Του Γιάννη Καμπούρη
«Το γαρ πολύ της εκλογής γεννά παραφροσύνη» … προσοχή λοιπόν αυτό τον καιρό από τους επίδοξους αυτοδιοικητικούς πολιτευτές … εντάξει δε λέω, θεμιτή η ανθρώπινη ανάγκη να ξεχωρίσουμε από τη «μάζα» και η εκλογή σε μια πολιτική έστω και μικρή θέση, είναι «κάτι» … ειδικά στις μικρές μας κοινωνίες όπως και να το κάνουμε, είναι κάτι αρκούντως θελκτικό και γαργαλιστικό … είναι βλέπετε και μια «μοναδική» ευκαιρία, με όχημα δημοκρατικές διαδικασίες και τις δομές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να «ξεχωρίσουμε» … αλλά το ξαναλέω προσοχή στην «υπερβολή».
Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να υπάρχουν και «αγαθά» κίνητρα στην πορεία προς τις εκλογές, αλλά όπως και να το κάνουμε η ζωή με δίδαξε να είμαι επιφυλακτικός.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια δημοκρατική και μάλιστα άμεσου χαρακτήρα θεσμική κατάκτηση και λειτουργία της κοινωνίας μας, η πιο κοντινή μας … έτσι η συμμετοχή μας σε αυτή, είναι όπως και να το δούμε μια πολιτική αναγκαιότητα, είτε από την πλευρά των εκλεγομένων, είτε από την πλευρά των εκλογέων … και κάποιος τελικά πρέπει να αναλάβει το βάρος της πολιτικής διοίκησης του τόπου που ζούμε … και μέχρι εδώ όλα καλά και αποδεκτά, με τις όποιες επιμέρους ενστάσεις μπορεί να έχουμε.
Αλλά, επειδή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, μια ενδεχόμενη εμπλοκή στην εκλογική διαδικασία ή το σπουδαιότερο μια εκλογή, δε συνεπάγεται νομοτελειακά και την απόκτηση με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών που μέχρι πριν την εκλογή μας δεν διαθέταμε … είναι η αυτογνωσία που λέγαμε.
Και εδώ θα επιμείνω, γιατί αυτά και αυτά μας έφεραν σε αυτό το χάλι … και πραγματικά δε βλέπω το πώς θα βγούμε από αυτό το διαχρονικό τέλμα, γιατί από ότι αντιλαμβάνομαι δεν έχουμε βάλει στάλα μυαλό.
Για να εξηγούμαι … το ότι θα παρεξηγηθούμε δεν υπάρχει περίπτωση να το αποφύγουμε, εδώ καλημέρα λες και σε κοιτάνε με μισό μάτι, τέλος πάντων … λοιπόν η ζωή, μας έχει οδηγήσει σε ένα δρόμο εκόντες άκοντες … αντίστοιχα και η ύπαρξη μας απέκτησε περιεχόμενο, εξελίσσεται και διαμορφώνεται στο πλαίσιο ορισμένων δεδομένων, κοινωνικών, μορφωτικών, οικονομικών που μας χαρακτηρίζουν … είναι αυτά που ορίζουν εν πολλοίς την υπόσταση μας … και αν για οποιοδήποτε λόγο θελήσουμε να τα υπερβούμε, πρέπει να καταβάλουμε σημαντική προσπάθεια, να δώσουμε πολλά … αλλά είναι τελικά αυτή μια ρεαλιστική πιθανότητα ;
Ναι, αλλά με το δεδομένο ότι αυτή είναι μια πολύ απαιτητική διαδικασία, δεν ξέρω πόσοι από εμάς έχουν το κουράγιο να την ολοκληρώσουν.
Και αν δε τα καταφέρουμε, πως στην ευχή πως θα διαχειριστούμε καταστάσεις και δεδομένα που δεν ανήκουν στο δικό μας «χώρο», αλλά ζητήσαμε και ενδεχόμενα αποκτήσαμε με όποιον τρόπο, την ευθύνη της διαχείρισής τους ;
Γιατί η ζωή δεν περιμένει, ούτε μας επιφυλάσσει το θείο δώρο της επιφοίτησης. Τα προβλήματα στα οποία θα κληθούμε να δώσουμε λύσεις ως αρμόδιοι πλέον, είναι πολλά και δε χωράνε «μαγικά» και κουτοπονηριές.
