Του Γιάννη Καμπούρη
Εκλογές και πάλι … μπόλικο μπλα μπλα και αισιοδοξία σε διάφορες συσκευασίες, με δωρεάν διάθεση από όλους και προς όλους.
Αθροίζοντας όλα όσα ακούς αναρωτιέσαι, μα καλά πως δεν τα σκέφτηκε κανείς τόσο καιρό … κοίτα να δεις, ο παράδεισος στα πόδια μας και να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι !
Και όμως … ενώ έχουμε τον παράδεισο στα πόδια μας, φτάσαμε να μην του δίνουμε σημασία. Λογικό, αφού δεν δίνουμε πια καμιά σημασία στα προεκλογικά προγράμματα που κυκλοφορούν ένθεν κακείθεν και τον τάζουν αφειδώς … όμως πόσο λογικό και αποδεκτό μπορεί να είναι αυτό … είναι δυνατόν να ψηφίζουμε χωρίς να ξέρουμε τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, δεν κλείνουμε ραντεβού στα τυφλά … και όμως και κλείνουμε και πάμε με ελαφριά καρδιά και ότι βρέξει ας κατεβάσει !
Είναι βλέπετε ο εθισμός μας σε μια τόσο απαξιωτική κατάσταση ημών ως ψηφοφόρων και υμών ως εκλεγομένων.
Αντί να το ψάχνουμε αρκούμαστε να λέμε … εντάξει και το ένα δέκατο να κάνουν από αυτά που λένε, καλά είναι … ε όχι … τα προγράμματα είναι μια δέσμευση πολιτική και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται … δε μπορεί εν γνώσει μας και με τη συναίνεση μας να καταπίνουμε αμάσητα ότι μας σερβίρουν.
Και δεν είναι μόνο αυτά που πρέπει να ψάχνουμε … είναι και η διαδρομή του καθενός που ζητά να τον εμπιστευτούμε … δε μπορεί ο καθένας να αυτοανακηρύσσεται «μεσσίας» όταν το παρελθόν του άλλα μας δείχνει … ο καθένας βαρύνεται με ένα ιστορικό που ο ίδιος έχτισε και κουβαλά και εν πολλοίς προδιαγράφει την μετέπειτα πορεία και συμπεριφορά του.
Απέναντι σε όλα αυτά δεν έχουμε καμιά απολύτως δικαιολογία.
Δεχόμαστε άκριτα ότι οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης και ειδικά αυτές στις μικρές κοινωνίες, επηρεάζονται από τις κοινωνικές, φιλικές και συγγενικές σχέσεις … έτσι όλοι μας λέμε και ας μη το αρνηθούμε … καλό παιδί αυτό … ε συγγενής αυτός … ε αυτόν τουλάχιστον τον ξέρω … και ότι άλλο, το πιο ακραίο … α με αυτόν πάμε μαζί στο γήπεδο !
Αν ψηφίζουμε έτσι καλώς … αλλά ας μην το παίζουμε μετά προδομένοι και απογοητευμένοι όταν η ψήφος μας είναι τόσο χαλαρή … η ψήφος είναι πολιτική και στη βάση αυτή πρέπει να γίνονται οι επιλογές μας, έτσι πρέπει να κρίνεται το αποτέλεσμα και η πορεία όσων εμπιστευτήκαμε … δεν θα πρέπει να αφηνόμαστε στο κισμέτ περιμένοντας το αύριο να χτυπήσει την πόρτα μας, όντας θρονιασμένοι στο καναπέ.
Τι να κάνουμε λοιπόν.
Κανείς μας δεν περιμένει θαύματα … αυτά μπορεί να συμβαίνουν αλλού, αλλά στην καθημερινότητά μας πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα … την πραγματικότητα που είναι αμείλικτη και δεν της αρμόζει η χαλαρότητα … αρχικά λοιπόν μικρό καλάθι και ας κοιτάμε με καχυποψία όσους επιμένουν να προσφέρουν πολλά περισσότερα από όσα χωρά η τσέπη μας και κυρίως από όσα είναι σε θέση να μας προσφέρουν.
Να θυμόμαστε ότι πίσω από κάθε «θαύμα» τουλάχιστον στην πολιτική, δεν κρύβεται κάποια αόρατη δύναμη που ορίζει τα τεκταινόμενα και τα μελλούμενα … κρύβεται δουλειά, πολύ δουλειά, όχι φανφάρες και φωτογραφικές πόζες … κάθε «θαύμα» απαιτεί υπερβάσεις, φαντασία, δουλειά, συνεργασίες, διάλογο … οι εκθέσεις ιδεών διανθισμένες με οτιδήποτε φανταχτερό, δεν αρμόζουν στην πολιτική.
Άνθρωποι που εξαντλούν την ύπαρξη τους κρίνοντας και επικρίνοντας τους άλλους, μάλλον δεν είναι και η καλύτερη επιλογή … γιατί καλά μας τα λένε … αυτοί τόσα, εμείς περισσότερα … αυτοί έτσι, εμείς αλλιώς … αλλά το κρίσιμο ερώτημα παραμένει … από ποια πηγή θα χρηματοδοτηθούν τα υποσχόμενα … και εδώ δεν ακούγεται κουβέντα … κάτι περί διεκδικήσεων, κάτι περί προγραμμάτων και να ‘χαμε να λέγαμε … αλλά αυτά σε καμιά περίπτωση δεν συνθέτουν πολιτική πρόταση.
Η πολιτική χρειάζεται στρατηγικό «όραμα» και ανάλογες τακτικές επιλογές, αξιολογήσεις, σφιχτό οικονομικό σχεδιασμό, κλπ … όταν ο καπετάνιος βγει από το λιμάνι δεν φτάνει να ξέρει που θέλει να πάει, αλλά κυρίως ποια ρότα θα τραβήξει ώστε να φτάσει στο λιμάνι του, όσο ποιο γρήγορα γίνεται και με ασφάλεια … εδώ δεν μιλάμε ένα «ταξίδι» όπου « … ευχόμαστε να ναι μακρύς ο δρόμος …» κλπ, κλπ.
Ειλικρινά δεν έχουμε καμιά δικαιολογία να βγαίνουμε εκ των υστέρων στα καφενεία, στις καφετέριες ή όπου αλλού και να κλαίμε τη μοίρα μας … επιτέλους οι επιλογές μας ορίζουν τη μοίρα μας ας το καταλάβουμε αυτό, να δεχτούμε το κόστος ή το κέρδος των επιλογών μας.
Ο καθένας μας ας κάνει τις επιλογή του αντιλαμβανόμενος ότι αυτές θα ορίσουν το αύριο της πόλης μας, της χώρας, της Ευρώπης … ας μην κρυφτούμε πίσω από την ανωνυμία της ψήφου μας, ας κρίνουμε και ας επιλέξουμε με πολιτικά κριτήρια … και να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι πρέπει να αφήσουμε στην επόμενη γενιά κάτι παραπάνω από αυτό που παραλάβαμε και όχι κάτι λιγότερο.
