Γράφει ο ΠαναγιώτηςΠαπαδόπουλος
Φιλόλογος
Η Ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία, όπως όρισαν οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας, γιορτάζει την Πεντηκοστή ημέρα από το Άγιο Πάσχα, Είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας. Είναι η γενέθλια ημέρα της ιδρύσεώς της. Την ημέρα εκείνη οι μαθητές του Χριστού«επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου(Α.Π.) και ήρχισαν λαλείν ετέραις γλώσσες καθώς το πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (Πρ.Β’.4) Η κάθοδος του στη γη είναι η πραγματοποίηση της υπόσχεσης που έδωσε στους μαθητές του ο Χριστός πριν από την Ανάληψή του στους ουρανούς, ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς. Θα τους στείλει τον Παράκλητο. Ήταν η χάρη του Α. Π. που, με τη μορφή των πυρήνων γλωσσών, επέδραμε επί των κεφαλών των, «συνηγμένων ομοθυμαδόν»,μαθητών του Χριστού και τους μετάλλαξε από αγράμματους ψαράδες σε άρτιους κήρυκες του μηνύματος του ευαγγελίου. Αμέσως μετέβησαν άπαντες σε δημόσιο χώρο με επί κεφαλής τον Απόστολο Πέτρο και εκεί πρώτος άρχισε την ομιλία του. Καρπός της επιφοίτησης του Α.Π. ήταν η ομολογία εκείνου του ανώνυμου και ετερόκλητου πλήθους από διάφορες περιοχής που, με απορία παρακολουθούσε και κατανοούσε στη δική του γλώσσα, την ομιλία του.
Η δραστηριότητα αυτή του Αγίου πνεύματος δεν ήταν η μοναδική στην πανανθρώπινη ιστορία. Πρώτος ο Μωυσής κάνει αναφορά στην παρουσία του Α.Π. κατά τη δημιουργία της γης «και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος»1 Στην Κ.Δ. έκανε αισθητή την παρουσία του κατά την βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό. «Και ιδού φωνή εκ του ουρανού λέγουσα :Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα»( Ματθ.γ΄17). Το Άγιο Πνεύμα συνέχει και ευλογεί την εκκλησιαστική και τη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας. Κανένα μυστήριο δεν καρποφορεί χωρίς την αγιαστική του χάρη.
Το Ά. Π. ήταν αυτό που με τη δημιουργική παρουσία του ενέπνευσε τους Αγίους Πατέρες και συγγραφείς της Ορθοδοξίας στη μετάδοση και στην εδραίωση κηρύγματος με τις συγγραφικές τους ικανότητες. Στην Α Γραφή. «Θεοπνευστία είναι η ειδική έμπνευση, καθοδηγία και επιστασία του Α.Π. στους ι συγγραφείς, ώστε να εκφράσουν και διατυπώσουν το περιεχόμενο της Θ. Αποκαλύψεως πιστά και αλάθητα.»2
Παρακάτω ο συγγραφέας ερμηνεύει την έννοια της έμπνευσής. Το περιεχόμενο της συγγραφής είναι απόλυτα θείο στην ουσία. Η θεοπνευστία αναφέρεται στην πιστότητα και ακρίβεια της δογματικής και ηθικής έννοιας τη θ. Αποκαλύψεως.
Αυτή πνευματική χορηγία του Α.Π. αποδεικνύεται σε κάθε φάση της ζωής. Είναι ευδιάκριτη στους Ι. Κανόνες που θεσπίστηκαν από τους ι. πατέρες, στη συγγραφικής τους ικανότητα αλλά και στους ποιητές-λογοτέχνες που πρόσφεραν, με τα τροπάριά τους και τους θρησκευτικούς ύμνους, στη χριστιανική πίστη και τον πολιτισμό ευρύτερα. Όλες οι λατρευτικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις της εκκλησίες είναι στολισμένες με ύμνους ανάλογα με το περιεχόμενο των Δεσποτικών, Θεομητορικών εορτών και των εορταζόντων Αγίων.
Τα τροπάρια της Πεντηκοστής είναι πνευματικά δημιουργήματα πλούσια σε θεολογικές και δογματικές ερμηνείες. Με τη βοήθεια της έμπνευσης του Α.Π. θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει ο κάθε ειδικός αριστουργήματα της χριστιανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Στα στιχηρά ιδιόμελα (έχουν δική τους ψαλμωδία) ο ποιητής-υμνωδός θαυμάζει το γεγονός και περιγράφει το σκηνικό της παρουσίας του Α.Π. με τη μορφή των πύρινων γλωσσών.α) «Εγένετο ήχος καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής..και πάντες ήρξαντο φθέγγεσθαι..»β)«Το Π.Α, ην μεν αεί και έστι και έσται, ούτε αρξάμεον, ούτε παυσόμενον….(ην)και ζωοποιούν, Φως και φωτός χορηγόν, αυτάγαθον και πηγή αγαθότητος.»γ)¨»Το Π. το Α. φως, και ζωή, και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα Σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον καθαίρον τα πταίσματα…….»3
Η παρουσία του Αγίου πνεύματος στην εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή της εκκλησίας δηλώνεται σταθερά στο Σύμβολο της Πίστεως που συνέταξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας της ‘ και της Β’ Συνόδου
« Η εορτή αυτή αντιστοιχεί με την επίσης μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων. (Έξοδος 23,16. 34,22) η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Τη γιόρταζαν πενήντα μέρες ύστερα από το Πάσχα και λεγόταν Σαβουώθ. Με τη διασπορά των Εβραίων έχασε το γεωργικό της χαρακτήρα και παρέμεινε ως γιορτή της παράδοσης του Νόμου από το Θεό». 4
Αυτά και πολλά άλλα είναι τα πλούσια δώρα που υπόσχεται ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα στους πιστούς χριστιανούς. Η επιλογή εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων.
Ευχόμαστε να ευλογεί τους σπουδάζοντες μαθητές τις ημέρες των εξετάσεων και τους πολιτικούς όλων των χωρών της ανθρωπότητας για μια δίκαιη και ειρηνική ζωή των λαών.
Βιβλιογραφία.
1 Παλαιά Διαθήκη ( Μετάφραση των 72) ΓΕΝΕΣΗ ( κ. Α’στ. 2.)
2.Βασίλειος Μπιλάλης(Μοναχός Νικόδημος) «Ορθόδοξη πίστη και λατρεία» Β’ Λυκείου σελ.42 εκδ. ΟΕΔΒ 1976{ το οποίο δίδαξα}
3.ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ. Εκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΉΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Σελ511
4. «ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ» Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
