Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΔΗΣ
Η Κοινή Γνώμη με έντονη ανησυχία και αγωνία, παρακολουθεί τις καθημερινές πολιτικές εξελίξεις που έφθασαν να συνδέουν το λεγόμενο σκοπιανό ζήτημα, με την παράταση η μη του βίου της παρούσας κυβέρνησης.
Η κινητικότητα που καταγράφεται στη διεθνή πολιτική σκηνή και οι πιέσεις που ασκούνται προκειμένου να κυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο η Συμφωνία των Πρεσπών που υπογράφηκε μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Σκοπίων, η οποία αποδίδει στο γειτονικό μας κράτος την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», προκαλεί μια διαρκή αντίδραση στην ελληνική κοινή γνώμη που πλην άλλων, εκδηλώνεται και με παλλαϊκά συλλαλητήρια, με τα οποία διακηρύσσεται η απόλυτη αντίθεση προς την συμφωνία αυτή.
Χαρακτηριστικό αυτής της αντίδρασης είναι τα συναισθήματα οργής για την επιχειρούμενη ανατροπή των πάγιων εθνικών θέσεων, σε μιά περίοδο που η χώρα μας αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη ίσως μεταπολεμική οικονομική κρίση, με όλες τις συνεπακόλουθες κοινωνικές επιπτώσεις.
Η επιτακτική επικαιρότητα απαιτεί την χρήση της ιστορικής γνώσης, προκειμένου να υπάρξουν ασφαλείς προβλέψεις για το μέλλον και για την προοπτική της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Οι διακρατικές και γενικά οι διεθνείς συμφωνίες με παρόμοιο περιεχόμενο, εφαρμόζονται σύμφωνα με τους όρους που περιλαμβάνουν, μόνο όταν είναι διασφαλισμένη η καλή προαίρεση των μερών που τις συνομολογούν.
Εις ότι αφορά την Συμφωνία των Πρεσπών το προαπαιτούμενο της καλής προαίρεσης δεν υφίσταται εκ μέρους των Σκοπίων, αφού οι αλυτρωτικές τους προθέσεις εις βάρος της Ελλάδος, δεν έπαψαν ούτε στιγμή να εκδηλώνονται.
Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την σημερινή ηγεσία της γειτονικής χώρας αλλά με την διαχρονική στάση που τηρούν τα Σκόπια από δεκαετίες.
Οι ιστορικές και πολιτικές συνθήκες και σκοπιμότητες, προς εξυπηρέτηση των οποίων δημιουργήθηκε η κρατική οντότητα των Σκοπίων ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και μετά την διάλυσή της ως ξεχωριστό κράτος, είναι γνωστές και έχουν λεπτομερώς αναλυθεί και καταγραφεί από τους ιστορικούς.
Όλα τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σήμερα στην πολιτική σκηνή των Σκοπίων όπως και η ουσιαστική πλειοψηφία των πολιτών του γειτονικού κράτους, γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, εκπαιδεύτηκαν και αναπτύχθηκαν με την συνείδηση της ανύπαρκτης μακεδονικής ταυτότητας, της μακεδονικής εθνότητας, της μακεδονικής καταγωγής και της μακεδονικής γλώσσας, εντός της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και μετά την διάλυσή της, εκτός αυτής.
Στα πλαίσια της «μακεδονικής εθνικής συνείδησης» η οποία συστηματικά επιβλήθηκε, η ανιστόρητη μεγαλοϊδεατική αντίληψη περί «Μακεδονικού Έθνους» και περί «Ενιαίας Μακεδονίας», τμήμα της οποίας βρίσκεται «σε καθεστώς κατοχής στην Ελλάδα» και περιμένει την ώρα «της απελευθέρωσής της», αλλά και με την ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας που καταπιέζεται», η μόνιμη αλυτρωτική διεκδίκηση με την χρήση κάθε μέσου, προβάλλει ως ανεκπλήρωτος πόθος των Σκοπιανών.
Η αναγνώριση ως επίσημης ονομασίας για το γειτονικό κράτος το «Βόρεια Μακεδονία» από την τρέχουσα κυβερνητική συγκυρία στην Ελλάδα, αποτελεί την άνευ ανταλλάγματος προσφορά ενός οχήματος αλυτρωτισμού χωρίς τέλος, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Είναι εμφανές ότι στις επιτακτικές σκοπιμότητες της διεθνούς συγκυρίας εντάσσεται η ένταξη του κράτους των Σκοπίων στους Διεθνείς Οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα μπορούσε ίσως αφελώς να τεθεί το εύλογο ερώτημα, γιατί δεν θα ήταν δυνατόν η ένταξη αυτή να πραγματοποιηθεί, με το γειτονικό κράτος να φέρει το διεθνές μέχρι τώρα όνομα FYROM, ή άλλο όνομα που να μη περιέχει την επίμαχη λέξη που σηματοδοτεί αλυτρωτικές προθέσεις και προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις .
Σε αυτό το εύλογο ερώτημα επιδέχονται δύο απαντήσεις.
