Γράφει ο Χρήστος Α. Αποστολίδης*
Ημέρα εθνικής επετείου. Ημέρα μνήμης του αγώνα των Ελλήνων εναντίον των κατακτητών, που με περίσσιο θράσος επιδίωξαν να καταλάβουν την ένδοξη πατρίδα μας. Το ομόφωνο ΟΧΙ του ελληνικού λαού και η νίκη εναντίον της ιταλικής πολεμικής υπερδύναμης συνιστά την καλύτερη απόδειξη του τι μπορούμε να πετύχουμε ενωμένοι και μονιασμένοι. Άλλωστε οι Έλληνες είναι αυτοί που διαχρονικά απέδειξαν στα πέρατα της οικουμένης πως πολεμούν και αγωνίζονται οι ήρωες.
Ανάλογες παράλογες και ακραίες συνθήκες, οικονομικού όμως πολέμου, βιώνει τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός. Κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, δραματική μείωση των γεννήσεων με συνακόλουθη όξυνση του δημογραφικού προβλήματος με δεδομένες, τραγικές συνέπειες στο άμεσο μέλλον, αλλεπάλληλες επιβαρύνσεις μέσω των άμεσων και έμμεσων φόρων στο πορτοφόλι των ελλήνων φορολογούμενων, σε συνδυασμό με αλλεπάλληλες περικοπές μισθών και συντάξεων, ραγδαία πτώση οικονομικών δεικτών και αναπόφευκτη αδιάκοπη αύξηση των «κόκκινων» δανείων, λόγω επιδείνωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Είναι πλέον ορατό και εύκολα αντιληπτό, ακόμη και από κάποιον που δεν έχει οικονομικές γνώσεις, ότι αυτό που ζούμε δεν απέχει και πολύ από έναν κανονικό (διά των όπλων) πόλεμο, αν συνυπολογίσουμε και τα θύματα της οκταετούς οικονομικής κρίσης, που θυμίζουν εμπόλεμες καταστάσεις.
Την κρίσιμη αυτή συγκυρία επιβάλλεται, προκειμένου να δραπετεύσει η χώρα από το τέλμα στο οποίο ολοένα και βυθίζεται, χωρίς ορατή διέξοδο διαφυγής, να υπερβούμε συνειδητά όλα όσα μας χωρίζουν και να προτάξουμε με θάρρος αυτά που μας ενώνουν. Αυτά που ενέπνευσαν τους ήρωες παππούδες μας να υπερασπιστούν με σθένος στα βουνά της Πίνδου και κάτω από αντίξοες συχνά καιρικές συνθήκες, την εδαφική ακεραιτότητα της πατρίδας μας και να πετύχουν μια περήφανη νίκη απέναντι σε έναν άρτια εξοπλισμένο και φαινομενικά ισχυρότερο εχθρό, που όμως δεν είχε υπολογίσει την δύναμη της αδάμαστης ελληνικής ψυχής.
Οι περιστάσεις πλέον καθιστούν την ομόνοια και την ενότητα των Ελλήνων απόλυτη, εθνική αναγκαιότητα. Διχαστικές λογικές, ομαδοποιήσεις και διαχωρισμοί δεν μπορούν να έχουν θέση μπροστά στον κοινό σκοπό, που δεν μπορεί να είναι άλλος από το να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας και συνάμα να δώσουμε στα παιδιά μας προοπτική και ελπίδα, ώστε να πάψουν να αναζητούν απεγνωσμένα τη γη της επαγγελίας στο εξωτερικό.
Γιατί όσο και αν φαντάζει υπερβολικό, αυτή η αδιάκοπη αφαίμαξη και φυγή του πιο ικανού και μορφωμένου κομματιού της ελληνικής νεολαίας, συνιστά την πλέον σημαντική και καθοριστική παράμετρο της οικονομικής κρίσης, οι συνέπειες της οποίας είναι βέβαιο ότι θα γίνονται με οδυνηρό τρόπο σταδιακά αντιληπτές στο κοντινό μέλλον.
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ
