Γράφει η Ευδοξία Δαβόρα
μουσικοπαιδαγωγός- μουσικοθεραπεύτρια
Μετά από ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, το 1992 ανακηρύσσεται η 3η Δεκεμβρίου ως ‘’Διεθνής Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία’’. Έτσι ορίζεται ένα συμβολικό σημείο αναφοράς, προκειμένου να υπενθυμίζει στα κράτη τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει με την υπογραφή της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Το φετινό θέμα επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των ατόμων αυτών για μια συνεκτική, ισότιμη και αειφόρο ανάπτυξη, ως μέρος της Ατζέντας για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του 2030, η οποία δεσμεύεται να ‘’μην αφήσει κανέναν πίσω’’.
Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν από τον ΟΗΕ το 2014, κοντά στο 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, παρουσιάζουν κάποιας μορφής αναπηρία. Το παράδοξο των στοιχείων είναι τα ποσοστά που εμφανίζονται. Με το 80% των ανθρώπων που έχουν κάποιας μορφής αναπηρία να βρίσκονται στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, με το αντίστοιχο 20% στις χώρες με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. Τα νούμερα συνεχίζουν να σοκάρουν, καθώς σύμφωνα με την UNESCO ΤΟ 90% των παιδιών με αναπηρίες στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν πηγαίνουν καν στο σχολείο, ενώ σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, οι φοιτητές με αναπηρίες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται, παρόλο που ο αριθμός τους είναι συνεχώς αυξανόμενος.
Με τον όρο αναπηρία φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στα παιδιά με νοητικά προβλήματα ή διάφορα συμπεριφορικά σύνδρομα, αλλά για όλους εκείνους με προβλήματα όρασης, ακοής ή κινητικές δυσκολίες. Ανθρώπους που θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Που η ψυχή τους λαχταρά, αλλά το σώμα τους δεν βοηθάει.
Πόσο εύκολο είναι να βιώσει τη μουσική ένας τραγουδιστής με προβλήματα ακοής; Πόσο εύκολο είναι να διαβάζει μια πάρτα ένας βιολονίστας που δε βλέπει; Πόσο εύκολο είναι μια χορεύτρια να κινηθεί σε ένα αναπηρικό καροτσάκι; Πράγματα που για κάποιους ανθρώπους είναι δεδομένα, για κάποιους άλλους είναι μια ολόκληρη και επίπονη πολλές φορές διαδικασία, που όμως η αγάπη για τις τέχνες και τη ζωή δεν αποτελεί εμπόδιο για δημιουργία.
Το 2010 εκδίδεται και κυκλοφορεί στην Ελλάδα, το πρώτο βιβλίο μουσικής σε μέθοδο Μπράιγ. Η έκδοση του βιβλίου «20 Παρτιτούρες Ελλήνων Συνθετών σε Γραφή Μπράιγ» που εκδόθηκε από τον Φάρο Τυφλών Ελλάδας, σε επιμέλεια του Mιχάλη Κεφάλα (Διδάκτορας Μουσικής Σύνθεσης Παν/μιου Goldsmiths Λονδίνου) αποτελεί αναμφισβήτητα τομή, μια και πρόκειται για την πρώτη ηλεκτρονική τύπωση και ανατύπωση βιβλίου με παρτιτούρες στην χώρα μας, αλλά και την πρώτη με έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών σε γραφή για ανθρώπους με αναπηρίες όρασης!
Το 2012 εμφανίζονται δειλά και οι πρώτες χορευτικές ομάδες για ανθρώπους με αναπηρία, και το 2014 πραγματοποιείται και η 1η Πανελλήνια Συνάντηση Χορού ΑμεΑ και Μεικτών Ομάδων Χορού στην Καρδίτσα. Και κάπου εκεί εμφανίζεται μια τελείως διαφορετική οπτική της μαγείας της μουσικής. Το μυαλό ταξιδεύει, το κορμί υπακούει και άνθρωποι που στα μάτια κάποιων μπορεί να μοιάζουν ανήμποροι, μεταμορφώνονται! Η κίνηση και ο χορός κλέβει τη φυσική παρουσία δίνοντας ένα αποτέλεσμα σχεδόν εκστατικό.
Τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο! Οι τέχνες έχουν αποδείξει ότι ξεπερνούν κάθε δυσκολία. Η ψυχή δεν φυλακίζεται. Το σώμα εκπαιδεύεται και μαθαίνει να υπακούει. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ίσα δικαιώματα, και οι τέχνες το καλύτερο μέσο να πραγματωθεί κάθε όνειρο.