Από εκεί και πέρα λοιπόν τι ;
Μάλλον το τίποτα … και τα ενδεχόμενα ευφυολογήματα και οι σοφιστείες που θα χρησιμοποιήσουμε για να καλύψουμε την πολιτική μας ένδεια, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κρύψουν τη γύμνια μας για λίγο ακόμα … τελικά όμως να θυμόμαστε ότι ούτως ή άλλως δε θα τη γλυτώσουμε … θα εκτεθούμε !
Γιατί τα λέω όλα αυτά … μα μέχρι στιγμής στην πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές που οσονούπω έρχονται, δεν ακούμε κάτι που να αφορά το ουσιαστικό περιεχόμενο τους … συσκέψεις, μαζώξεις, διακηρύξεις, επαφές και ότι άλλο, συνθέτουν ένα σκηνικό πρόσφορο για κουτσομπολιά αλλά με μηδέν περιεχόμενο … για το ουσιαστικό διακύβευμα των εκλογών τίποτα !
Αναρωτιέμαι λοιπόν … άντε και κερδήθηκαν οι εκλογές από τον ένα ή τον άλλο και μετά τι ;
Πως θα πάει αυτός ο τόπος μπροστά … υπάρχει ή όχι η δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε τη δική μας αντίληψη για την ανάπτυξη … υπάρχει ή όχι η δυνατότητα να προστατέψουμε και να στηρίξουμε τους συνδημότες μας που έχουν ανάγκη … ποιες οι δυνατότητες να αναπτύξουμε συνέργειες με τους ίδιους τους δημότες … είναι οι υφιστάμενες δομές επαρκείς και αποτελεσματικές ή χρειάζονται παρεμβάσεις και αναμόρφωση … τι κάνουμε και πως θα παλέψουμε το δαιδαλώδες και ατελέσφορο νομικό πλέγμα που έχει ευνουχίσει την τοπική αυτοδιοίκηση … θέλουμε ή όχι διεύρυνση ή όχι της τοπικής εξουσίας και αν ναι τι θα κάνουμε … και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός … και τελικά θα σπάσουμε και κανένα αυγό ;
Στον αντίποδα όλων αυτών ακούμε μόνο κριτική, κριτική και κόντρα κριτική από όλους και προς κάθε κατεύθυνση … ειλικρινά, αυτή η ιστορία κουράζει αφάνταστα και αισθάνομαι ότι μας υποτιμά … μα καλά που νομίζουν ότι ζούμε όλοι εμείς … πιστεύουν ότι δε βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας, δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, από αυτούς περιμένουμε να μας υποδείξουν τι συμβαίνει γύρω μας … και ενήλικες είμαστε και γνώση έχουμε … λοιπόν πέστε μας επιτέλους πως βλέπετε εσείς τα πράγματα, τι θα κάνετε … δε θέλουμε θάλασσες και αεροδρόμια, πράγματα που πατάνε στα πόδια τους, θα διευκολύνουν και θα ομορφύνουν τη ζωή μας ζητάμε.
Ας αφήσουμε κατά μέρος τις «εκθέσεις ιδεών», αυτές δικαιωματικά ανήκουν στη σχολική και όχι στην πολιτική ζωή.
Η τοπική αυτοδιοίκηση κατέληξε για πολλούς να είναι ένας μηχανισμός καταμέτρησης κομματικών ψήφων, εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών … και να πούμε και του στραβού το δίκαιο … μπορεί όσοι φιλοδοξούν να εκλεγούν να μας κανακεύουν με κάθε απίθανο τρόπο, ώστε μέσα από αυτές να εκπληρώσουν «δεύτερες επιθυμίες», αλλά και εμείς … πότε αντιμετωπίσαμε σοβαρά τις επιλογές μας … ένα μέτρο ασφαλτόστρωσης είναι ικανό να είναι το «αντίτιμο» της ψήφου μας και μετά μας φταίνε όλοι οι άλλοι.
Με αυτά και με αυτά το καλάθι που επέλεξα να κρατώ είναι όσο πιο μικρό γίνεται … και για μεσημεριανό λέω να κάνω καμιά ομελέτα, έτσι για να έχω να λέω ότι έσπασα και κάποια αυγά !
