Μόνο όποιος είναι συλλέκτης μπορεί να καταλάβει το συναίσθημα της αγωνίας, της προσμονής, της μανίας και της ικανοποίησης, να έρθει στα χέρια του το πολύτιμο συλλεκτικό κομμάτι. Μια έκθεση που συζητήθηκε και προκάλεσε το ενδιαφέρον του κοινού, ήταν αυτή που έγινε στο ισόγειο της Στέγης ,με τις συλλογές και τις δημιουργίες 10 συλλεκτών και δημιουργών… (Βαλαχής Γιάννης, Δαμιανίδης Λεωνίδας/ Δάφνη & Μαργαρίτα, Ζέρβας Παναγιώτης, Ζυγουλιάνος Στέργιος, Τυφλίδης Κώστας, Λάπας Κώστας, Μπιλδιρής Γιάννης, Καμπούρης Γιάννης, Κόβας Γιώργος, Παπαθεοχαρίδης Βαγγέλης και ο Σύλλογος Μοντελιστων Βορείου Ελλάδος «Πήγασος»).
Στις σελίδες του Λαού, τους φιλοξενούμε σε συνέχειες, ώστε να τους γνωρίσουμε καλύτερα και να μάθουμε τι ακριβώς κάνουν τόσα χρόνια… …
Επιμέλεια: Σοφία Γκαγκούση
Παναγιώτης (Νότης) Ζέρβας
Το αντικείμενο της συλλογής του ιδιαίτερο, τα πετρώματα. Μια συλλογή όπου αποτυπώνεται το μεγαλείο της γης όπου μπορεί να βρει κανείς μοναδικά σε ομορφιά και λάμψη πετρώματα.
Οι 7 νάνοι φταίνε, που έβρισκαν διαμάντια και πέτρες στα ορυχεία και χρωματιστά πετράδια…, μας λέει ο Παναγιώτης (Νότης) Ζέρβας για τη για την αφορμή να ξεκινήσει τη συλλογή ορυκτών, στην οποία επιδίδεται εδώ και χρόνια και μάλιστα συστηματικά. Όταν έγινε 10 ετών ο πατέρας του τον ανέβασε σ’ ένα βουνό που έβοσκε τα κατσίκια και εκεί άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη ζαχαρόπετρα, κάτι πέτρες άσπρες και γυαλιστερές που όταν τις σκούπιζαν γινόταν -λέει- σαν ζάχαρη. Η περιέργεια για τις ζαχαρόπετρες τον οδήγησε σε μια χαράδρα όπου εκεί υπήρχαν κρύσταλλοι, επονομαζόμενοι και δόντια σκύλου. Φεύγοντας για το σπίτι κουβάλησε ζαχαρόπετρες…
Προφανώς η γλυκιά ικανοποίηση του ξύπνησε έντονα τη «συλλεκτική» διάθεση που έγινε μανία… Ακολούθησε η συγκέντρωση κι άλλων πετρωμάτων κι έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη μαγιά. Η μικρή του συλλογή φιλοξενήθηκε με παραίνεση μιας καθηγήτριάς του, στη βιβλιοθήκη του Γυμνασίου… Δεν του επιστράφηκαν ποτέ… Ήρθαν όμως στα χέρια του τα βιβλία της καθηγήτριας περί ορυκτολογίας και ορυκτοδιαγνωστικής. Από κει και πέρα άρχισε να οργώνει τα βουνά, να ανταλλάσσει πέτρες και ορυκτά με άλλους συλλέκτες. Διαβάζοντας το «ταξίδι στο κέντρο της γης» του Ιούλιου Βερν και άλλα λογοτεχνικά κείμενα, όπως η «μυστηριώδης νήσος», πορώνεται ακόμα περισσότερο…
«Το ορυκτό, είναι παγωμένη δημιουργία. Είναι αποτέλεσμα επίδρασης πραγμάτων, που γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε. Από τις απλές φυσικές δυνάμεις, μέχρι κι αυτές που δεν κατανοούμε. Αν επεκτείνουμε αυτό το πλαίσιο, μπαίνουμε και στη διαδικασία των εναλλακτικών θεραπειών (π.χ. κρυσταλλοθεραπεία)’, μας λέει ο Π. Ζέρβας. Εκτός από τη συλλογή όμως, ένας συλλέκτης πρέπει να έχει και την ικανότητα της κατάταξης, της στοιχειοθέτησης, της αποθήκευσης και του σεβασμού του αντικειμένου μέσα από τη γνώση και την αξιολόγηση, επισημαίνει και προσθέτει: «Η κοινή αγάπη για συλλογή, δημιουργεί και συνεργασίες με άλλους ανθρώπους, με συλλέκτες, ακόμα και από το εξωτερικό, με τους οποίους μοιράζεσαι τα ενδιαφέροντά σου, ανταλλάσσοντας πολλές φορές κομμάτια από τις συλλογές του καθένα.
