Πολυδιαβασμένος, με γοητευτικό αστείρευτο και χειμαρρώδη λόγο, ο Μίμης Ανδρουλάκης, πολιτικός και συγγραφέας, παρουσίασε το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, το νέο του βιβλίο «Νύχτα με πέντε φεγγάρια» (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ) στη Βέροια, στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών. Μίλησαν για το βιβλίο η δημοσιογράφος και πρώην δήμαρχος Βέροιας Χαρ. Ουσουλτζόγλου και τον καλωσόρισε με τον ιδιαίτερο τρόπο του, ο οικοδεσπότης Γιάννης Ναζλίδης.
Με αγάπη μίλησε για τις ηρωίδες του βιβλίου του ο Μιίμης Ανδρουλάκης και ιδιαίτερα για την πόντια Ρουμελλήνα και τη ταραχώδη ζωή της, που διαπερνάει σημαντικές ιστορικές περιόδους της χώρας, με αναφορές στη Μακεδονία, στα τάγματα Κρητών που βοήθησαν στην απελευθέρωσή της αλλά και στην οδύσσεια των γυναικών του Πόντου που «ξεριζώθηκαν» για να μην εξισλαμιστούν.
Μια ιστορία που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, πόσο μάλλον του ακροατή, να την ακούει από τον Μίμη Ανδρουλάκη ο οποίος ξέρει πολύ καλά να αφηγείται ιστορίες με πυκνότητα νοήματος που οδηγούν – όπως λέει και ο ίδιος – στην βαθύτερη αλήθεια της ανθρώπινης κατάστασης, στα τραύματα, στα ένοχα μυστικά μας και σε μια αναμέτρηση με τον ίδιο τον εαυτό μας.
Τα πέντε φεγγάρια, οι πέντε σύγχρονες πλέον γυναίκες, απόγονοι της Ρουμελλήνας, υφαίνουν τα μικρά τους δράματα στον καμβά της μεγάλης ιστορίας…
«Η οδύσσεια του Ποντιακού Ελληνισμού είναι γραμμένη στα πρόσωπα αυτών των γυναικών» μας είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης, μιλώντας στην εκπομπή «πρωινές σημειώσεις» στον ΑΚΟΥ 99.6
Ένα μυθιστόρημα με εκπλήξεις που προκαλεί την ευχαρίστηση της ανάγνωσης αλλά και της γνώσης των γεγονότων εκείνης της εποχής, που προβληματίζει μέσα από τη ζωή των γυναικών της ιστορίας και θέτει ερωτήματα: Μπορεί να είναι μάταιη μια ζωή φιλτραρισμένη, από τόσες διαψεύσεις, ματαιομένες ελπίδες και προδοσίες;
Ο Μίμης Ανδρουλάκης, τα τελευταία χρόνια απέχει από την πολιτική και δραστηριοποιείται κυρίως ως συγγραφέας, εμβαθύνοντας στα υποστρώματα της πραγματικότητας και όχι στον αφρό…
«Θέλω να κλείσω έναν κύκλο πνευματικής εργασίας» μας λέει, ενώ ετοιμάζει την επόμενη ιστορία του που θα την γράψει και πάλι καλοκαίρι, μια εποχή που ελευθερώνει την έμπνευσή του, στο χωριό του και στη φύση. Ωστόσο, πάντα βρίσκεται σαν σε αναμονή, για κάτι που θα συμβεί, παρακολουθώντας παράλληλα τα πράγματα και τις πολιτικές εξελίξεις από πολύ κοντά, αλλά και σε απόσταση, για να τα βλέπει πιο καθαρά…
Σοφία Γκαγκούση
