Πρόλογος του συγγραφέα Φίλες και φίλοι συμπατριώτες μου, το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μου που κρατάτε τώρα στα χέρια σας, αφιερώνεται στο πολυβασανισμένο Βυζαντινό Μνημείο του 11ο αιώνα, στην Παλαιά Μητρόπολη Βεροίας, ενώ στα υπόλοιπα (Β, Γ και Δ) περιλαμβάνονται διηγήματα, άρθρα και ποιήματά μου γραμμένα στα τελευταία πέντε χρόνια.
Την επιμέλεια του βιβλίου και τη φροντίδα της έκδοσης είχε ο Φιλόλογος Καθηγητής και συγγραφέας κ. Θωμάς Γαβριηλίδης. Το βιβλίο το προλόγισε και ο κ. Γαβριηλίδης. Αναφέρεται στις θετικές ενέργειες της κίνησης ενεργών πολιτών, όπου συμμετέχει και ο κ. Πολυχρονιάδης.
Δεν παραλείπει να αναφερθεί και στα αρνητικά στοιχεία που προέκυψαν κατά την αναστήλωση της Παλαιάς Μητρόπολης και τα οποία υποβαθμίζουν σοβαρά και ανεπανόρθωτα το ιερό αυτό μνημείο της πόλης μας.
Ο κ. Πολυχρονιάδης αναφέρεται εκτενώς στις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από την κίνηση ενεργών πολιτών μέχρις ότου εξασφαλισθεί ένα πολύ σημαντικό ποσό χρημάτων (3.465.000) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία δαπανήθηκαν χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί η αναστήλωση και η αναμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Ενώ παράλληλα σημαντικές κακοτεχνίες υποβιβάζουν σοβαρά την εξωτερική εμφάνιση του μνημείου.
Στο δεύτερο κεφάλαιο «διηγήματα», αναφέρεται ιδιαίτερα στον Νέστορα Μικροκέφαλο και στις οδυνηρές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου που είχαν σαν συνέπεια ένα μεγάλο μέρος των νικημένων να καταλήξει στη Σοβιετική Ένωση. Ο Μικροκέφαλος στην Τασκένδη εργαζόμενος ως ξυλουργός, κατόρθωσε να αποκτήσει πολλές γνώσεις γύρω από θέματα τα οποία στη χώρα μας σπάνιζαν.
Έγινε ένας εξαίρετος κουρδιστής πιάνων. Στην Ελλάδα όταν επέστρεψε, αναγνωρίστηκε αυτή του η δεξιοτεχνία και η φήμη του έφθασε ως την Αθήνα.
Αλλά και ένα άλλο άρθρο «Μία τυχαία γνωριμία», στις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου αναφέρεται.
Στο τρίτο κεφάλαιο περιλαμβάνονται άρθρα γενικού ενδιαφέροντος. Σταματώ στα δύο άρθρα που αφορούν τον τουρισμό, τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Ιστορικός, θρησκευτικός και φυσικός τουρισμός, τρεις γίγαντες βρίσκονται σε χειμερία νάρκη.
Στο τέταρτο κεφάλαιο «ποιήματα» όλα δείχνουν ένα ποιητή με εξαιρετικό ταλέντο. Επέλεξα με μεγάλη δυσκολία ένα από αυτά «Μία Δίκη». Η Δημοκρατία δοκιμάζεται διασύρεται. Το αίμα έφραξε τους υπονόμους, έβαψε τους λόφους και τα βουνά. Τα κορμιά των νέων γέμισαν τα νεκροταφεία. Ο ένας σκοτώνει τον άλλον. Η Δημοκρατία δοκιμάζεται. Τη Δημοκρατία δεν την πετροβολούν, δεν την ποδοπατούν. Τη Δημοκρατία τη σέβονται, την αγαπούν και την ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο, διαπιστώνει ότι ο συγγραφέας έχει μία εξαιρετική ικανότητα να χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις με τέτοια επιδεξιότητα, ώστε να στολίζουν και να δένουν το κείμενο, του άρθρου από την αρχή ως το τέλος.
Μου θυμίζει τους παλιούς κτίστες της πέτρας που είχαν την ικανότητα να τοποθετούν την κάθε πέτρα εκεί που πρέπει, ώστε εκτός από ωραίο το κτίσμα να είναι και γερά δεμένο.
Δ.Κ. Στυλιανίδης