Συνεχίζοντας να μας μιλάει για τα ορυκτά, είναι αντιληπτή η «μούρλα», όπως λέει και ο ίδιος, για τη συλλογή τους.
«Το ορυκτό βασίλειο, προηγήθηκε όλων των βασιλείων (φυτικού και ζωικού) που σημαίνει ότι είναι από τα πρώτα δημιουργήματα της γης. Ο οργανισμός μας αποτελείται από τα υλικά των πετρωμάτων σε μια σύνθεση η οποία αντιστέκεται σ’ αυτό που λέμε θερμοδυναμικά αξιώματα. Προηγείται όμως το υλικό… Κι όλα αυτά έχουν απειρία σχημάτων, πολυπλοκότητας και χρώματος. Στην ουσία μέσα από αυτά, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τη σύστασή σου…»
Κάπως έτσι, σκέφτεται ως συλλέκτης ο Παναγιώτης-Νότης Ζέρβας, με ένα αστερίσκο στο τέλος: την εσωστρεφή κυρίως λειτουργία των ανθρώπων, που κυριεύονται από το πάθος και την αγωνία να αποκτήσουν ένα κομμάτι που τους ενδιαφέρει ή τους λείπει, να το περιποιηθούν και να το κατατάξουν στην πολύτιμη συλλογή τους.
Στέργιος Ζυγουλιάνος
Οι φωτογραφίες και τεκμήρια από την πόλη της Βέροιας αποτελούν το αντικείμενο της συλλογής του. Οι πηγές του διάφορες και με βάση το υλικό αυτό αλλά και τη συνδρομή πολλών φίλων, διαχειριστής της ομάδας στο FB «Παλιές φωτογραφίες της Βέροιας».
Ο Στέργιος Ζυγουλιάνος είναι λογιστής και από μικρός στην παράδοση και στον πολιτισμό, στην ενασχόληση με τα κοινά και εθελοντής.
«Πριν μια 5ετία, Άνοιξη του 2014, πήρα την απόφαση να δημιουργήσω την ομάδα στο fb ¨Παλιές Φωτογραφίες της Βέροιας” και να κοινοποιήσω φωτογραφίες, από το προσωπικό οικογενειακό αρχείο, της Βέροιας που χάθηκε. Αρκετά μεγάλο το ψηφιακό αρχείο αλλά δεν αρκούσε και άρχισα δειλά δειλά να “ψαρεύω” φωτογραφίες και όχι μόνο της Βέροιας από site δημοπρασιών.
Φωτογραφίες και τεκμήρια από την πόλη αποτελούν το αντικείμενο της συλλογής μου. Αυτή τη στιγμή αρκετές 10άδες είναι στη κατοχή μου. Αρκετές έγχρωμες (περίπου στις 60) με εικόνες της πόλης δεκαετίας ΄60 και ΄70, περίπου 200 οι ασπρόμαυρες και με στόχο σε πρώτη φάση την ολοκλήρωση του αρχείου Βαρβαρέσου. Μια σειρά φωτογραφιών της Βέροιας, ξεχωριστή, από το φακό ενός αξιόλογου φωτογράφου της πόλης.
Κύρια πηγή το ebay, το delcambe, o Faitatzis και άλλοι. Εφημερίδα του ΄12 που περιγράφει την επίσκεψη του Βασιλιά αμέσως μετά την απελευθέρωση είναι σε ξεχωριστή θέση, καθώς και μια σειρά φωτογραφιών λίγο πριν το 1910 με το δικαστήριο και το νερό σε κυρίαρχο σημείο», μας λέει.
