη αὐτή τιμή καί χάρη, «ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθεν» του.
Καί εἶναι πολλές οἱ φορές στή ζωή τοῦ κόσμου ἀλλά καί στήν προσωπική μας ζωή, πού οἱ ἄνθρωποι σχεδιάζουμε τό μέλλον μας, τίς ἐξελίξεις, τήν πορεία μας καί τήν ἔκβαση τῶν πραγμάτων πού μᾶς ἀφοροῦν. Ὅμως τά δικά μας σχέδια εἶναι ἀνθρώπινα σχέδια, σχέδια πού καταρτίζονται μέ βάση τήν πεπερασμένη μας γνώση, ὅσο σοφοί καί ἄν εἴμαστε, σχέδια πού καταρτίζονται μέ βάση τή δική μας ὑποκειμενική ἄποψη καί βραχυπρόθεσμη ὀπτική, χωρίς νά λαμβάνουμε ὑπόψη μας τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.
Γιατί ὁ Θεός ἔχει ἕνα σχέδιο γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Ἕνα σχέδιο φτιαγμένο μέ πατρική ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά κάθε ἄνθρωπο. Ἕνα σχέδιο πού εἶναι καλύτερο ἀπό κάθε σχέδιο πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιά τόν ἑαυτό.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς θά πρέπει νά δεχόμασθε μέ ἐμπιστοσύνη τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή ζωή μας καί νά προσπαθοῦμε νά ἀνταποκρινόμασθε σέ αὐτό μέ συνέπεια καί πιστότητα, διότι ἔτσι θά ζοῦμε καί ἐμεῖς τήν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ἀλλά καί ἔτσι θά τοῦ ἐκφράζουμε καί τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά ὅσα μᾶς χάρισε καί μᾶς χαρίζει καί γιά ὅσες δωρεές μᾶς ἐμπιστεύθηκε καί μᾶς ἐμπιστεύεται.
Καί αὐτή τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν εὐχαριστία ἐκφράζω καί ἐγώ σήμερα πρός τόν Θεό, μέ τή συμπλήρωση 25 ἐτῶν ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου στήν Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, καί γιά αὐτή τή δωρεά πού μοῦ χάρισε ἀλλά καί γιά ὅλες τίς δωρεές πού μέ ἀξίωσε νά ζήσω διακονώντας στήν Ἱερά αὐτή Μητρόπολη, πού εἶναι τόσο εὐλογημένη, καί νά ποιμαίνω τόν εὐσεβῆ καί εὐγενῆ λαό της.
Συγχρόνως θά ἤθελα νά ἐκφράσω καί τήν εὐγνωμοσύνη καί τίς εὐχαριστίες μου πρός ὅλους τούς ἀγαπητούς συνεργάτες μου, κληρικούς, μοναχούς, μοναχές καί λαϊκούς γιά τή ἔμπρακτη συμπαράσταση καί βοήθειά τους στό ἔργο μου, στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς τήν ὁποία δέν θά ἦταν δυνατόν νά γίνουν ὅσα μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἔγιναν αὐτά τά χρόνια.
Θά ἤθελα νά ἐκφράσω καί τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν ἀείμνηστη ἀδελφή μας Ἀγγελική, πού χάρη σ᾽ αὐτήν σήμερα βρισκόμεθα σ᾽αὐτό τό Μοναστήρι, διότι μέ τή δική της βοήθεια, μέ τή δική της οἰκονομική βοήθεια, κτίσθηκε κατ᾽ ἀρχάς αὐτό τό Μοναστήρι, τό ὁποῖο, βέβαια, ἐκείνη τό ἔκανε γιά τόν υἱό της καί κατ᾽ ἐπέκταση καί γιά ὅλους ἐμᾶς. Ἔτσι καί ἐκείνη τήν εὐχαριστῶ,
καί ἐκεῖ πού βρίσκεται στόν οὐρανό εὔχομαι νά ἀπολαμβάνει τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ, ὅπως εὔχομαι καί σέ ὅλους τούς συνεργάτες μου καί σέ ὅλους τούς ἀγαπητούς μου ἀδελφούς νά τούς χαρίζει ὁ Θεός πρωτίστως τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα ἀλλά καί ὅλη τή χάρη του καί τήν εὐλογία του νά τόν διακονοῦν μέ ὅλη τή διάθεσή τους, μέ ὅλη τήν ἀγάπη τους, μέ ὅλο τό εἶναι τους. Καί σέ ὅλους ἐσᾶς εὔχομαι πλούσια τή χάρη τοῦ δωρεοδότου Κυρίου μας, ἰδιαίτερα στά μικρά μας παιδιά, τά ὁποῖα σήμερα εἶναι ἐδῶ καί φιλοξενοῦνται ἀπό τό Μοναστήρι μας καί ἦρθαν καί λειτουργήσαμε καί συμπροσευχηθήκαμε ὅλοι μαζί.
Ὁ Θεός νά εἶναι μαζί μας καί νά ἀναπαύει τήν ἀείμνηστη Ἀγγελική.
