Γράφει η Όλγα Κουτμηρίδου - Μεταξά
Και αν εσύ βολοδέρνεις στους δρόμους της ζωής, αυτή θα βρει τρόπο να σε φέρει εκεί που πρέπει νάσαι.
Και αν σε στενά σοκάκια εσύ χαθείς, θα βρει τον τρόπο από κει για να σε βγάλει. Όσο και αν αντισταθείς κάτι δικό σου να το κάνεις έρχεται η ανατροπή. Όλοι αρχίζουν από την αρχή και πάλι. Δεν προλαβαίνεις να ανασάνεις. Νομίζεις πως τον δρόμο, τον ξέρεις πολύ καλά και εκπλήσσεσαι όταν σε κόσμους άγνωστους σε βγάλει. Ξαφνιάζεσαι και μένεις στη μέση της διαδρομής σκεπτόμενος. Να προχωρήσεις μπρος; ή πίσω να γυρίσεις;
Η μέρα φεύγει, ο ήλιος δύει, τα άστρα φέγγουν, το σκοτάδι πέφτει για νάρθει η Ανατολή… Το τέλος φέρνει την αρχή και η ζωή γυρίζει και εσύ κοιτάς σαν σαστισμένος θεατής πότε τα χρόνια πέρασαν.
Τί έζησες… Με ποιους; Πόσες φορές πικράθηκες, πόσες πόνεσες, χάρηκες, προβληματίστηκες, αποφάσισες.
Και νάσαι πάλι στην αρχή όταν το τέλος έχει φτάσει.
Κοντεύει και ο Μάρτης πια να φύγει. Σε λίγο θάρθουν και τα χελιδόνια από τις χώρες τις ζεστές, φωλιές να χτίσουνε καινούργιες κάτω από τα μπαλκόνια. Με χαρά τα περιμένω για νάρθουνε. Έχουν πολλά να μου πούνε. Ότι αρχίζει καινούργια ανοιξιάτικη αρχή. Ότι ανθίζουν τα λουλούδια. Ότι μαζί γλυκαίνουν και οι καρδιές. Ανοίγονται οι αγκαλιές και λόγια όμορφα τα χείλη λένε…
Και όταν στο τέλος του δρόμου σου, φτάσεις, νάχεις τη δύναμη πάλι να αρχίσεις από την αρχή. Με ποια θετικές σκέψεις, με συμπόνοια, με θάρρος, με κατανόηση. Γιατί μπορεί κάθε αρχή νάναι δύσκολη ή και εύκολη μπορεί η διαδρομή νάναι το ίδιο.
Όμως κάθε τέλος του δρόμου σου σε φέρνει πάλι στην αφετηρία σου. Από εκεί που ξεκίνησες. Και αυτό είναι μαγικό. Προλαβαίνεις να διορθώσεις, να προσέξεις περισσότερο, να φτιάξεις το δρόμο σου λιγότερο δύσκολο, να πάψεις να είσαι θεατής ή κομπάρσος. Νάσαι εσύ ο πρωταγωνιστής.