Ο Στέργιος Ζυγουλιάνος πιστεύει ότι η ενασχόληση και με κάτι άλλο πέρα από την κύρια εργασία μόνο θετικά μπορεί να αποτιμηθεί. Η αναζήτηση σε στίβες με φωτογραφίες σε κάποιο παλαιοπωλείο, η ανακάλυψη μίας και μοναδικής φωτογραφίας, το απόκομμα μίας εφημερίδας εποχής για την Βέροια που έφυγε, οι συζητήσεις γύρω από ένα τεκμήριο, ανοίγουν δρόμους…
«Και όχι μόνο ανοίγουν δρόμους, αλλά δημιουργούν προβληματισμούς τόσο για την συνέχεια, όσο και για τον τρόπο διαχείρισης όλου αυτού του υλικού. Το οποίο μαζί με συλλογές κι άλλων συμπληρώνουν το παζλ της Βέροιας που έζησαν οι γονείς μας, που προλάβαμε λίγο και εμείς οι νεώτεροι και που θα πρέπει να αφήσουμε παρακαταθήκη για τις νέες γενιές».
Η αναζήτηση, λοιπόν για τον κ. Ζυγουλιάνο, πέρα από το κόστος, συνεχίζεται.
Βαγγέλης Παπαθεοχαρίδης
Η συλλογή του αποτελείται κυρίως από ιστορικά αντικείμενα. Μέρος της φιλοξενείται στο «ιστορικό πανόραμα» στο Χώρο Τεχνών. Η συμμετοχή του στην έκθεση έχει ως αντικείμενο τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα.
Οι διάφορες συλλογές απασχολούν τον ελεύθερο χρόνο του Βαγγέλη Παπαθεοχαρίδη. Σ’ αυτές βρίσκει όπως και κάθε συλλέκτης πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, είναι ανεξάντλητες. Οι πληροφορίες και οι γνώσεις που απαιτούν για να μπορέσουν υποστηριχθούν, τον ωθούν, όπως μας λέει, σε ένα διαρκές ψάξιμο. Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του συλλέκτη πρέπει να έχει γνώσεις του αντικειμένου με το οποίο απασχολείται και εδώ αρχίζει η μαγεία.
«Όσο περισσότερο ασχολείσαι με ένα θέμα διαπιστώνεις με έκπληξη και χαρά πόσο μακριά μπορεί να σε πάει. Δεν είναι μόνο οι γνώσεις που αποκτάς, είναι και οι φιλίες που δημιουργούνται όταν συναντάς ανθρώπους με τα ίδια ενδιαφέροντα. Για τις συλλογές υπάρχει η άποψη ότι είναι προνόμιο όσων έχουν μια σχετική οικονομική άνεση, όμως αυτό δεν είναι ο κανόνας. Το θέμα τους μπορεί να είναι οτιδήποτε και ας μην έχει κάποια ιδιαίτερη οικονομική αξία. Ποιος δε θυμάται αυτά που μαζεύαμε σαν παιδιά, καπάκια από αναψυκτικά, κουτόσπιρτα, γραμματόσημα και ότι άλλο».
Αυτό που μετρά σε μια συλλογή είναι πρωταρχικά η χαρά που προσφέρει στον ίδιο το συλλέκτη… Έτσι και ο Βαγγέλης Παπαθεοχαρίδης, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που συνάντησε αυτό το χόμπι. «Με ενδιαφέρουν τα ιστορικά αντικείμενα και τα νομίσματα. Η συλλογή μου μπορεί να μην είναι μεγάλη αλλά είναι φτιαγμένη με μεράκι, με έχει φέρει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, μου διδάσκει καθημερινά ιστορία.
Είναι μεγάλη η χαρά μου που μέσα από την έκθεση μου δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστώ ένα μέρος της με τους επισκέπτές της»,τονίζει, ελπίζοντας ότι αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί με ακόμα περισσότερους εκθέτες και θέματα και γιατί όχι να καθιερωθεί σαν ένας ακόμα θεσμός στην πόλη μας.
συνεχίζεται...