Η πρώτη είναι, διότι η ένταξη μετά από την Συμφωνία των Πρεσπών και τις αλυτρωτικές προβλέψεις που εμπεριέχονται στο όνομα Βόρεια Μακεδονία, ικανοποιεί τα παλαιότερα σχέδια του διεθνούς παράγοντα για την μελλοντική δημιουργία εθνικού κράτους της Μακεδονίας που θα περιλαμβάνει τις περιοχές μέχρι το Αιγαίο.
Η άλλη απάντηση δίδεται από τους ίδιους τους Σκοπιανούς που προβάλλουν ισχυρή αρνησικυρία να ενταχθούν στους Διεθνείς Οργανισμούς, με όνομα που δεν θα περιέχει την λέξη Μακεδονία.
Και οι δύο απαντήσεις είναι σωστές και συναφείς και αποκαλύπτουν για ποιο λόγο η διεθνής πίεση ασκείται μονομερώς στην Ελλάδα και όχι στα Σκόπια.
Οι μεν διεθνείς παράγοντες από καιρού εις καιρό αποκαλύπτουν τους μύχιους πόθους τους, για την δημιουργία στα Βαλκάνια μιας ενιαίας μακεδονικής κρατικής οντότητας που θα εξυπηρετεί εις βάθος χρόνου τα γεωπολιτικά και οικονομικά σχέδια και συμφέροντα τους.
Οι δε γείτονες εμποτισμένοι και γαλουχημένοι με τις ιδέες περί «Μακεδονικού Έθνους» αρνούνται την ένταξη τους με άλλο όνομα πέραν αυτού που σήμερα της παραχωρεί η «Συμφωνία των Πρεσπών».
Η δε άρνηση τους αυτή δεν προβάλλεται ως προϊόν κακής προαίρεσης, αλλά ως «δίκαιο αίτημα» ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης, μετά από δεκαετίες επιτυχούς προπαγάνδας για την οποία δαπανήθηκαν τεράστια ποσά, και η οποία κατέληξε στην αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων από δεκάδες χώρες με το όνομα «Μακεδονία».
Το ίδιο μακροχρόνιο διάστημα η ελληνική πλευρά επέδειξε μια δραματική για τα εθνικά συμφέροντα αβελτηρία, προσπαθώντας να υποβαθμίσει στην εγχώρια και διεθνή κοινή γνώμη το ζήτημα, ενώ αυτό διογκώνονταν και εκδηλώνονταν επιθετικά, ιδιαίτερα από την σκοπιανή ομογένεια στις μεγάλες χώρες.
Παράλληλα οι βόρειοι γείτονες δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να παρεμβαίνουν και να αμφισβητούν τις ονομασίες προέλευσης ελληνικών προϊόντων με επιθετικό προσδιορισμό την Μακεδονία, αλλά και την απορρόφηση κονδυλίων αναπτυξιακών ευρωπαϊκών προγραμμάτων, από τις Περιφέρειες της Μακεδονίας. Και αυτό ενώ την ίδια εποχή η αναπτυξιακή τους διαδικασία βασίζονταν κατά κύριο λόγο στις ελληνικές επενδύσεις.
Και είναι εύλογα προβλέψιμη κατά συνέχεια της μέχρι τώρα στάσης τους, η μελλοντική συμπεριφορά του κράτους των Σκοπίων ως μέλους των Διεθνών Οργανισμών.
Αποτελεί κοινή αντίληψη, παραδεκτή η όχι δεν έχει σημασία, ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι εθνικά επιζήμια. Η δε εμπλοκή της με την προοπτική παράτασης η μη του σημερινού κυβερνητικού βίου, αυτό υποδηλώνει.
Η ιστορική συνέχεια όμως δεν σταματάει ποτέ. Άσχετα από την κατάληξη των τρεχουσών πολιτικών εξελίξεων, το σκοπιανό ζήτημα θα εξακολουθήσει να υφίσταται επιθετικά. Θα φροντίσουν για αυτό οι βόρειοι γείτονες μας, οι οποίοι ουδέποτε ανέστειλαν τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις τους, παρά τις συνταγματικές αναθεωρήσεις και τις υπογραφές των πρωτοκόλλων.
Χρέος της ελληνικής πλευράς είναι να ξεκινήσει άμεσα μια συστηματική εκστρατεία διεθνούς παρέμβασης και ενημέρωσης για την ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας και το δίκαιο των Ελλήνων.
Σε αυτήν την εκστρατεία που θα είναι μακρά και επίπονη, θα πρέπει με παρέμβαση της ελληνικής πολιτείας, εκτός από το πολιτικό και διπλωματικό προσωπικό, να στρατευτεί η ομογένεια και όλοι οι Έλληνες που συμμετέχουν σε διεθνή όργανα και σε διεθνείς συνεδριακές διοργανώσεις, κάτω από ενιαίο συντονιστικό προγραμματισμό που θα εκπονεί, θα επικαιροποιεί και θα κοινοποιεί συνεχώς το Υπουργείο Εξωτερικών.
Άσχετα εάν τελικά κυρωθεί η όχι από την Βουλή η «Συμφωνία των Πρεσπών», η επόμενη ημέρα αναμένεται επισφαλής για τα εθνικά δίκαια και μόνο με εθνική συσπείρωση και συστηματική μεθόδευση μπορούν να μετριαστούν οι αναμενόμενες δυσμενείς συνέπειες για την Ελλάδα.
