«Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;»
Ἡ ἀπορία τῶν μυροφόρων γυναικῶν, τῶν πιστῶν ἐκείνων καί ἀφοσιωμένων μαθητριῶν τοῦ Κυρίου πού ἀδιαφορώντας γιά τή γνώμη τῶν πολλῶν, ἀδιαφορώντας γιά τίς δυσκολίες καί τούς κινδύνους πού ἐνυπῆρχαν στό ἐγχείρημά τους καί ξεπερνώντας τούςφόβους ἔφθαναν «λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων...ἐπί τό μνημεῖον» γιά νά προσφέρουν τά μύρα τῆς ἀγάπης τους στόν πεφιλημένο διδάσκαλό τους, δέν ἀπαντᾶται μέ λόγια. Ἀπαντᾶται μέ ἕνα θαῦμα. Μέ ἕνα θαῦμα μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο πού ἀποδεικνύει τή δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.
Διότι δέν εἶναι μόνο ὁ βαρύς λίθος, τόν ὁποῖο εἶχε τοποθετήσει ὁ Ἰωσήφ στή θύρα τοῦ μνημείου καί εἶχαν σφραγίσει οἱ καχύποπτοι Ἰουδαῖοι, πού δέν εἶναι πλέον στή θέση του, ἀλλά δέν εἶναι οὔτε ἡ κουστωδία πού τόν φύλασσε, οὔτε ὁ ἴδιος Χριστός. Ἕνας ἄγγελος μόνο, «περιβεβλημένος στολήν λευκήν», εἶναι αὐτός πού, ἄν καί ξαφνιάζει στήν ἀρχή τίς Μυροφόρες, ἐπιβεβαιώνει τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως.
«Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;»
Δέν εἶναι ἡ μοναδική φορά πού ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία προτρέχει τῆς θείας δυνάμεως. Δέν εἶναι ἡ μοναδική φορά πού ἡ θεία δύναμη ἀνατρέπει τούς φόβους καί διαλύει τίς ἀπορίες τῶν ἀνθρώπων.
Πόσες φορές σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε, ἀγωνιοῦμε γιά τό μέλλον, νομίζουμε ὅτι ἐμεῖς, μέ τίς ἀσθενεῖς μας δυνάμεις, πρέπει νά βροῦμε ὅλες τίς λύσεις, χωρίς νά ἐμπιστευόμαστε τόν Θεό, χωρίς νά λαμβάνουμε ὑπόψη μας ὅτι πάνω ὅλα εἶναι ἡ δύναμή Του, ἡ δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, πού μπορεῖ νά ἀποκυλίσει ὁποιοδήποτε ἐμπόδιο, ὅπως ἀποκύλισε τόν λίθο ἀπό τή θύρα τοῦ μνημείου.
Πόσες φορές κάποιοι νομίζουν ὅτι μποροῦν νά ἀποκλείσουν τόν Χριστό καί τήν πίστη τῶν ἀνθρώπων σέ Αὐτόν μέσα σέ ἕναν τάφο, ὅτι μποροῦν νά περιορίσουν τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τρομοκρατώντας τούς ἀνθρώπους μέ στρατιῶτες καί κουστωδίες, ὅτι μποροῦν νά ἐμποδίσουν τή μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ νά ἀκούεται στούς ἀνθρώπους, νά ἀνιστᾶ συνειδήσεις καί νά ἀνακαινίζει ζωές.
Ὅμως ὅλους αὐτούς τούς διαψεύδει «τό φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως μήνυμα», τό ὁποῖο ὄχι μόνο ἔμαθαν τή νύκτα ἐκείνη οἱ μυροφόρες γυναῖκες ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Κυρίου ἀλλά τό εἶδαν μέ τά ἴδια τους τά μάτια καί τό κήρυξαν σέ ὅλη τήν κτίση.
Ὅλους αὐτούς τούς διαψεύδει τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως πού ἐπιβεβαιώνεται 2000 χρόνια τώρα κάτω ἀπό τίς πιό ἀντίξοες συνθῆκες σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου. Ἐπιβεβαιώνεται ἐνώπιον ὄχι μόνο αὐτῶν πού πιστεύουν ἀλλά καί ἐκείνων πού δέν πιστεύουν, ὡς πρόσκληση τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου νά τό ζήσουμε ὅλοι πιστεύοντας στή δύναμή Του. Γιατί αὐτή ἡ δύναμη, ἡ δύναμη τοῦ δι᾽ ἡμᾶς παθόντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ, εἶναι αὐτή πού μπορεῖ νά κάνει καί γιά μᾶς τό θαῦμα. Νά ἀποκυλίσει τόν λίθο τῆς ψυχῆς μας, τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας, νά τήν ἐλευθερώσει καί νά τήν καταστήσει μέτοχο τῆς Ἀναστάσεώς του.
Ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε. Ἀρκεῖ νά τό ζητήσουμε μέ θέρμη καί πίστη ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό.
Χριστός Ἀνέστη!
Διάπυρος πρός τόν ἀναστάντα
Κύριον εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ
Καμπανίας Παντελεήμων
