Αυτές οι γυναίκες
ούτε με τον σοσιαλισμό,
ούτε με τον καπιταλισμό,
ούτε στον κομμουνισμό τηλεφωνούσανε,
ούτε ο φεμινισμός τριαλαλό…ούτε ,ούτε, ούτε….
Αυτές ποζάρανε στον
Πικάσο για
τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν»
απείραχτες απ` τις ορέξεις του καιρού
και τα καλλιστεία του εφήμερου.
Αυτές
την Μητρική γλώσσα
μιλούν,
διάλεκτο της γοητείας των παρθένων.
Αυτές
που κλαίνε για τους τυφώνες
και
τους ψιθύρους των δένδρων που φυλάγουν.
Κόρες λείες με διάφανα υφάσματα,
ερωμένες των παραμυθιών,
δυνάμεις που σκεπάζουν το άσκοπο βουητό του κόσμου.
Ανεμώνες στον κήπο
Του Θεού,
καλόγριες με δεμένα μάτια
του Ήλιου και της Θάλασσας παιδικά χρόνια,
κολώνες Ιωνικές αμετακίνητες του κάλλους,
στον έκτο μήνα των ερώτων του Ελύτη.
Ωωω, εις ποίαν Ροδιάν εναπόθεσαν τα αινίγματα;
Πως ολιγόστεψεν ο
Κόσμος;
Αλληλέγγυα μυστικά κυκλώνουν τους νυχτοφύλακες.
Η γυναικεία ομορφιά εξομολογείται!
Αφήνουν ξέπλεκα τα μαλλιά τους και
όλο ρωτούν
πως να `ναι τώρα τα Αρσενικά;
Φοβούνται ακόμα;
Γιάννης Ναζλίδης
20 Μαΐου 2019
